Migraine Contact - Neuro.be

Migraine Contact Nr. 3 april 2005
6
Tabel 2 – Diagnostische criteria van migraine zonder aura (1988) ( 11 )
A- Minstens 5 crisissen die voldoen aan criteria B-D
B- Crisissen van hoofdpijn die 4-72 uur duren (zonder behandeling of ondoeltreffende behandeling) en die onderbroken zijn door pijnvrije intervallen
C- De hoofdpijn bezit minstens 2 van de volgende kenmerken:
1- Unilateraal karakter
2- Pulsatiel karakter
3- Matige of ernstige intensiteit (belemmert of verhindert de dagelijkse activiteiten)
4- Verergerd door het op- of afgaan van de trappen
D- De hoofdpijn gaat gepaard met minstens één van de volgende symptomen:
1- Nausea en/of braken
2- Fotofobie en fonofobie
E- Minstens één van de 3 volgende voorwaarden:
1- De anamnese, het neurologisch onderzoek en het algemeen onderzoek wijzen niet op één van de aandoeningen vermeld in de rubrieken 4-10
2- De anamnese, het neurologisch onderzoek en het algemeen onderzoek wijzen op één van deze aandoeningen maar de aanvullende onderzoeken sluiten ze uit.
3- Een dergelijke aandoening is aanwezig maar de crisissen zijn niet de novo opgetreden in nauw tijdsverband met de aandoening.
Het is op deze taak dat de International Headache
Society (I.H.S) zich vanaf 1985 heeft toegelegd
onder impuls van Prof. Jes Olesen (Denemarken),
een taak die in 1998 leidde tot de publicatie van de
eerste internationale classificatie van hoofdpijn ( 11 ).
I - De eerste internationale classificatie van
hoofdpijn en aangezichtspijn:
De eerste classificatie werd gepubliceerd in 1988
na een aanzienlijk werk van 3 jaar waarin meer
dan 100 specialisten, verdeeld in 12 groepen, een
kritische literatuuranalyse uitvoerden en een hiërarchische
classificatie voorstelden van hoofdpijn
met operationele diagnostische criteria voor elk
type hoofdpijn en zeer precieze gebruiksregels.
De eerste classificatie omvatte 13 hoofdstukken
(tabel 1) en 60 subhoofdstukken. De 4 eerste
hoofdstukken stemden overeen met zogenaamde
«primaire» hoofdpijn, met name hoofdpijn
zonder aantoonbare oorzaak; hoofdstukken 5 tot
11 stemden overeen met zogenaamde «secundaire»
hoofdpijn, met name in associatie met een
andere intracraniale of extracraniale oorzaak.
Hoofdstuk 12 was gewijd aan craniale neuralgieën
en hoofdstuk 13 aan niet klasseerbare hoofdspijn.
Elk hoofdstuk kreeg ook een code van een één
cijfer (1 tot 13) toegekend en elk subhoofdstuk
een code van 2 cijfers. De latere indelingen lieten
toe om tot 4 cijfers te gaan al naargelang de
gewenste graad van verfijning.
In geval van associatie van verschillende soorten
hoofdpijn, was het aanbevolen om meerdere codes
te gebruiken, te beginnen met het type dat overheerst.
Zo werd een migrainepatiënt die leed aan
hoofdpijn in associatie met misbruik van ergotamine
en inspanningshoofdpijn, gecodeerd: 1.1 (migraine
zonder aura), 8.2.1 (hoofdpijn geïnduceerd door
ergotamine) en 4.5 (benigne inspanningshoofdpijn).
Deze classificatie was innoverend omdat ze diagnostische
criteria voorstelde die allen moesten
voldaan zijn opdat de code kon toegekend worden.
Als voorbeeld, de diagnostische criteria van
migraine zonder aura worden vermeld in tabel 2.
Deze eerste classificatie wou in eerste instantie een
werkinstrument zijn. Ze moest toelaten om een in
domein waarin ieder zijn eigen waarheid bezat en
waarin de laksheid een wetenschappelijke benadering
bemoeilijkte, dezelfde taal te gebruiken, epidemiologische
studies te lanceren en de basis te leggen
voor een grondigere kennis van hoofdpijn.
Zodra ze werd gepubliceerd, werd de classificatie
getest op het terrein met sommige studies die
haar betrouwbaarheid en volledigheid benadrukten
( 12 ) en andere die ze bekritiseerden ( 13-16 ). De
ontwerpers van de classificatie hadden deze kritiek
voorzien en zelfs gewenst in de hoop dat er
studies zouden opgezet worden om verbeteringen
aan te brengen in de tweede editie; deze editie
was initieel gepland 4 jaar later maar werd uiteindelijk
pas 16 jaar later gepubliceerd! ( 17 )
II - De tweede editie van de internationale
classificatie van hoofdpijn (2004) ( 17 )
De eerste classificatie was een belangrijke vooruitgang
in het domein van hoofdpijn; ze maakte het
effectief mogelijk om fysiopathologische en epidemiologische
studies, therapeutische studies en validatiestudies
uit te voeren; op basis hiervan werden
sommige criteria in twijfel getrokken en werden er
andere meer solide criteria opgesteld. Het is op
basis van deze gegevens dat de nieuwe classificatie
werd uitgewerkt, nog steeds onder leiding van
Prof. Jes Olesen die eraan hield om dezelfde basisstructuur
en dezelfde gebruiksregels te behouden ( 17 ):
codering met één of meerdere cijfers volgens de
gewenste graad van verfijning, codering in dalende
volgorde van belang als er bij eenzelfde patiënt
meerdere types hoofdpijn voorkomen, noodzaak
om te voldoen aan alle diagnostische criteria om
een code toe te kennen aan hoofdpijn enz…
II.1 - De wijzigingen tussen 1988 en 2004
A. Belangrijkste wijzigingen in de voorstelling
op het vlak van de algemene structuur:
dit zijn
• de verdeling in 3 delen: 1=Primaire hoofdpijn;
2=Secundaire hoofdpijn; 3=Craniale neuralgie,