Classic & Retro - editie13

PURE ERVARINGEN
Doodstil is het aan de andere kant van de lijn. Het enige hoorbare
geluid is het kloppen van mijn vriendins hart in haar keel.
Een paar seconden eerder vertelde ik dat ik onderweg ben
naar het ziekenhuis. Die mededeling is goed voor een hartverzakking
en een stortvloed aan worst-casescenario’s. Voordat
ik zelfs maar één keer pijnlijk kan in- en uitademen, heeft
zij me al twintig keer door auto’s ondersteboven gereden zien
worden en duizend maal met gruwelijk hoge snelheid de vangrail
in zien duiken. Dat is nu eenmaal het lot van een motorjournalist.
De echte reden voor mijn ziekenhuisbezoek is pijnlijker,
of vervang dat gerust door ‘lulliger’.
Nee, ik schoof niet onderuit bij een alles-of-nietsremactie.
Deze schlemiel stapt ’s nachts slaapdronken uit bed om te
gaan plassen, maar vergeet dat hij in een stapelbed ligt. De
schade bedraagt, zo wijzen de röntgenfoto’s uit, drie gebroken
ribben en een flinke kortademigheid.
Met de pijn valt goed te leven, maar het jaarlijkse motorweekend
van mijn motorclub moet er helaas aan geloven. Ik zie me
Al die pure ervaringen
wil ik opdoen en ik wil ze
ongedempt binnenkrijgen.
niet direct een tentje in- en uitkruipen of slapen op een hard
matje. Bovendien jagen de vriendschappelijk bedoelde beuken
op schouders bij het kampvuur me al bij voorbaat schrik aan.
Om toch iets aan het lange weekend te hebben, huren we een
bootje. Geen zeilboot, want al dat getrek en gesjor aan touwtjes
klinkt als een pijnlijke exercitie. Het wordt een motorbootje.
Een onooglijk schuitje van het type Ultiem Ouwelul
met al minstens veertig jaar nautisch leven achter de boeg.
Zonder het te beseffen vergelijk ik bootje varen vanaf de
eerste nautische mijl met motor rijden. Gelukkig dobberen we
niet rond in een hypermodern plastic gebakje, maar in deze
ijzeren karakterbak vol begrijpelijke techniek. Prima onderhouden,
maar heerlijk basic. Doet dat pure gevoel je als liefhebber
van klassieke motoren ergens aan denken?
De weersvoorspelling heeft het bij het rechte eind en de zon
roostert ons genadeloos. Afkoeling vinden we amper achter
de ruiten van de hoge opbouw. Het is een wijze les: mocht ik
ooit nog eens een bootje huren, dan moet het een open sloep
zijn. Vol in de wind over het water varen, verknetteren onder
de zon, versgemaaid gras ruiken. Al die pure ervaringen wil ik
opdoen en ik wil ze ongedempt binnenkrijgen. Of zal ik in de
toekomst stapelbedden mijden als de pest en die ervaringen
gewoon op de motor meepakken? Geen hypermodern plastic
gebakje, maar een ijzeren karakterbak vol begrijpelijke
techniek. Wens me alvast een behouden vaart.
Ad van de Wiel
Redacteur
13 | 2018
7