Medium / Jaargang 30 / #2 / Maart 2017

STAGE BIJ PLAYBOY - ROY BAKKER
BACKSTAGE
Ik neem een slok van mijn whisky. ‘’Playboy
is toch dat blad over seks? Gevuld met blote
vrouwen?’’ Mijn blik gaat van mijn glas naar
de dame die voor me staat. Jazzmuziek
galmt vanuit de boot over de Amsterdamse
grachten. Om mij heen zitten journalisten,
pr-mensen, bloggers en enkele bekende
YouTube-figuren die ik vaag herken. Ik heb
dit al een aantal keer moeten uitleggen.
‘’Playboy heeft 129 pagina’s. Twintig zijn
gevuld met vrouwen, bijna net zoveel als
in mannenbladen die een bescheidener
imago toebedeeld zijn. De Linda had een
naakte Kim Feenstra samen met Geraldine
Kemper, Esquire kreeg laatst Katja
Schuurman uit de kleren, JFK magazine
had Toprak Yalciner en in de Grazia stond
Fajah Lourens laatst in haar evakostuum.
De andere honderd Playboypagina’s gaan
over schoenen, gadgets, auto’s, pakken,
films, bekende mensen, geldzaken, succes
en zelfs zaken als politiek, gelijkheid,
vrijheid en taboes. Als het de man maar
boeit eigenlijk.’’ Natuurlijk heeft een man
veel meer interesses, maar het spreekt voor
menigeen wel tot de verbeelding. Voor mijn
stageonderzoek zocht ik eens met de naam
van het blad in de zoekmachine van uba.
uva.nl. Ik kreeg 61.257 hits. Wat betreft de
peer-reviewed, full text available lappen tekst
kreeg ik 61.179 hits. Niet alleen Jan Modaal
heeft blijkbaar interesse in het blad.
Los van de Playboy-filosofie - ja, dat wordt
besproken in een boek van 285 pagina’s
geschreven door Hugh Hefner in 1962, en
wordt nu aangevuld door zoon Cooper Hefner
- is Playboy (geloof het of niet) meer dan een
magazine met tieten. Tijdens mijn stage schreef
ik over allerlei onderwerpen. In totaal heb ik
ongeveer 350 artikelen getikt. Voor het blad
heb ik vijf maanden lang tien tot twintig pagina’s
per editie mogen vullen (en de gehele website).
Hiervoor interviewde ik onder anderen slimme
gasten die GoPro-accessoires maakten, de
twee beste cocktailshakers van Nederland en
een aantal fotomodellen. Een specifieke dame
staat mij bij. Het betrof een Amerikaanse van
27 die in Miami, Barcelona en Amsterdam
woonde en een eigen bedrijf met cruises en
jachten bezat. Een respectabele, succesvolle
vrouw die de fotoshoot op haar bucketlist had
staan. Ze was het prachtige tegenovergestelde
van het vaak veronderstelde stereotype van de
modellen uit het blad.
Het is aanpoten, dat is het sowieso in
de magazine-branche heb ik het idee. Ik
werk vaker wel dan niet over, spendeer
de avonduren thuis achter de laptop of op
kantoor en regelmatig ga ik naar persborrels,
persevenementen en presentaties. Ik check
continu mijn mail en beheer Playboy’s
Instagram, Facebook en Twitter. Op
zaterdag- en zondagochtend kijk ik of de
geplande artikelen goed online zijn gegaan.
Het is het allemaal waard, want inmiddels
huren ze mij als freelancer in, begeleid ik een
nieuwe stagiair en betalen ze daadwerkelijk
voor hetgeen uit mijn typemachine komt. Ik
heb ongeveer acht deadlines per dag, maar
dankzij de vele persborrels kom ik aan wat
ontspanning toe terwijl ik werk. Vanavond zit
ik op een boot van een bekend whiskymerk
op de Amsterdamse grachten.
Aan het einde van de avond stappen we van
de boot af. De pr-dames vragen me of ik nog
mee ga naar een café waar ik meer whisky
mag proeven. Ik kijk op mijn horloge en zie
dat het bijna één uur is. Prima denk ik. Enkele
uren later in het café kijk ik na nog enkele
drankjes nogmaals op mijn horloge. Drie
uur. Misschien moet ik maar eens gaan. Ik
word immers om negen uur weer op kantoor
verwacht.
De volgende middag ben ik net bijgekomen
van de voorgaande nacht, wanneer een man
en twee vrouwen mijn kantoor binnenlopen.
Er is verder niemand van Playboy aanwezig
dus ik ontvang het trio alleen. De man blijkt
een brand-ambassadeur van whiskymerk
Jameson te zijn. ‘’Heb je even om onze
nieuwe whisky te proeven en te luisteren
naar een leuk verhaal?’’ De twee meiden
zijn van een bureau dat de pr voor Jameson
regelt. Ze halen een zwarte doos tevoorschijn
en steken hun verhaal af, om vervolgens
een glas Jameson voor me in te schenken.
Ik kijk op de klok. Vier uur. Vooruit, ik hoef
vandaag toch nog maar drie stukken te
tikken. Even later, zodra ze weg zijn, kijk ik
op mijn agenda. Ik heb vanavond nog een
afspraak in Hotel Sofitel Legend The Grand,
er is daar een evenement van Johnny Walker
Blue Label. Ach vooruit, als het dan toch
weer zo’n avond wordt, neem ik nog wel een
slok van mijn whisky.
10 / MEDIUM MAART 2017