INHOUDSOPGAVE

Warmteverlies
Het warmteverlies wordt bepaald door:
• Transmissie door de gebouw omhulling. Het weglekken van warmte via koudebruggen is
hierin opgenomen (zie hoofdstuk 5);
• Ttransmissie naar buren via de woningscheidende wanden en vloeren (paragraaf 5.1.4);
• Ventilatie: de hoeveelheid verse lucht aangevoerd door het ventilatiesysteem (zie hoofdstuk
6);
• Infiltratie via naden en kieren (zie paragraaf 5.1).
Warmtebijdrage
De warmtebijdrage in een woning bestaat uit:
• Interne warmtebijdrage: de warmteafgifte van personen, verlichting, apparatuur koken e.d.
binnen de woning;
• Zonnewarmte die de woning binnenkomt. De mate waarin de zon een bijdrage levert wordt
bepaald door de eigenschappen, de grootte en de oriëntatie van de ramen inclusief de zonwerende
maatregelen (zie hoofdstukken 4 en 5).
7.2 AFGIFTESYSTEEM
Om in het stookseizoen een comfortabele binnentemperatuur te krijgen is een verwarmingssysteem
noodzakelijk. Vanwege de huidige uitstekende isolatie van nieuwbouw is slechts een beperkte
capaciteit nodig voor verwarmen. In combinatie hiermee zijn er veel energiezuinige mogelijkheden.
Afgiftesystemen die hierbij horen zijn lage temperatuursystemen zoals:
• Lage temperatuur radiatoren en convectoren;
• Vloerverwarming en wandverwarming.
In een zeer goed geïsoleerde woning is een centraal verwarmingssysteem niet altijd noodzakelijk.
Een logische keus is [59], [63], [64]:
• Beperkte vorm van luchtverwarming via het ventilatiesysteem;
• Lokale verwarming.
Afbeelding 7.1 laat de belangrijkste criteria zien die een rol kunnen spelen bij de keuze voor een verwarmingssysteem.
De eigenschappen worden vergeleken met de traditionele radiatoren verwarming
met een HR-combiketel op de zolder of in de berging. Met uitzondering van de lokale
verwarming wordt in de tabel niet ingegaan op de warmtebron (opwekker). Die keuze wordt verderop
gemaakt in dit hoofdstuk.
139 EnergieVademecum