Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Volvo LV 83 uit ‘38<br />
Na 50 jaar uit de schuur<br />
12 JULI - 9 AUGUSTUS 2018 | ¤ 4,99<br />
8<br />
Extra<br />
Programmaboekje<br />
<strong>Truckstar</strong> Festival<br />
Met de hulk in het bulk<br />
AP<br />
De Artic Griffin<br />
IJskoud en blo<strong>ed</strong>mooi<br />
Diesel met<br />
een wolkje gas<br />
Stofhappen in de outback
INHOUD<br />
Nationaal<br />
10 Mark Verhoeven houdt van groene trucks<br />
Internationaal<br />
24 Nachtwerk met Erwin Tijhof<br />
58 De zoutoplossing van Hendrik Postma<br />
Buitenland<br />
32 Verhuizen naar Finland: go<strong>ed</strong> idee?<br />
36 Oude glorie in Kentucky<br />
40 Australische veerijders gaan doorrrrrr<br />
48 Onderkoeld type voor Patrick Sterckx<br />
54 Wonen op Hawaii, rijden in Amerika<br />
88 Franse houtrijders onderweg met 57 ton<br />
Diversen<br />
16 Vechten tegen kanker op de Alpe de HuZes<br />
18 Renaults nieuwste elektrische truck<br />
22 Nieuw chassis van D-Tec met twee balken<br />
28 Te weinig aandacht voor de dode hoek<br />
72 Burgler Noordhorn bestaat 100 jaar<br />
Rubrieken<br />
4 Jong! Niels Joustra<br />
7 Flappenactie<br />
9 Familieberichten<br />
17 Agenda<br />
21 Quiz Werk en Zekerheid<br />
47 Column John van Tent<br />
64 Cartoon Jan Rap<br />
65 Standplaats Canada<br />
84 Klassieker Volvo LV83<br />
76 Miniaturen<br />
78 Fotojaarboekchauffeur DAF 2100<br />
87 Puzzel<br />
94 Zeagle's Mail<br />
96 Benelux Truckparade<br />
98 Volgend nummer<br />
Lezersservice<br />
6 Toegangskaarten <strong>Truckstar</strong> Festival<br />
8 <strong>Truckstar</strong>s grote Doe-Boek<br />
19 Abonnee-aanbi<strong>ed</strong>ing <strong>Truckstar</strong> Festival<br />
46 Abonnee-aanbi<strong>ed</strong>ing korting<br />
53 <strong>Truckstar</strong> Special Supertrucks<br />
57 Truck GP<br />
63 Mail en win kaartjes voor de Truck GP<br />
80 Roadcardshop<br />
86 <strong>Truckstar</strong> verzekering<br />
92 Hollandse muziekavond<br />
98 Colofon<br />
99 <strong>Truckstar</strong> Werk<br />
84<br />
Met drie trailers door de outback<br />
Vee rijden met drie trailers – dat kan alleen in Australië. Het is een hard en eenzaam beroep maar voor<br />
de kerels die het doen, is er niets mooiers op de hele wereld.<br />
48<br />
Blij met een onderkoeld type<br />
Patrick Sterckx verruilde in de jaren ’80 het<br />
Belgische geel-rood-zwart voor het geel met<br />
blauw van Zw<strong>ed</strong>en. Daar rijdt hij tegenwoordig op<br />
de Scania S730 Arctic Griffin van Ekdahl. Patricks<br />
droom om vrachtwagenchauffeur te worden is<br />
meer dan werkelijkheid geworden.<br />
10<br />
Groene vingers, groene trucks<br />
58<br />
40<br />
Gas met een korreltje zout<br />
Hendrik Postma verruilde zijn koeloplegger voor<br />
een fraaie bulktrailer. Een bijzondere switch. De<br />
R500 ziet er strak uit, maar ook onderhuids<br />
beschikt de trekker over niet all<strong>ed</strong>aags technisch<br />
vernuft. Dat wordt ons duidelijk als Hendrik de<br />
trekker bij de LPG-pomp neerzet.<br />
TRUCKSTAR BELOONT<br />
TROUWE ABONNEES<br />
Elk nummer beloont <strong>Truckstar</strong> vijf lezers<br />
die al jaren abonnee zijn. Dit keer gaat er<br />
een mooi geschenk naar: C. Bakker uit<br />
Nieuwe-Tonge, L. Janssen uit Apeldoorn,<br />
R. Marcus uit Gendringen, P. Meulmeester<br />
uit Weesp en J. Schuurman uit<br />
Westbroek.<br />
Hij groeide op in een tuindersfamilie in Ridderkerk en werkte van jongs af aan mee in het b<strong>ed</strong>rijf dat<br />
letterlijk onderaan de fly-over van Ridderkerk naar de Van Brienenoordbrug staat. Maar hij had toen al<br />
meer oog voor de langsrijdende vrachtwagens dan voor de planten in de kas. We rijden mee met Mark<br />
Verhoeven, inmiddels eigenaar van een succesvol transportb<strong>ed</strong>rijf.<br />
TRUCKSTAR ★ JULI 2018 3
FAMILIEBERICHTEN<br />
BONDA HOUTMAN<br />
Na de wittebroodsweken<br />
Bij het verschijnen van dit nummer hebben ze net<br />
hun éénjarig huwelijksjubileum gevierd. Hoogste tijd<br />
dus om de lezers van <strong>Truckstar</strong> ook deelgenoot te<br />
maken van dit heugelijke feit – het huwelijk mét van<br />
Antony en Femke op een zonnige en historische<br />
locatie. Meer weten we niet, maar eigenlijk zegt de<br />
foto al meer dan genoeg. Toch?<br />
Om nooit te<br />
vergeten<br />
Er zijn van die dagen die je<br />
niet snel vergeet. En<br />
natuurlijk hoort daar je<br />
trouwdag bij, maar zoals<br />
bekend raakt die datum op<br />
den duur soms toch in het<br />
vergeethoekje. Dit nu<br />
hebben Dennie en Ilona<br />
mooi weten te voorkomen,<br />
want zij trouwden op 18 mei<br />
’18. Kijk, daar zullen ze<br />
jaren later nog plezier van<br />
hebben, net als van het<br />
trouwportret met een<br />
drietal bruidsmeisjes<br />
rondom de mooie rooie DAF<br />
van Dennies werkgever.<br />
In nevelen<br />
gehuld<br />
Vertrouwd en toch<br />
ook weer mysterieus,<br />
dit trouwportret van<br />
Martin met een in<br />
nevelen gehulde<br />
Marita aan het portier<br />
van de Scania. Dat de<br />
namen van de trouwlustigen niet overeen komen<br />
met de namen op de truck, draagt nog bij aan het<br />
mysterie. Maar bij nader inzien blijkt dat er ook twee<br />
kinderen in het spel zijn: Ymke en Timo. Daarom<br />
willen we onze lezers de twe<strong>ed</strong>e kiek (in retro<br />
zwart-wit en mét kinderen) zeker niet onthouden.<br />
Tussen de houtwal<br />
Afzijdig tussen het hout staat de trouw-DAF in<br />
afwachting van de aanstaande rit. Die laat nog<br />
even op zich wachten zo te zien, want bruidegom<br />
Kevin neemt zojuist bruid Natascha even in de<br />
ik-hou-van-jou-greep. Fotograaf Ringelberg werd<br />
duidelijk getroffen door dit moment en drukte af.<br />
Ja, je moet het ogenblik echt pakken wanneer<br />
het zich voordoet.<br />
Stuur<br />
maar in<br />
Trouw jij niet alleen<br />
met je allerliefste,<br />
maar óók met je truck<br />
en wil je dat heugelijke<br />
feit met een publicatie<br />
in <strong>Truckstar</strong> aan al je<br />
collega’s laten weten?<br />
Stuur dan je trouwfoto<br />
met bericht naar<br />
familieberichten@<br />
truckstar.nl (of laat<br />
hem door een ander<br />
insturen, dat kan<br />
natuurlijk ook).<br />
Wij kijken ernaar<br />
uit!<br />
TRUCKSTAR ★ JULI 2018 9
1 2<br />
3 4<br />
Het afdekzeil zat dicht toen ik vanmorgen rond de<br />
auto liep. Ook hing er een vreemd luchtje rond<br />
de oplegger maar wanneer we optrekken bij het<br />
stoplicht, lijkt die leeg. ,,Dat komt door die<br />
750 pk,’’ lacht Mark (45). ,,In de oplegger zit 20 ton<br />
huisvuil!’’ Zijn broer en hij wilden zichzelf eens een keer<br />
flink verwennen, verklaart hij de aanschaf, nu drie jaar<br />
gel<strong>ed</strong>en, van de Volvo FH Globetrotter XL. Op de vraag of<br />
hij al dat vermogen nodig heeft, komt een duidelijk<br />
antwoord. ,,Hier in N<strong>ed</strong>erland niet. Het kost alleen maar<br />
banden, want als je het gasp<strong>ed</strong>aal te diep indrukt, draaien<br />
de wielen door. Maar in Duitsland, als het wat heuveliger<br />
wordt, geeft het een mooi gevoel wanneer je met een<br />
geladen trailer andere combinaties inhaalt.’’<br />
Geen heuvels<br />
Heuvels komen we op de rit vanuit Ridderkerk naar<br />
Amsterdam niet tegen. Wel rijden we op de ACC mee met<br />
de meute. Het huisvuil gaan we lossen bij de AEB. In de<br />
verbrandingsoven daar wordt de vrijgekomen warmte voor<br />
de stadsverwarming gebruikt of om er stroom mee op te<br />
wekken. Bij aankomst gaat de hele combinatie over de<br />
weegbrug. Vervolgens kunnen we in een rij vuilniswagens<br />
aansluiten voor een enorm betonnen gebouw. De ene na de<br />
andere auto mag naar binnen. We zijn snel aan de beurt en<br />
mogen plaatsnemen voor een van de vele stortkokers.<br />
Voordat er gelost kan worden, rolt Mark het afdekzeil op en<br />
opent hij de deuren van de trailer. Nu kan hij de PTO<br />
inschakelen. In slechts acht minuten is de oplegger leeg.<br />
Terwijl wij zien hoe het vuil uit de trailer in een bunker valt,<br />
is een grote grijper de immer hongerige oven aan het<br />
vo<strong>ed</strong>en. Eén flinke hap en onze lading is zowat verdwenen.<br />
Heel voorzichtig<br />
Na de twe<strong>ed</strong>e weging kunnen we op weg naar de vestiging<br />
van Beelen in Amsterdam. ,,Daar gaan we grof bouw- en<br />
sloopafval laden’’, legt Mark uit. ,,Bij Beelen in Vlaardingen<br />
hebben ze een speciale installatie die zoveel mogelijk<br />
herbruikbare stoffen uit het ingezamelde afval haalt.’’ Kleine<br />
containers met afval uit de buurt staan zo veel mogelijk bij<br />
elkaar. Op aanwijzing van de kraanmachinist parkeert Mark<br />
de trailer ernaast. Voordat de sorteergrijper de trailer vol<br />
mag gooien, rolt Mark eerst een zeil uit over de zijkant van<br />
de trailer. ,,Zo probeer ik hem een beetje schoon en<br />
schadevrij te houden. Want hoe go<strong>ed</strong> de machinist ook is, er<br />
valt altijd wel iets uit de grijper.’’ Mark tilt het zeil wat op en<br />
ik zie allemaal kleine deukjes in de zijkant van de bak. ,,Daar<br />
is een steen of stuk hout tegen aangekomen. Dat houdt een<br />
zeil ook niet tegen.’’ Beho<strong>ed</strong>zaam vult de kraanmachinist de<br />
trailer. Zodra de lading afg<strong>ed</strong>ekt is, gaan we weer wegen en<br />
daarna vertrekken we naar Vlaardingen.<br />
Gestage groei<br />
Onderweg vertelt Mark over zijn loopbaan. ,,Ik groeide op in<br />
een tuindersfamilie in Ridderkerk’’, hoor ik. Van jongs af aan<br />
werkte hij mee in het b<strong>ed</strong>rijf dat letterlijk onderaan de fly-<br />
1. Het huisvuil wordt bij de<br />
verbrandingsoven in een<br />
betonnen bunker gelost.<br />
2. De Volvo FH16 met<br />
Walking Floor-trailer valt<br />
op door de drie kleuren<br />
groen.<br />
3. Mark rolt het zeil op dat<br />
de zijkant van de<br />
Walking Floor beschermt<br />
bij het laden.<br />
4. Met de tablet kan Mark<br />
zelf zijn vrachtbrief<br />
maken op de weegbrug.<br />
5. Beho<strong>ed</strong>zaam gooit de<br />
kraanmachinist de<br />
trailer vol bouw- en<br />
sloopafval.<br />
6. Het afval wordt<br />
gesorteerd; een groot<br />
deel gaat een twe<strong>ed</strong>e<br />
leven tegemoet.<br />
12
5<br />
Eén flinke hap en onze<br />
lading is verdwenen<br />
over van Ridderkerk naar de Van Brienenoordbrug staat.<br />
Maar hij had toen al meer oog voor de langsrijdende<br />
vrachtwagens dan voor de planten in de kas. ,,Mijn vader zei<br />
daarom: haal jij je vrachtwagenrijbewijs maar. Dat de<strong>ed</strong> ik.<br />
Nooit spijt van gekregen.’’<br />
In 2008 besloot hij, samen met broer Wim, een<br />
transportb<strong>ed</strong>rijf te beginnen. ,,Ik had jarenlange rijervaring<br />
en Wim kon, als het rustig was, in de tuinderij bijspringen.’’<br />
Ze konden eigen handel van de tuinderij naar de veiling<br />
rijden en daarnaast was er zat werk in de regio. De broers<br />
kochten drie vrachtwagens: twee Volvo’s en een Scania.<br />
,,Het waren hoogtijdagen. Voor i<strong>ed</strong>ereen die je sprak, kon je<br />
rijden. Maar toen de eerste auto klaar was, krabbelden ze<br />
allemaal terug. De crisis was begonnen.’’ De eerste jaren<br />
daarna waren moeilijk, maar uiteindelijk groeide het b<strong>ed</strong>rijf<br />
gestaag door tot zes auto’s en begin volgend jaar komt de<br />
zevende. Mark pakt alles aan, van koelvervoer en transport<br />
met de zeilenoplegger tot containers rijden. De laatste paar<br />
jaar zit de groei vooral in het Walking Floor-werk. ,,Daar<br />
hebben we er nu vijf van.’’<br />
6<br />
Papier besparen<br />
Eenmaal in Vlaardingen, gaat de communicatie via de bak.<br />
Op het terrein is het een drukte van belang met shovels,<br />
containerauto’s en kiepers. ‘Als die oranje auto naar buiten<br />
komt, mogen wij naar binnen’, krijgt Mark te horen van de<br />
kraanmachinist. Op diens aanwijzingen rijden we achteruit<br />
de donkere hal binnen. Daar storten we onze vracht.<br />
TRUCKSTAR ★ JULI 2018 13
1<br />
2<br />
3<br />
Verschillende kranen gaan met de berg aan de gang. Een<br />
indrukwekkende installatie filtert op veel verschillende<br />
manieren de herbruikbare delen eruit zoals hout, ijzer,<br />
papier, plastic en andere materialen. Wij rijden naar de<br />
andere kant van de loods om daar de overblijfselen van het<br />
sorteerproces te laden. Dit restant is onbruikbaar en Mark<br />
moet het naar de verbrandingsoven in Moerdijk rijden.<br />
Als we geladen zijn, pakt Mark zijn tablet erbij. ,,Daarop kan<br />
ik zien welke ritten er gepland staan en het programma<br />
houdt meteen ook de administratie bij’’, zegt hij. Als we de<br />
weegbrug oprijden, voert Mark het laadgewicht in. ,,Nu<br />
wordt ook de digitale vrachtbrief aangemaakt. We houden<br />
alles digitaal bij en besparen zo stapels papier.’’<br />
Drie kleuren groen<br />
De transportonderneming is inmiddels een familieb<strong>ed</strong>rijf<br />
geworden. ,,Ook mijn zoons Leon en Mark werken mee.<br />
Leon zit al op de auto, maar Mark moet nog even wachten<br />
voordat hij aan zijn rijbewijs kan beginnen.’’ Hij was wel<br />
degene die bij de oprichting van de firma de huiskleuren<br />
heeft b<strong>ed</strong>acht. ,,Ik wilde graag groene auto’s vanwege de<br />
tuinderij. Mark heeft toen een tekening gemaakt met drie<br />
verschillende kleuren groen. Eigenlijk precies zoals de auto’s<br />
nu zijn. Daarmee zijn we naar Dubbeldam gegaan en die<br />
heeft de auto’s zo gespoten.’’<br />
Het lossen verloopt vlot in Moerdijk en bij terugkomst in<br />
Vlaardingen overlegt Mark met de planning wat er de<br />
volgende dag allemaal weggebracht moet worden. Wij laden<br />
4<br />
‘Ik wilde graag groen<br />
vanwege de tuinderij’<br />
weer een volle vracht voor Amsterdam, maar die is voor<br />
morgen b<strong>ed</strong>oeld. Dan gaan we terug naar Ridderkerk, waar<br />
ook de andere chauffeurs binnendruppelen. Gezamenlijk<br />
wordt er nog wat g<strong>ed</strong>ronken. Het gesprek gaat al gauw<br />
over de nieuwe auto van Wim. Nou ja, nieuw: het is een<br />
Scania 143 Streamline. ,,Hij is helemaal opgeknapt en gaat<br />
gewoon weer aan het werk,’’ vertelt Wim trots. ,,Maar alleen<br />
als het werk in de kas het toelaat!’’<br />
VINCENT BROER<br />
1. Imposante machines<br />
laden de Walking Floorcombinatie.<br />
2. Zo blijven je<br />
handschoenen droog<br />
tijdens het rijden en grijp<br />
je nooit mis.<br />
3. De drie soorten groene<br />
lak herinneren aan de<br />
tuinderij van Verhoeven.<br />
4. Mark zit liever in het<br />
Walking Floor-transport<br />
dan tussen de planten.<br />
14
TRANSPORTWERELD<br />
Verhuisd naar Finland<br />
Na Canada geldt Finland als een van de aantrekkelijkste landen voor<br />
chauffeurs. Verschillende N<strong>ed</strong>erlanders zijn er gaan wonen vanwege de rust<br />
en de ruimte en de relaxte bevolking. Wij spraken vier van hen. Zij willen<br />
niet terug – op één na, die moeite heeft met het stugge karakter van de<br />
Finnen. ,,Je komt er haast niet tussen’’, zegt hij.<br />
TEKST EN BEELD: MICHAEL STOELINGA, KEVIN VAN LOENEN, WILLEMIJN POPPELIERS EN ELSINA NEUTEL<br />
Thim de Jong<br />
‘Hier is het leven<br />
gemakkelijker’<br />
Het was de liefde die Thim de Jong in<br />
Finland de<strong>ed</strong> belanden. Zijn huwelijk met<br />
een Finse vrouw liep weliswaar op de<br />
klippen, maar hij bleef er wonen.<br />
Thim heeft nu een relatie met een uit<br />
Italië afkomstige vriendin. ,,Uit Finland<br />
ga ik niet meer weg’’, zegt hij. Het leven<br />
is hier gemakkelijker.’’ We rijden met<br />
hem mee in zijn Volvo FH om een lading betonelementen<br />
te lossen in Beset Nurmijävi, zo’n<br />
dertig kilometer boven Helsinki. ,,Er zijn hier<br />
minder regels en het is niet zo gecompliceerd en<br />
bureaucratisch allemaal als in N<strong>ed</strong>erland. Dat<br />
geldt ook voor de politie. Als je niet te zwaar<br />
bent, niet te hard rijdt en je ver gunningen in orde<br />
zijn, is alles oké. Een Finse agent zal echt niet op<br />
elke slak zout leggen en bij een controle net<br />
zo lang zoeken tot hij iets gevonden heeft wat<br />
niet klopt.’’<br />
n Thim mist alleen een<br />
patatje oorlog.<br />
Thim is al dertig jaar vrachtwagenchauffeur,<br />
waarvan tien jaar in Finland. Inmiddels is hij in<br />
dienst bij zijn vierde werkgever, Kuljetusliike<br />
Finger roos in Kerava. Het b<strong>ed</strong>rijf vervoert asfalt<br />
en betonelementen. Thim kan go<strong>ed</strong> opschieten<br />
met zijn collega’s, ook al moet je er volgens hem<br />
aan wennen dat de meeste Finnen introverte<br />
mensen zijn. ,,Finnen zijn soms moeilijk te<br />
benaderen. Ook vanwege de taal, die je als<br />
buitenlander nooit helemaal onder knie krijgt.<br />
Maar als je eenmaal een Fin als vriend hebt, dan<br />
is dat ook een vriendschap voor het leven.’’<br />
Erg op zichzelf<br />
Het lossen van de lading gebeurt op een terrein<br />
waar helemaal niemand te zien is. En ook als we<br />
een nieuwe lading oppikken in Kerava, hoeft Thim<br />
alleen een papiertje uit een bakje te vissen.<br />
Verder heeft hij met niemand contact. ,,Daar<br />
moet je wel een beetje tegen kunnen. Finnen zijn<br />
erg op zichzelf. Je merkt dat ook bij het<br />
Juhannus Midzomerfeest, wat een hoogtepunt<br />
n Thim de Jong lost betonelementen:<br />
‘In de winterkou is het lastiger’.<br />
voor veel Finnen is. Maar het is iets heel anders<br />
dan wat N<strong>ed</strong>erlanders zich bij het woord ‘feest’<br />
voorstellen. Heel mensen veel trekken dan de stad<br />
uit om bij hun zomerhuisje een worstje boven het<br />
vuur te houden en met een pilsje in de hand naar<br />
de zon te staren die maar niet ondergaat.’’<br />
De zomer is een prima periode in Finland. De<br />
winter is echt winter, met lange donkere perioden<br />
en veel kou. ,,Het is hier niet de hele winter twintig<br />
graden onder nul, maar wel regelmatig’’, vertelt<br />
Thim. ,,Dan gaat het vastzetten en losmaken van<br />
betonelementen een stuk lastiger door het koude<br />
ijzer en halfbevroren vingers.’’ Daarnaast moet hij<br />
nogal eens lossen op bouwplekken waar sneeuw<br />
en ijs het wegrijden soms onmogelijk maken. ,,Dat<br />
wordt natuurlijk altijd wel weer opgelost. Ze<br />
trommelen een machine op of gaan met extra<br />
zand in de weer. Maar het duurt allemaal wel een<br />
stuk langer.’’<br />
Of Thim heimwee heeft naar N<strong>ed</strong>erland? ,,Totaal<br />
niet,’’ zegt hij. ,,Er is eigenlijk niets wat ik mis. Of<br />
toch wel: een patatje oorlog. Patat kennen ze hier<br />
wel, maar niet in combinatie met ketchup en<br />
mayonaise. Jammer dat ze dat niet lekker vinden.<br />
Voor de rest: prima zo.’’<br />
32
Franciscus de Ruijter<br />
‘Totaal geen<br />
heimwee’<br />
Een baan vinden als chauffeur in Finland<br />
is niet eenvoudig. En als je de taal niet<br />
spreekt, is het vrijwel onmogelijk.<br />
Toch woont en werkt Franciscus de<br />
Ruijter al twaalf jaar als chauffeur in<br />
Finland terwijl hij de taal nog lang niet<br />
machtig is. ,,Ik heb het opgelost door<br />
voor mezelf te beginnen’’, vertelt hij. ,,Dat is in<br />
Finland vrij gemakkelijk. Je kunt het vergelijken<br />
met ZZP-er zijn in N<strong>ed</strong>erland. In Finland mag je<br />
gewoon als zelfstandig chauffeur voor b<strong>ed</strong>rijven<br />
werken, in N<strong>ed</strong>erland niet. Daar moet je als<br />
eigenrijder een transportvergunning hebben.’’<br />
Uit naam van zijn Finse b<strong>ed</strong>rijf Franciscus<br />
Roadservice rijdt hij op dit moment als lijnrijder<br />
voor P.W. de Mooy.<br />
Vertrouwen winnen<br />
Het klikt go<strong>ed</strong> met de Finnen. Op de laad- en<br />
losadressen krijgt Franciscus veel waardering.<br />
,,Zo krijg ik regelmatig een bakje koffie of een<br />
stuk koek. En als je vaker bij dezelfde klant komt,<br />
krijg je soms ook een cadeautje met Kerst of je<br />
n Heerlijk rustig, ook op<br />
de belangrijke route van<br />
Helsinki naar Tampere.<br />
n Franciscus de<br />
Ruijter woont al<br />
twaalf jaar in<br />
Finland.<br />
n Franciscus rijdt<br />
de lijndienst<br />
Holland - Suomi<br />
voor P.W. de Mooy.<br />
verjaardag. Dat komt door de band die langzamer<br />
hand ontstaat en dat is erg leuk.’’ Bij die<br />
band is vertrouwen volgens Franciscus erg<br />
belangrijk. ,,Het vertrouwen van een Fin moet je<br />
nooit beschamen. Natuurlijk is dat bij alle mensen<br />
zo, maar bij een Fin is dat nog een paar graden<br />
sterker.’’<br />
Finnen hebben een sterk nationaal gevoel en<br />
leven dicht bij de natuur. ,,Ze eten graag<br />
producten die rechtstreeks van het land komen<br />
of die ze uit het bos halen, zoals bosbessen of<br />
paddenstoelen. Hun meest favoriete tijdverdrijf is<br />
vissen, jagen en paddenstoelen plukken. Ook zijn<br />
ze gek op de sauna en op ijshockey. En ze kopen<br />
graag spullen die in Finland gemaakt zijn, daar<br />
staat dan een Fins vlaggetje op. Die producten<br />
vertrouwen ze.’’ Verder houden de Finnen van<br />
hun eigen taal, die een heel andere geschi<strong>ed</strong>enis<br />
heeft dan de andere noordse talen. Het lijkt dan<br />
ook totaal niet op het Zwe<strong>ed</strong>s of Noors. De<br />
meeste Finnen beheersen het Engels r<strong>ed</strong>elijk,<br />
maar willen toch het liefst Fins spreken.<br />
Mondjesmaat<br />
Dat is ook een van de belangrijkste r<strong>ed</strong>enen<br />
waarom het voor N<strong>ed</strong>erlanders moeilijk is een<br />
baan te vinden in dit land. ,,Ze weten ook wel dat<br />
N<strong>ed</strong>erlanders go<strong>ed</strong>e chauffeurs zijn, maar<br />
hebben toch liever een Estlander omdat die<br />
dezelfde taal spreekt.’’ Zelf beheerst Franciscus<br />
het Fins maar mondjesmaat; verstaan doet hij<br />
het echter wel. Wanneer Franciscus iemand van<br />
het platteland tegenkomt, probeert hij in i<strong>ed</strong>er<br />
geval in trefwoorden Fins te praten. ,,Maar mijn<br />
vrouw zegt altijd: ‘Je kunt maar beter Engels<br />
praten, want het klinkt zo raar. Net als een Turk<br />
die N<strong>ed</strong>erlands praat’!’’<br />
Zijn vrouw heet Tanja en is half Russisch, half<br />
Fins. Ze hebben twee kinderen. Tanja en<br />
Franciscus hebben een tijdje in N<strong>ed</strong>erland<br />
gewoond, maar besloten twaalf jaar gel<strong>ed</strong>en naar<br />
Finland te verhuizen. Daar wonen ze nu in de<br />
stad Turku en zijn erg tevr<strong>ed</strong>en.<br />
,,Het enige wat ik mis, is bij de snackbar een<br />
broodje kroket kopen. En natuurlijk zijn er andere<br />
N<strong>ed</strong>erlandse spullen die hier niet te krijgen zijn.<br />
Maar die koop ik als ik in N<strong>ed</strong>erland ben. Trek om<br />
daar weer te gaan wonen, heb ik helemaal niet.’’<br />
‘Het vertrouwen van een Fin<br />
moet je nooit beschamen’<br />
TRUCKSTAR ★ JULI 2018<br />
33
INTERNATIONAAL<br />
Vee rijden met drie trailers<br />
– dat kan alleen in<br />
Australië. Het is een hard<br />
en eenzaam beroep maar<br />
voor de kerels die het doen,<br />
is er niets mooiers op de<br />
hele wereld.<br />
Met drie trailers<br />
40
Dit is de route die Paul o’Callaghan<br />
volgde met zijn vee.<br />
V<br />
olgens Wikip<strong>ed</strong>ia wonen er 2.796 mensen in<br />
Cloncurry. Dit plaatsje ligt in het noordwesten<br />
van Queensland, Australië. Op de dag dat ik er<br />
kom, lopen er in de omheinde erven aan de<br />
rand van het plaatsje meer runderen rond dan dat er<br />
mensen wonen. De dieren zijn hier met een hele vloot<br />
blauw en geel gespoten trailercombinaties naartoe<br />
gekomen en mogen een paar dagen op adem komen.<br />
Wie Cloncurry zegt, zegt ‘vee’ en het dorp doet inderdaad<br />
al heel lang dienst als rustplaats voor levend vee. Ze zijn<br />
afkomstig uit Queensland of nog veel verder en gaan naar<br />
het noorden van Australië. Ditmaal moeten er in één keer<br />
3.072 runderen mee, verdeeld over 96 laaddekken.<br />
Zoveel dieren tegelijk verkassen; dat heb ik nog nooit<br />
eerder meegemaakt.<br />
Bij de ‘stockyards’ aan de rand van Cloncurry staan al<br />
acht trucks die klaargemaakt worden voor deze<br />
grootschalige veeverhuizing. De torp<strong>ed</strong>otrucks zijn<br />
eigendom van Road Trains of Australia en hebben<br />
kentekenplaten uit Queensland en het Northern Territory.<br />
Alleen die van mij is in Western Australia geregistreerd.<br />
Behalve dit achttal, staan er nog zeven road trains bij een<br />
‘cattle station’ dat twee uur rijden naar het noorden ligt.<br />
Precies om 05.00 uur verlaten we Cloncurry. De lampjes<br />
aan de zijkanten van onze trailers vormen een lichtende<br />
slang die door de pikdonkere nacht kronkelt. Als we langs<br />
het erf van Curly Cattle Transport komen, zie ik een van<br />
hun T659 Kenworths naderen. De truck is uitgerust met<br />
de nieuwe, geïntegreerde slaapcabine en sluit zich achter<br />
aan bij ons konvooi. Na 60 kilometer grof asfalt slaan we<br />
linksaf, kruisen een kreek en draaien dan rechtsaf naar<br />
het noorden. Hier begint het onverharde deel van de weg.<br />
De combinatie van de allereerste zonnestralen die ons<br />
over de volkomen vlakke horizon bereiken en het effect<br />
van een stevige dosis coffeïne maakt dat i<strong>ed</strong>ereen<br />
klaarwakker is. We verlaten het open land. Dit deel van de<br />
route is enorm stoffig en al het opwaaiende stof blijft<br />
tussen de bomen hangen. De troebele atmosfeer doet<br />
aan een horrorfilm denken. Er hangt zó veel stof in de<br />
lucht, dat ik mijn lichten moet dimmen om niet verblind te<br />
raken. We nemen gas terug en met een slakkengangetje<br />
volgen we de weg: deels om minder stof op te werpen en<br />
deels om de luchtfilter van de motor te sparen.<br />
Go<strong>ed</strong> nieuws<br />
Tegen de tijd dat we de poort van Violet Vale Station<br />
bereiken, is de zon helemaal boven de kim gekomen. Fel<br />
licht beschijnt de outback, zoals de wildernis hier heet.<br />
Het belooft een mooie dag te worden. Gelukkig is het pas<br />
mei, dus met de hitte valt het nog mee en dat is fijn als je<br />
door de outback<br />
TRUCKSTAR ★ JULI 2018<br />
41
COLUMN<br />
JOHN VAN TENT<br />
Drooggekookt en uitgezogen<br />
Wat hier aan vooraf ging? Eigenlijk niet zoveel, behalve dat<br />
mijn tankoplegger een nachtje aan de verwarming heeft<br />
gehangen voordat ik hem aan de schotel hang. Ik heb die<br />
dag nog maar een paar uurtjes te rijden en een blik op de<br />
temperatuurmeter van mijn lading vertelt dat de tankverwarming vanaf<br />
mijn trekker er niet op hoeft. Aan Schwanenhaus (vroeger was dat dé poort<br />
naar de A61) is nog een plaatsje vrij en ik eet lekker bij Ludo nu het nog<br />
kan. Nog los van de go<strong>ed</strong>e service, gezelligheid en het smakelijke eten, is<br />
het natuurlijk een ramp dat deze truckstop met sluiting wordt b<strong>ed</strong>reigd.<br />
De volgende morgen is er een losafspraak in Mannheim. Ik heb nog mooi<br />
tijd voor een driekwartier-sessie in Pfalzfeld. Broodje, bakkie pleur. Ik besluit<br />
toch maar de tankverwarming aan te sluiten; dan ligt het niet aan mij als<br />
het er straks een beetje moeilijk uit komt. Dus schroef ik de twee slangen<br />
die in verbinding staan met mijn koelsysteem aan de oplegger en zet de<br />
afsluiters open. Maar zodra ik de snelweg naar het zuiden weer opdraai,<br />
gaat op het dashboard het lampje branden van het koelvloeistofniveau.<br />
Potjandorie! Op de eerstvolgende parking smijt ik mijn reservevoorraadje<br />
koelvocht in het lelijk lege tankje achter de grille. Blijkbaar is de<br />
temperatuur tijdens het warmhouden op de zaak te hoog geweest,<br />
waardoor de boel g<strong>ed</strong>eeltelijk is drooggekookt.<br />
Weer op weg blijft het lampje knipperen, maar niet zo angstaanjagend als<br />
vijf minuten eerder. Zonder dat er echt rode lampen en luide alarmbellen<br />
klinken, haal ik het losadres. Door omstandigh<strong>ed</strong>en mag ik drie uur wachten<br />
met lossen en intussen koelt de zaak mooi af. De slangen koppel ik alvast<br />
los, zodat ik niet nog meer koelvloeistof kwijtraak. Maar met zo’n laag<br />
niveau is het onverantwoord om naar huis te rijden. Gelukkig is hulp nabij.<br />
Aan de overkant van de straat zit namelijk een handelaar in kranen en<br />
andere bouwmachines. Daar kan ik vast wel een paar liter scoren. Ik wandel<br />
erheen en vraag of er wat te koop is. Ja hoor, zegt een vriendelijke man, ik<br />
bel mijn collega in het magazijn of hij even een kannetje wil pakken. Hoe<br />
gaan we dat afrekenen? vraag ik: cash, pinnen of gewoon wat in een<br />
fooienpot? Maar nee, het moet helemaal officieel en een dame op het<br />
kantoortje gaat aan de gang om een rekening op te stellen.<br />
Intussen komt er een supermooi stalen jerrycannetje met vijf liter<br />
koelhandel tevoorschijn. Ik houd mijn hart vast voor de prijs, maar ik heb<br />
het nu eenmaal nodig. Het factuurtje fabriceren is nog een hele toer. Mijn<br />
naam komt niet op de klantenlijst voor en ik ben bovendien geen Duitser.<br />
Op den duur komt een collega met een oplossing en via een soort van<br />
spookfactuur op naam van een vaste klant maar dan met mijn naam erop,<br />
wordt het dan toch mogelijk om af te<br />
Ruim 80 euro<br />
voor vijf litertjes<br />
koelvocht!<br />
rekenen. De schrik is er niet minder<br />
om: ruim 80 euro voor vijf litertjes<br />
koelvocht! Even snel nadenken: ik kan<br />
niet zonder en ze hebben er bovendien<br />
aardig wat werk aan gehad. Nu kan ik<br />
de zuinige Hollander uithangen, maar beter bijt ik door de zure appel<br />
heen. Alleen heb ik niet zoveel cash op zak, dus pin ik het idioot hoge<br />
b<strong>ed</strong>rag privé. Nou ja, ik ben toch geholpen. Ik gooi het vloeibare goud in<br />
de vrachtwagen en zelfs dan nog knippert op de terugweg het lampje van<br />
het koelwaterniveau af en toe. Ik had het dus écht nodig.<br />
Op de zaak vertel ik het nieuws voorzichtig aan de wagenparkbeheerder.<br />
Die trekt helemaal wit weg. Stotterend en naar adem happend vertelt hij<br />
wat we normaal voor een litertje van die handel betalen. I<strong>ed</strong>er nadeel<br />
heeft zijn voordeel, probeer ik nog. Ik heb nu wel een fantastisch mooi<br />
kannetje om in het vervolg extra koelvloeistof in mee te nemen. Maar een<br />
week later hangen er druppels onder de rvs kist aan mijn chassis. Het<br />
mooie stalen vaatje is lek. Nou, dat had voor dat idioot hoge b<strong>ed</strong>rag best<br />
een beetje kwaliteit mogen zijn, potjandikkie!<br />
TRUCKSTAR ★ JULI 2018<br />
47
Volvo FH 25 Year<br />
Special Edition<br />
Volvo Trucks introduceert de VOLVO FH 25 YEAR SPECIAL EDITION.<br />
Een eerbetoon aan een icoon, onze klanten en de chauffeurs die er in de<br />
afgelopen 25 jaar mee hebben ger<strong>ed</strong>en. Gefeliciteerd!<br />
Ontdek meer over 25 jaar Volvo FH en het jubileummodel op volvotrucks.nl.