Untitled

BRIEF XXIII. UIT NICOLOSI. 141mij, verëeld is het hart, 't welk niet van vreugdeklopt ónder alle die gelukkige tooneelen —— dieverfcheidenheid van overvloed. Welk een veel be«vattend boekdeel van natuurlijken Godsdienst leve»ren dezelven op! Welk eenen diepen indruk maakenzij op eene gevoelige ziel, welke de Godheidaanbidt! Terwijl ik, in verrukking, aan alle kan»ten rond zag, konde ik mij niet wederhoudenjvaij met MILTON uitteroepen:„ Thefe are thij glorieus werks, parent of good.„ Almigtlry!" ——Naa eenige mijlen opklimmens kwamen wij aanhet Bosch - gewest, waar in Kastanjeboomen vaneene verbaazende grootte zijn. Een EngelschHeer, die onlangs een togt door Siciiien gedaanhad, raadde ons Berk aan, om den grootften daarvan, Le ire Castania di Cento Cavalli geheten, tebezigtigeu. Voorheen ftonden 'er drie, gelijk gijaan den naam kunt befpeuren; doch thans is 'ermaar één, die overgebleven is, en uit zes armenof fcheuten beftaat, welke, uit den grond, toteene aanmerkelijke hoogte zijn opgegroeid. Metdit alles voldeeden zij, over 't geheel, niet aan onzevervvagting. Hier zijnde begon reeds de avondte vallen, en wij moesten nog twee uuren verderrei-£*) Deezen zijn uwe roemrijke werken, oorfprong van alles goed*,Almagtige!