osho-sezgi

10 -> 69
Her zaman saklanmaya çalışan kadın olur ve maço olan erkek arar. Aramak onun için bir meydan
okumadır. Kadın ne kadar saklanırsa, onu arayan o kadar heyecanlanır.
Ancak dünyanın her tarafındaki bütün çocuklar saklambaç oynar. Kimse öğretmediğine göre nasıl bu
kadar evrensel olabildi? Bu iç doğalarından kaynaklanıyor olmalı. Aramak ve bulmaya yönelik bir güdü.
Bu tip şeyler doğal olarak yaşanıyor. Kimse bunlara karar vermiyor. Bunlar biyolojik doğamızın bir
parçasıdır. Ancak doğa sana sevgi illüzyonu verecek kadar bilgedir. Aksi halde sadece üremek için,
hayatın devam etmesi için, Vatsyayana'da tarif edilen seksen dört pozisyonu ve bütün o egzersizleri
yapmazsın. Garip, çirkin ve aptalca görünür. Eğer sevgiyi çıkarıp alırsan, o zaman saf seks hayvanvari
görünür. Bu, insanlığın karşılaştığı en büyük sorunlardan biridir. Ve bu rahatsızlık hâlâ devam ediyor. Tek
umudumuz bunu gelecekte daha anlaşılır kılmaya çalışmaktır.
Erkek peşine düşer. İkna eder. Aşk mektupları yazar, hediye yollar. Elinden gelen her şeyi yapar. Ancak
cinselliğini tatmin ettikten sonra ilgilenmemeye başlar. Şimdi bu bilerek yaptığı bir şey değil, incitmek
istemez. Özellikle de sevdiği kişiyi incitmek istemez. Ancak bu biyolojidir. Bütün o romantizm ve aşk,
doğanın seksi gizlemek için ortaya koyduğu bir sis perdesiydi. Özünde çirkin olan bir şeye güzel bir paket
yapılmıştı.
Ancak doğanın işi tamamlandığı zaman bütün o sis perdesi dağılır. İçgüdü sadece seksi bilir. Aşk, sadece
acı ilacı yutmana yardım eden şeker kaplamadır. Onu ağzında uzun süre tutma, aksi halde yutmayı
başaramazsın. İnce şeker tabakası eriyip gittiği zaman acı ilacı tüküreceksin.
O yüzden sevgililer sevişmek için acele eder. Bu acele niye? Neden bekleyemiyorlar? Şeker ince olduğu
için, eğer geç kalırlarsa şekerin gitmesinden ve geriye sadece acı bir tat kalmasından korkuyorlar.
İçgüdü seni insan yapmaz, hayvan olarak tutar. İki ayaklı ama yine de bir hayvan.
İkinci basamak, yani akıl, sana biyoloji, kimya ve hayvan doğasından daha yüksek bir şey sunar. Akıl da
içten gelir. Tıpkı sezgi, tıpkı içgüdü gibi. Zihinsel kapasiteni arttırmanın hiçbir yolu yoktur. Yapabileceğin
tek şey potansiyelini ortaya çıkarmaktır. Sanki aklın gelişiyormuş gibi görünür. İşin aslı en zeki insan bile
potansiyelinin sadece %15'ini kullanır. Normal, sıradan, vasat bir insan, sadece %6 ya da 7'sini kullanır.
Albert Einstein ya da Bertrand Russell bile zekasının %85'ini kullanamıyordu. O %85 sana açıktır ve
inanılmaz bir gelişme demektir. Sen tabii ki zekanın geliştiğini sanacaksın. Ancak sen aslında zaten senin
olan bir şeyi yeniden bulmuş ve almış oluyorsun.
Aklı öğretmenin ve hafıza gücünü arttırmanın yollarını bulduk. Bütün okullar, kolejler ve üniversiteler,
dünyanın her bir tarafındaki bütün eğitim sistemleri sadece tek bir şey yapıyor; aklını keskinleştiriyor.
Ancak burada eğitimcilerin öngöremediği bir sorun çıkıyor. Aklın biraz güçlendiği zaman içgüdülerine
müdahale etmeye başlıyor. Bir güç mücadelesi ve rekabet başlıyor.
Akıl hükmetmeye çalışıyor ve mantık onu desteklediği için muhakeme, argüman ve binbir adet kanıt
sunarak, bilinçli zihnine içgüdünün kötü bir şey olduğunu kabul ettirmeyi başarıyor. O yüzden bütün dinler
içgüdüleri lanetliyor.
Onlar sadece zihinsel oyunlardır. İçgüdü senin bilinçaltı zihninin ve akıl da bilinçli zihninin bir parçasıdır.
Ancak sorun bilinçli zihninin, bilinçdışı zihninin onda biri kadar olmasıdır. Tıpkı bir buzdağı gibi.
Sadece onda biri suyun üstünde görünüyor. Dokuz katı altta gizlenmiştir. Bilinçli zihnin sadece onda bir
olmasına rağmen kendini gösteriyor. Sen onu biliyorsun. Bilinçaltı zihnin hakkında hiçbir şey bilmiyorsun.
Bilinçli zihnin okullarda eğitim görüyor. Kolejlerde, üniversitelerde, kiliselerde, havralarda, her yerde. Ve
hepsi bilinçli beynini içgüdüne karşı dolduruyor. Bu çok çirkin bir olgudur. Seni doğa karşıtı yapıyorlar.
Kendine karşı olmanı sağlıyorlar. Ancak bilinçaltındaki zihin her zaman sessizdir. Hep karanlıktadır. O
senin bilinçli zihnini dikkate almaz. Bilinçli zihninle karar verdiğin her şey, her an bilinçaltı tarafından
dışarı atılabilir. Çünkü o dokuz kat daha güçlüdür. Mantığın, muhakemen ya da başka bir şeyinle
ilgilenmez.