De Wilde Roos #2 - uitgave mei 2018

De kansen die technologie biedt voor de gelijke zelfbeschikking
van toekomstige generaties, vormen de ene reden voor de noodzaak
van een linkse technologie-agenda.
De andere reden is dat mijn optimisme over technologie gepaard
gaat met bezorgdheid. Bezorgdheid over het feit dat de kloof tussen
hoger- en lager-opgeleiden vergroot dreigt te worden door
robotisering. Bezorgdheid over de ondermijning van de menselijke
waardigheid, als het straks zorgrobots zijn die ouderen helpen
hun steunkousen aan te trekken, terwijl die verlangen naar menselijk
contact. Bezorgdheid over de manipulatie van mensen en
van onze democratie, als er geen goede regels komen voor het
gebruik van big data en algoritmen.
Het nadenken over ‘de toekomst van links’, zelfbeschikking in de
toekomst, heeft me daarom gebracht tot een aanzet voor een
technologie-agenda. Het is geen kant-en-klaar politiek program.
Mijn bedoeling vandaag is vooral om duidelijk te maken dat juist
voor links zo’n agenda cruciaal is. Dat we erover met elkaar in
gesprek moeten. Omdat we technologie en haar invloed op onze
samenleving anders overlaten aan de krachten van de markt.
Technologie is een onderwerp dat binnen de vakbonden meer
aandacht moet krijgen. Bij politieke partijen en organen, van de
gemeenteraad tot het Europees Parlement. Bij internationale
handelsakkoorden. Het is van belang om sturing te geven. Wat
willen we niet, maar ook: wat willen we wél? Politieke keuzes en
maatschappelijke beweging doen ertoe. Dat hebben we geleerd
van de emancipatiebewegingen van de vorige eeuw. Als links laat
17