De Wilde Roos #3 - uitgave mei 2019
Waar klimaatverandering lange tijd een abstract vooruitzicht was, begint het nu concreet waarneembare vormen aan te nemen. Het ene na het andere temperatuurrecord wordt gebroken. Het afkalven van de ijskappen kan met het blote oog worden waargenomen. Natuurrampen die eens een zeldzaamheid waren, zijn alledaags nieuwsitems geworden. Deze tijd vraagt om een andere politiek. Niet de aloude polderpolitiek van rustig aan dan breek het lijntje niet. We leven immers in een wereld die niet in balans is. De laatste jaren doet een nieuwe internationale beweging van zich spreken. Het speerpunt van haar beleid is de Green New Deal, een ambitieus programma dat sociale en ecologische doelen met elkaar verbindt. De beweging rond de New Green Deal doet daarbij een beroep op ideeën die afkomstig zijn uit de traditie van het democratisch socialisme. Deze koppeling tussen groen en rood lijkt anachronistisch maar is het niet. Het klimaatbeleid zal sociaal zijn of niet zijn. ------------- Dit is de derde uitgave in de hernieuwde reeks van De Wilde Roos. Het is de volledige tekst van de Koos Vorrinklezing uitgesproken op 1 mei 2019 door Merijn Oudenampsen in het Koos Vorrinkhuis in Lage Vuursche, één van de dertien natuurvriendenhuizen van het Nivon. De Wilde Roos was een “bonte rij van kleine geschriften” onder redactie van Koos Vorrink. De serie werd uitgegeven voor het Instituut voor Arbeidersontwikkeling [IvAO]. De eerste Wilde Roos verscheen in 1927. De werkgroep Nivon Historie kreeg een paar exemplaren ervan in handen. Dat was voor ons de aanleiding De Wilde Roos een nieuw leven te geven. Niet omdat we kritiekloos staan tegenover Koos Vorrink, zeker niet, maar omdat het voor ons een goede vorm lijkt discussie binnen het Nivon te voeden.
Waar klimaatverandering lange tijd een abstract vooruitzicht was, begint het nu concreet waarneembare vormen aan te nemen. Het ene na het andere temperatuurrecord wordt gebroken. Het afkalven van de ijskappen kan met het blote oog worden waargenomen. Natuurrampen die eens een zeldzaamheid waren, zijn alledaags nieuwsitems geworden. Deze tijd vraagt om een andere politiek. Niet de aloude polderpolitiek van rustig aan dan breek het lijntje niet. We leven immers in een wereld die niet in balans is. De laatste jaren doet een nieuwe internationale beweging van zich spreken. Het speerpunt van haar beleid is de Green New Deal, een ambitieus programma dat sociale en ecologische doelen met elkaar verbindt. De beweging rond de New Green Deal doet daarbij een beroep op ideeën die afkomstig zijn uit de traditie van het democratisch socialisme. Deze koppeling tussen groen en rood lijkt anachronistisch maar is het niet. Het klimaatbeleid zal sociaal zijn of niet zijn.
-------------
Dit is de derde uitgave in de hernieuwde reeks van De Wilde Roos. Het is de volledige tekst van de Koos Vorrinklezing uitgesproken op 1 mei 2019 door Merijn Oudenampsen in het Koos Vorrinkhuis in Lage Vuursche, één van de dertien natuurvriendenhuizen van het Nivon.
De Wilde Roos was een “bonte rij van kleine geschriften” onder redactie van Koos Vorrink. De serie werd uitgegeven voor het Instituut voor Arbeidersontwikkeling [IvAO]. De eerste Wilde Roos verscheen in 1927. De werkgroep Nivon Historie kreeg een paar exemplaren ervan in handen. Dat was voor ons de aanleiding De Wilde Roos een nieuw leven te geven. Niet omdat we kritiekloos staan tegenover Koos Vorrink, zeker niet, maar omdat het voor ons een goede vorm lijkt discussie binnen het Nivon te voeden.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Introductie:
Het einde van de geschiedenis
Laat ik beginnen met iets over mezelf en mijn generatie te zeggen.
Als kind van de jaren negentig groeide ik op ten tijde van ‘het einde
van de geschiedenis’. Toen ik negen was viel de Berlijnse Muur,
lang voordat ik begreep waarom mijn ouders dat zo mateloos
interessant vonden. Toen ik zestien was hield Wim Kok zijn lezing
over het uitplukken van de ideologische veren. Niet dat ik dat
bewust heb meegemaakt. Als tiener was ik natuurlijk met heel andere
dingen bezig. Maar wat ik bedoel te zeggen is dat ik de linkse
partijpolitiek nooit heb gekend als een gevederd wezen.
Wat er toen wel was, was een leegte, een soort fantoompijn.
Uit de krant kon ik opmaken dat er iets gemist werd dat ik zelf
nooit had gekend. In zijn boek Het socialisme op sterk water had
de PvdA-intellectueel Paul Kalma al eerder verklaard dat de samenleving
‘af’ was. De taak van de linkse politiek was geklaard.
De toekomst zou in het teken staan van het beheer van het bestaande.
Er was geen behoefte meer aan grote verhalen. Later
zou de politicoloog Jos de Beus dit ‘de leegte op links’ noemen, een
ideeënarmoede die hij contrasteerde met de ideologische reveille
op de rechterflank.
Inderdaad, de maatschappijkritiek was op rechts te vinden. Daar
kwam in de jaren negentig een nieuw groot verhaal op: de theo-
1
Change language