Seizoen 2010/2011 nummer 4 - Rondom Voetbal

26 MEI 2011 JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11 NUMMER 4 OUDE ADVERTENTIE MEESTERS RONDOM VOETBALOudeMeestersOUDE MEESTERDe in Jutphaas geboren keeper vielleeftijd bij RUC en SEC op door zijnPiet Schrijvers heeftaan oude garde vanHet is een druilerige middag in Ermelo, zijn woonplaats.Als Piet Schrijvers geen afspraak had gehad in zijn favorietelokale etablissement, De Dorpskamer, dan had hij inzijn eigen woning nog wel wat om handen gehad. Op debovenverdieping rest nog de afwerking van een door hemzelfgelegde laminaatvloer. En tussen dat doe-het-zelfwerkdoor had hij vast een plakboek uit zijn verzamelde werkengepakt en doorgebladerd. Teruggebladerd ook naar zijnbegintijd als keeper. Naar zijn jaren bij RUC in Utrecht,SEC in Soest en HVC in Amersfoort. Dat was de stevigebasis van een langjarige loopbaan in het betaalde voetbal.Tekst: Hans VosPiet Schrijvers tast mis. HVC krijgt een doelpunt tegen in een wedstrijd tegen een onbekende tegenstander.FOTO: HANS VOSIn een zijvleugel van DeDorpskamer, met uitzicht opde fraai gerestaureerde molen,tovert Piet Schrijvers een van zijnoudste plakboeken uit een plasticboodschappentasje. Het is deel 4,zo staat op het voorblad. Devroegere topkeeper van FCTwente en Ajax, die bijna vijftiginterlands achter zijn naam heeftstaan, dankt dit boekwerk vol foto'sen krantenknipsels aan zijnmoeder. Zij sprokkelde vanoveral actieplaatjes, teamportrettenen verslagen vandaan enschetste zo het beeld van dejonge, talentrijke doelman. "Hetzijn museumstukken, nietwaar?''Boek 4 ("Ik heb er in totaal 52plus nog een grote doos vol foto's.'')behelst de periode 1964-1965 en 1965-1966. Of te wel zijnlaatste jaar als semiprof bij hetAmersfoortse HVC en zijn eerstejaren als fullprof bij DWS in Amsterdam.De door zijn moederuitgeknipte logo's van deze clubssieren de omslag. Losse 'pareltjes'zijn twee foto's uit zijn jongstejaren als doelverdediger. Als tienjarigedurfal bij het UtrechtseRUC, vastgelegd op 'postzegelformaat',en als veertienjarigesluitpost van zijn Soester clubSEC.De lach die Schrijvers op zijn gelaattovert, als hij de twee foto'slaat bekijken, spreekt voor zich.Dat vroegere jongensgeluk wordtzichtbaar op zijn gelaat. Het mageen halve eeuw geleden zijn, datde in Jutphaas geboren en getogenraskeeper zijn eerste grotewedstrijden speelde, moeiteloosgaat hij in gedachten terug in detijd. Chronisch rijgen de jeugdherinneringenzich aaneen. Hijverhaalt over zijn geboorteplek,dat al lang is opgeslokt doorgroot-Utrecht, over de houtwerfwaar zijn vader Petrus ("Zegmaar Piet'') de kost verdiende enover zijn eerste stappen op eenvoetbalveld. Dat van RUC, achtercafé De Witte Brug, aan dehand van zijn voetbalgekke pa.Schrijvers leerde het keepen ophet schoolplein. Angst voor valpartijenop de tegels had hij niet.Die had hij spelenderwijs overwonnenop de werf. Hij wasnegen toen hij als lid werd aangemeldbij RUC, terwijl tien jaartoentertijd de officiële beginnersleeftijdwas. Een leugentje ombestwil dus. Indrukwekkend waseen voorwedstrijd die hij met deRUC-jeugd speelde op het terreinvan Elinkwijk in Utrecht, datAjax ontving. "Voor zeker 10.000toeschouwers. Die waren vrij allemaalafgekomen op Erwin Sparendam,Michel Kruin enHumphrey Mijnals, de Surinaamsepubliekstrekkers.'"Voor zovéél mensen wilde dezelfverzekerde Schrijvers altijdwel keepen. En die tijd kwam,jaren later. Die jongensdroomzou werkelijkheid worden. Maareerst kwam de episode SEC, naeen verhuizing naar Soest. Onvergetelijkwas een uitstapje metde SEC-junioren naar de Duitsestad Hannover, waar werd deelgenomenaan een toernooi. KeependePietje was nooit eerder degrens over geweest, met zijnvoetbalmaatjes mocht dat. Eensuperbelevenis. "Dat besefte ikpas later hoe uniek die voetbaltripeigenlijk was.''Er zouden nog vele buitenlandsetrips volgen, met DWS, met FCTwente, met Ajax, met het Nederlandselftal. Maar daar wasnooit sprake van geweest, alsSchrijvers bij SEC niet was opgevallendoor zijn talent en uitstraling.Als vijftienjarige werd hij inde senioren voor de leeuwen geworpen.En hij stond zijn mannetje,het krachtmens in wordingdat hij was. Scouts van naburigeprofclubs kregen hem in degaten. "Ik was daar helemaal nietmee bezig, ik vond het al mooidat ik in SEC 1 mocht keepen.'''t Gooi, de toenmalige betaaldvoetbalclub van Hilversum, enHVC probeerden hem in 1963 gelijktijdigin te lijven. De gretigePiet had na een proeftraining bij't Gooi blindelings zijn handtekeninggezet onder het jeugdcontractdat hij kreegvoorgeschoteld. Maar zijn vaderzag tijdig haken en ogen tussende 'kleine lettertjes' van de overeenkomsten wimpelde de dealaf. De Amersfoorters haddenmeer te bieden, al was Schrijversvooral geïmponeerd door degrootte van de Mercedes waarmeeonderhandelaar Theo Mosterdin Soest kwam voorrijden."Mosterd was de bekendstebroodbakker van Amersfoort indie dagen", herinnert hij zich.Voor kruimelwerk hoefde Schrijversniet naar Birkhoven tekomen. "Mosterd bood me eenbasiscontract aan plus premies,reiskosten en een bromfietsje.Daarom koos ik voor HVC.'' Ookop sportieve gronden had degoalie veel baat bij deze transfer.Zijn ontwikkeling kwam inAmersfoort in een stroomversnelling."Natuurlijk was desprong naar HVC groot, van dederde klasse naar de tweede divisie.Maar bang dat het op eenmislukking uit zou draaien, wasik niet. Ik geloofde in mezelf. Ikwas aangetrokken als keeper vanhet betaalde jeugdteam. Aan heteinde van de voorbereidingraakte eerste keeper Teus Heitmangeblesseerd aan zijn schou-