You Are Here Next Generation - activiteitenrapport

3. Resultaten
15 16
3.5 Paul Robbrecht
Een moeilijke binnenstedelijke relatie
Voortdurend werkend in binnenstedelijke weefsels
is er een moeilijke relatie die me al langer bezighoudt:
die tussen mens en duif. De manier waarop
we samenleven in de stad getuigt niet echt van grote
hartelijkheid. Nochtans was onze band was ooit
anders. Over duizenden jaren heen ringde de geschiedenis
de duif met een mooie symboliek: die
van boodschapper en brenger van vrede en harmonie.
Ons hedendaagse beeld is eerder: brenger van
drek en overlast. Onze helden van vroeger noemen
we vandaag de ‘ratten van de lucht’ en weren we
liever van onze gebouwen. Het zijn ongeluksvogels
geworden. Maar laat ons deze situatie proberen om
te draaien. Hoe kan in de nieuwe stad de relatie met
en onze blik op de duif anders evolueren?
De aloude duiventoren als bouwwerk an sich had
mijn aandacht in het verleden reeds. In 2004 bouwden
we er zelf één, Colombier, in een bos in het
Nederlandse Dorst. Een stapeling van stenen werd
er zodanig geschikt dat er randen, kanten en gaten
ontstonden waar de duiven op kunnen zitten of
waarlangs ze binnen in de toren kunnen. De binnenstedelijke
kwestie indachtig wilde ik graag de genialiteit
van kinderen inroepen om hierin nog verder
te gaan en tot nieuwe, duurzame perspectieven te
komen. Nu, met de kinderen nadenken over de toekomst
van de duif in de stad zit ‘m niet gewoon in
het opschonen van het imago van het dier en haar
een eigen plek in de stad te geven. Om een breed
gedragen, eerder negatieve visie te veranderen is
er meer nodig. We zouden er moeten in slagen
om nieuwe, mooie, innovatieve functies toe te kennen
aan de duif en/of het bouwwerk voor de duif.
Herwonnen appreciatie volgt dan vanzelf.
Concrete vraag
Laten we in de samenleving van morgen een nieuwe
plek creëren voor duiven. Hoe zou die moderne
duiventoren er uit kunnen zien? En wat kan die nog
meer betekenen naast een slaapplek voor duiven?
Plus: getallen spelen een wezenlijke rol in de architectuur.
Als getallenliefhebber vroeg ik de kinderen
ook om het getal ‘2020’ mee te nemen in hun denken
en er iets mee te doen in hun gebouw.
Aan de slag: achtergrondinformatie
Vertellend over de duif en duiventoren heb ik de kinderen
terug in de tijd meegenomen, naar het oude
Egypte, naar China, naar India … In alle uithoeken
van de wereld kregen duiven een briefje aan de
poot gebonden en deden ze dienst als snelle en
betrouwbare overbrengers van belangrijke berichten.
En had je postduiven, dan had je duiventorens
nodig. We bekeken samen eeuwenoude en meer
recente exemplaren, van op alle mogelijke plekken
op aarde. De toren was uiteraard een onderdeel van
de hele postorganisatie, maar hield met het aanen
afvliegen ook een stuk spektakel in. Het houden
van duiven en het bezitten van een duiventoren had
vroeger nog een bijkomende functie. De uitwerpselen
van duiven, waar we nu zo’n hekel aan hebben,
werden van binnenuit in de toren verzameld en waren
door hun krachtige samenstelling fel gegeerde
mest voor bepaalde gewassen.
Toekomstperspectieven
In gesprek en al tekenend gaven de kinderen toekomstperspectieven
vorm. De duif als postbode zal
hoogstwaarschijnlijk niet terugkeren naar de moderne
samenleving, maar binnen ons huidig, druk
e-mail- en sms-verkeer kunnen we misschien wel
iets leren van de elementaire wijze van communiceren
via duiven. Ze vraagt geen versnippering, maar
een gebalde boodschap en wat geduld. Iets wat
enig tegengewicht biedt aan de snelheid van de huidige
stad.
Van zodra we het hadden over de duivenuitwerpselen
die vroeger verzameld werden, schakelde de
fascinatie en hilariteit van de kinderen natuurlijk een
versnelling hoger. Als één grote pot kaka beelden
ze zich de toekomstige toren al lachend in. Maar
daarop verder werkend, is het misschien lang geen
slecht idee om van de duiventorens van de nieuwe
stad terug een verzamelplek van uitwerpselen te
maken. Niet voor mest zoals vroeger, maar om groene
energie in de vorm van elektriciteit en/of gas uit
op te wekken. Het hele gegeven van energie halen
uit dierlijke of menselijke fecaliën is een procedé
dat nog volop onderzocht wordt, maar zeker gezien
de intensieve kracht van duivenmest – die moest
vroeger voor gebruik op het veld verdund worden,
anders verbrandden de gewassen – kunnen duivenuitwerpselen
een interessante piste zijn in dit duurzaamheidsdenken.
Finale acties
Nieuwe duiventorens als bomen, als duiven zelf,
als ballons (van liefde), als paddenstoelen … Hun
denkproces leverde zonder meer fantastische tekeningen
en ideeën op. De overgave van de kinderen
was van meet af aan ook groot. Op een korte
tijdspanne gooiden ze zich volledig op het werk en
leverden sommigen zelfs meerdere concepten en
tekeningen af. Het geheel van tekeningen heb ik op
mijn beurt, samen met mijn kleinkinderen, ingepast
in een reuzentekening. Er zijn verbanden gelegd
tussen de verschillende Brusselse ontwerpen en ze
zijn geplaatst in een grote geometrische figuur (cfr.
duiventoren, Dorst). We sturen dit met de duivenpost
naar de kinderen in Brussel en we groeten hen
hartelijk.
© Paul Robbrecht
© Paul Robbrecht
© Paul Robbrecht
© Paul Robbrecht