De Wilde Roos #2 - uitgave mei 2018

We hebben de menselijke neiging om de homogeniteit van de
groepen waartoe we zelf behoren te onderschatten. We vinden
onszelf enorm divers, zei ik al. Maar vervolgens overschatten we
de homogeniteit van andere groepen. “Wij zijn allemaal anders,
maar zij zijn allemaal hetzelfde.”
Het bestrijden van structurele achterstellingen is voor links niet alleen
een probleem voor de individuen die ermee geconfronteerd
worden. Het is onze gezamenlijke opdracht. Omdat stereotypes
ook vaak verinnerlijkt zijn. Denk aan beelden over moederschap.
Of aan welke kansen binnen je bereik liggen. Voor ons gaat het
er niet alleen om dat we iedereen een kans geven. Maar dat we
samen een rechtvaardige samenleving maken.
Daarin verschillen we van rechts. En zeker van premier Rutte.
Toen Rutte geïnterviewd werd door Metro-columnist Ebru Umar
over wat hij leert van de jongeren die hij geschiedenisles geeft,
zei hij dit:
“Heel veel. Een van de dingen die ik leer, is hoe ingrijpend discriminatie
is. Dat het in Nederland nog veel voorkomt en het
echt uitmaakt of je Mohammed of Jan heet als je solliciteert. Ik
heb daarover nagedacht en ben tot de conclusie gekomen dat
ik dit niet kan oplossen. De paradox is dat de oplossing bij Mohammed
ligt. Ik kan tegen Nederland zeggen: ‘discrimineer a.u.b.
niet, beoordeel iemand op karakter en kennis.’ Maar als het wel
gebeurt, heeft Mohammed de keus: afhaken wegens belediging of
doorgaan. Nieuwkomers hebben zich altijd moeten aanpassen, en
11