Til bords med suksess - Helse Vest

10
helse i vesT 4/2010
trening var avgjerande for at eg skulle kunne
fungere i det daglege, seier Vestheim.
Kvardagen er tilbake
I dag er Vestheim tilbake i full jobb. Han
har framleis nokre fysiske plager og er til behandling
ved Haukeland. Og framleis har
han smerter i brystet og er plaga med astma
og revmatisme.
– Eg ser ikkje på meg sjølv som ferdigbehandla,
og eg veit heller ikkje om eg
nokon gong blir det. Eg trenar mykje for å
halde meg i form, og eg er sikker på at min
eigen viljestyrke og motivasjon har gjort at
eg har klart meg så godt som eg har, i tillegg
til hjelpa frå helsetenesta. Eg
har ei optimistisk haldning til
livet, og eg synest ikkje synd
på meg sjølv. Det er svært
viktig for meg å finne ut kva
som gir meg positiv energi,
og så omgi meg med det så
mykje eg kan. Eg veit at eg
må skunde meg langsamt og
bruke tida godt. Eg veit òg at
– Det er viktig å slappe av når dei
tunge stundene kjem, og det vil dei
nok gjere ei lang tid framover
Ove Vestheim
dersom eg treng det, kan eg komme tilbake
til Solli DPS når som helst, seier Vestheim.
Vil gi håp til andre
Ove Vestheim fortel historia si fordi han
ønskjer å vise andre menneske at det går
an å komme seg framover etter slike traumatiske
opplevingar som han har hatt.
Dersom andre kan få hjelp ved å høyre
eller lese historia hans, er mykje oppnådd.
Vestheim har halde fleire foredrag om det
han har opplevd, og i dag sit han som
representant i brukarutvalet ved Solli DPS.
I den rolla kan han arbeide for at pasientar
som kjem etter han, kan få eit minst
like godt tilbod som det han sjølv fekk. På
denne måten får han òg delt erfaringane
sine med andre.
– Livsmotet forsvann etter alt som
skjedde, og eg har arbeidd mykje for å takle
smerta, fortvilinga og sorga. Ei open haldning
har hjelpt meg mykje, slik at eg har
klart å kvitte meg med dei triste følelsane.
Ved å vere open tok eg kontroll over vonde
følelsar som kunne avgrense livet mitt.
Ved å handtere følelsane på ein sunn måte,
klarte eg å halde på kontrollen, og eg tillét
ikkje at det indre kaoset skulle ta over
kvardagen min. Det var dette som hjelpte
for meg, men det er jo ikkje sikkert at det
er det same som hjelper for andre. Men eg
trur fast bestemt at vi sjølve må arbeide oss
ut av ein slik situasjon og ei slik oppleving,
og at vi sjølve må ønskje oss ut av det for
å klare det.
Det er meg sjølv det kjem an på
– Eg hadde ikkje klart dette utan støtte
frå støtteapparatet. Eg er stolt over at eg
takka ja til all hjelp eg fekk tilbod om frå
helsetenesta, samtidig som eg veit at vi ikkje
kjem vidare utan eigen innsats. Litt egoisme
har òg hjelpt meg. Eg har måtta gjere mykje
sjølv, for utan eiga drivkraft kjem
vi ikkje langt. Eg måtte tenkje positivt,
ta eitt skritt om gongen og
sjå på kvar einaste framgang som
noko positivt, sjølv om han var
liten. Eg har heile tida sett meg
små, men oppnåelege mål. Eg har
lært meg ein ting: «Det er meg det
kjem an på!»
Eg dreiv med idrett før ulykka.
Det har nok òg hjelpt meg
på veg, og eg kan ikkje
få sagt tydeleg nok kor
viktig det er med fysisk
aktivitet! Dagane består
mykje av jobb, helse, trening
og barna. Det er
viktig å slappe av når dei
tunge stundene kjem, og
det vil dei nok gjere i lang tid framover,
poengterer Vestheim.
Har fått livet i gåve på nytt
Han fortel at han er djupt imponert
over helsetenesta. Legane på Haukeland
universitetssjukehus redda livet hans.
Helsepersonell og psykologar ved Solli
DPS redda den psykiske helsa hans, og
Beitostølen Helsesportssenter hjelpte han å
gå den lange vegen med å trene opp den
fysiske styrken.
Viktigliste – ein reiskap i kvardagen
– Eg har laga meg ei «viktigliste» over dei
tinga som kan hjelpe meg gjennom plagene
som eg har i kvardagen. Hjelpa eg har
fått frå familie og venner, har vore sterkt
med på å få meg opp og fram, og eg har
mykje å takke dei for. Når eg legg meg om
kvelden, tenkjer eg alltid gjennom tre ting
som har gått bra den dagen, og kvifor dei
gjekk bra. Men det som betyr mest av alt
for meg i kvardagen, er barna mine. Dei er
glade og fornøgde over å ha pappaen sin i
live. Og ord som «pappa, eg elskar deg», er
til sjuande og sist den beste terapien eg kan
få, seier Vestheim.
– når ein pasient blir lagd inn hos oss i krise,
må vi bli kjende med han eller henne, finne
ut kva for problem han eller ho har, kva som
plagar vedkommande mest, og kva for
ressursar pasienten har. Så må vi planleggje
kva slags tilnærming vi skal ha i behandlinga.
det er eit tverrfagleg team som har denne
oppgåva, og gruppa består av sjukepleiarar,
fysioterapeutar, sosionomar, aktivitørar,
legar og psykologar.
vi tilbyr miljøterapi og regulerer aktivitetar
etter pasienten sin tilstand. nokre må ha ro til
å samle seg ei tid, andre treng oppmuntring
Tilbake til
kvardagen
til aktivitet. Pasienten sine eigne ressursar
står alltid i sentrum, og planlegginga peiker
mot kva som trengst av hjelp frå oss for at dei
skal kunne kome tilbake til heimen. Vegen dit
ser ulik ut for alle, seier margunn mo. Ho er
psykiater og avdelingssjef ved sengeposten
ved Solli dPS. mo uttaler seg i denne saka på
generelt grunnlag.
Behandling får folk ut av livskrisa
– Folk kjem over kriser og går vidare i livet.
nokre treng hjelp frå oss, og vi ser at dei klarer
seg. Av og til er det nok med ei innlegging,
andre gonger må oppfølgjande behandling til.
det er viktig at pasienten kan fungere igjen,
og at han eller ho på nytt kan oppleve meining
og glede ved livet. Vi ser at det er forskjell på
pasientane når det gjeld føresetnadar eller
evne til å innstille seg på store endringar i
livet, og enkelte treng lenger tid og andre
tiltak enn andre. mange kjem til Solli dPS
fordi kvardagen er for vanskeleg å handtere i
heimen. nokre kjem i djupe livskriser, der dei
har opplevd at verda deira har rasa saman,
og at livet har mist både verdi og meining.
dei kjenner seg hjelpelause og manglar evne
til å fungere. Og det
skremmer dei. med
behandling kan vi sjå
at pasientar gradvis
kjem igjennom kriser,
vinn tilbake livsmotet
sitt, får tillit til eigne
krefter og blir i stand
til å returnere til heimen
og halde fram å
leve, fortel mo.
MARgUnn MO
psykiater og avdelingssjef
ved sengeposten ved
Solli DPS