COMMEERE_APRIL_2018_LRweb

hij al aan Spermalie verbonden. “Ik ervaar hier een
grote openheid. Als iets mij niet lukt, kan ik dat gerust
vertellen. Omgekeerd vertellen ze mij ook wanneer
iets voor mij wellicht te hoog gegrepen zal zijn.
Spermalie heeft er ook voor gezorgd dat ik voortaan
zelfverzekerd naar huis kan gaan. Dat is niet vanzelf
gegaan, maar stap voor stap.”
Meer begrip en respect
Sen Verspeeten (13) uit Laarne, is al zeven jaar verbonden
aan Spermalie. Hij heeft last van nystagmus.
“Door mijn beperking gaat er bepaalde informatie
trager naar mijn hersenen”, vertelt Sen. “Ik ben
graag in de leefgroep. Als leerling ben ik geen hoogvlieger
in taal en rekenen. De school reikt me wel
hulpmiddelen aan. Zo heb ik hier leren rekenen met
rekentrappers. Net als bij Brian heeft de ergotherapieafdeling
van deze school mij vorig jaar aangeleerd
hoe ik van mijn mama naar mijn papa kan
gaan, van Laarne naar Wetteren.”
Voor Diego Sorgeloos (15) uit Wetteren is het nog
maar het tweede jaar dat Spermalie hem begeleidt.
“Ik ben hier gestart in mijn eerste jaar secundair
onderwijs. Sindsdien heb ik leren werken met een
laptop. Ondertussen maak ik ook gebruik van verschillende
softwaretoepassingen om de lessen beter
te kunnen volgen.”
Naast begeleiders staat er ook een medische dienst
klaar om de leerlingen van Spermalie ten dienste te
staan. Een dokter, een oogarts en een verpleegster
vangen hen op en staan ook klaar om, indien nodig,
de vereiste medicatie te verstrekken.
Welke evolutie hebben jullie ondergaan sinds jullie
aan deze school verbonden zijn?
Brian: “Vroeger durfde ik nog wel eens agressief
voor de dag komen. Sociaal-emotioneel voelde ik
mij niet altijd even goed. Als ik het niet met iemand
eens was, kon ik nogal negatief uit de hoek komen.
Dankzij Bieke en andere begeleiders heb ik duidelijk
meer balans in mijn leven en inzicht in de dingen
rondom mij verworven. Ja, soms heb ik een wijs momentje,
hoor.” (lacht)
Sen: “In het gewone onderwijs kon ik vroeger niet
mee. Hier heb ik leren spellen en rekenen. Hier leer
ik mobiliteit aan. Ik ben ook van mijn kleurenblindheid
af door te leren welke betekenis welke kleur
heeft. De balans is dus uitermate positief. Ik merk
ook dat er vandaag veel meer begrip en respect is
ten opzichte van jongeren met een visuele of andere
beperking. De dagen van pesten en iemand moedwillig
in het verdomhoekje duwen, liggen gelukkig
achter ons.”
Diego: “Onlangs nog hebben begeleiders Sprinter,
een voorleesprogramma voor blinden en slechtzienden,
op mijn computer geplaatst. Ik maak hier
vooral gebruik van als ik korte teksten moet zien aan
te leren. Het siert de school dat ze hier belang aan
hecht.”
Ribbeltegels
Is Brugge een stad waar er voldoende respect is
voor blinden en slechtzienden?
Sen: “Ik vind van wel. Hier liggen er heel veel ribbeltegels,
meer dan in Laarne zelfs, en dat helpt ons
als we met een stok de straat op moeten. Een tijdje
geleden ben ik naar Nederland geweest en ook daar
bleken er heel wat van die tegels te liggen.”
Brian: “Ook de zogenaamde tikpalen helpen ons bij
het oversteken aan kruispunten. Ik merk ook dat
er in de omgeving van het station steeds heel veel
hulpvaardige mensen klaarstaan om slechtzienden
een handje toe te steken.”
Diego: “Ook een blauwe kaart of Buzzy Pass helpen
ons bij het nemen van het openbaar vervoer.”
Sen: “Nadat je gebeld hebt naar het station van
Brugge kun je ook regelen dat er iemand van de
NMBS op jou staat te wachten op je vertrek- én aankomstplaats.
Ik heb dus de indruk dat er naar ons
geluisterd wordt.”
(svv)
29