Untitled

BRIEF XII. UIT GENUA. 81Worden! Het verzuimen toch van iets, *t welk geheelvan ons afhangt, is wreedheid tot den internentrap: gelijk ik, bij ondervinding weet, dat dusdoor u begrepen word.De Fanaro bereikt hebbende, agtervolgden wijonzen weg, langs de oevers dier Rivier, tot aanAleszandria: eene Stad, welke niets bezienswaardigoplevert, behalven de Citadel, die door krijgskundigenhoog geroemd word. Wij vertrokkenvan daar reeds vroeg in den morgen, naa dat wij'er daags te voren gekomen waren; zeer kwalijkte vreden zijnde over onzen waard, die ons eenebuitenfpoorige rekening gemaakt hadde, dat is, onsomtrent zes maaien meer laten betaalen , dan hijeen Piedmonteesch Edelman met al zijn bagagievan koets cn paarden, en bijhebbend gezelfchapen bedienden, zou hebben laaten doen. Doch wijhadden zekerlijk deeze knevelafije aan ons zeivente danken, overmits wij verzuimd hadden, om,vooraf, met hem koop te fluiten voor het avondetenen de bedden: een voorzorg, welke mendoorgaans, in Frankrijk en Italien neemt. Tegenden middag kwamen wij te Novi, eene Grensftadvan de Republiek Genua: en van daar troffen wij,eerst, eene heuvelachtige en kaale landflreek aan.Eenige mijlenverder begonnen wij het AppennijnschGebergte op te klimmen, en bereikte deszelfs kruinaan eene plaats, welke Bochetta geheten word,van waar wij een gelijkfoortig doch nog heerlijkergezicht hadden, als dat van de Vife bij Mar feil-' Ut