Persoonlijke records MILA- groep sneuvelen in Leiden - Haag Atletiek

Meeuwen, makrelen,
snert en
lekkerbekken
vandaag wil ik stoempen, snot
en sterven
De wind giert rond het huis, hagel slaat
tegen het raam en het is koud buiten.
Diep in mijn hart wil ik onder mijn dekbed
kruipen en verder slapen, de wekker vindt
echter dat ik op moet staan.
Het is 17 december en de “Meeuwen
Makrelen loop” staat op het programma.
Traditioneel is het weer niet bijster goed op
deze dag maar wat wil je zo half/eind
december. Als ik Marcel bel om even af te
spreken om maar niet met de fiets maar met
het openbaar vervoer te gaan denkt hij dat ik
wil afbellen. Niets is minder waar, vandaag
wil ik stoempen, snot en sterven.
Wij zijn bij lange na niet de enige die
ondanks het weer gewoon willen lopen, nog
ongeveer 300 lopers(waaronder veel
Haagatleten) komen naar de Scheveningse
binnenhaven om daar te starten voor een
tocht van ruim 16 km waarvan 14 over het
strand naar Monster en terug.
2005 is alweer de 10e editie en daarom
maakt de starter er een feestje van, met
muziek en een gek pak probeert hij ons eerst
nog wat te vermaken. Dit duurt velen te lang
en daarom wordt er een gezamenlijk:”lo-pen,
lo-pen, lo-pen, lo-pen, lo-pen, lo-pen, lo-
pen,!” aangeheven. De starter begrijpt de
boodschap en eindelijk worden we ‘weggeschoten’.
Heel even mogen we genieten van de wind
in de rug maar dit is slechts van zeer korte
duur. We gaan 2x rechts en krijgen windkracht
8 pal tegen. Ondanks dit worden er
onder elkaar grappen gemaakt en wordt er
gelachen. Op het strand valt het peloton
lopers direct helemaal uit elkaar en worden
er kleine groepjes gevormd. Het strand is
lastig maar niet echt zwaar. Zelf loop ik het
eerst deel, tot aan Kijkduin, in een klein
groepje met onder andere Henk Moesman
en een paar Sparta-atleten. We lopen een
prettig tempo, de stemming is goed.
Vanaf Kijkduin laat ik toch het groepje gaan
en ga alleen verder. De loop doe ik meestal
alleen voor de lol en niet omdat er een tijd of
prestatie op de klokken moet komen. Lekker
ontspannen loop ik naar het keerpunt en ik
drink een bekertje sportdrank.
Als ik omgekeerd ben waait de wind keihard
tegen, gelukkig vind ik het geen probleem
om tegen de wind in te ploeteren. Vrij snel
komt Marcel langs en ik overweeg op hem te
wachten om samen lekker naar de finish te
lopen. Nog voor ik dat kan besluiten lopen
Martin Toet en Sjaak Oosterlaken achter en
naast me. Sjaak is moe, maar Sjaak mag
daar best moe zijn. ’s-Ochtends zijn de CPCgroepen
gestart en heeft hij al training gegeven.
Hij heeft er al ruim anderhalf uur aan
training opzitten. Achter mijn niet al te brede
rug zoekt en vindt hij een beschut plekje.
Samen lopen we langs de vloedlijn soms
anderen inhalend die weer aansluiten in de
groep “Tolboom” en daar ook beschutting
zoeken van een groep. Vlak voor het verlaten
van het strand wordt het nog heel even
zwaar. De wind blaast mij bijna van het
strand en ik ben blij dat Sjaak mij even tegen
houdt.
Ook het laatste deel blijven we bij elkaar en
gaan na ongeveer 1.20 uur door de onbemande
finish. Net als wij klaar zijn wordt het
weer iets slechter, de lopers die nog onderweg
zijn krijgen een hagelbui op de kop.
Later lees ik in de Scheveningse courant dat
door de weersomstandigheden het markeringspunt
voor het keerpunt verdwenen was.
Op goed geluk hebben ze positie gekozen,
iets te vroeg zal blijken, het was ongeveer
500 meter korter. We gaan snel naar binnen
en kleden ons om in droge en warme kleding
en sluiten aan in de rij. Het lopen over het
strand en door de kou maken hongerig maar
daar heeft deze organisatie wel iets voor,
heerlijke snert en lekkerbekjes. Louter opgewekte
gezichten, niets gezeur, sterke verhalen,
volgend jaar weer!
Leo Tolboom
Haagse Bluf - clubblad Haag Atletiek
17