osho-sezgi

50 -> 69
için sağ lobu kullanır. İkisi de kullanılabilir. Yalnız Yogayı izlemek çok ama çok uzun bir yoldur;
neredeyse gereksiz bir savaşımdır çünkü mantıktan yola çıkarak mantık ötesine ulaşmaya çalışıyorsun ve
bu çok daha zordur. Zen daha kolaydır çünkü bu, mantık ötesine mantıkdışı yollardan ulaşma çabasıdır.
Mantıkdışılık tıpkı mantık ötesi gibidir, hiçbir sınırı yoktur. Yoga bir duvarı delmeye çalışmak, Zen ise bir
kapı açmak gibidir. Kapı aslında kilitli olmayabilir, onu hafifçe ittiğin zaman açılır.
Şimdi sıra hikâyeye geldi. Bu hikâye Zen hikâyelerinin en güzellerinden biridir. Zen insanları hikâyeler
anlatarak konuşur, buna mecburdurlar çünkü teori ve doktrin yaratamazlar, sadece hikâye anlatabilirler.
Hepsi harika hikâyeler anlatır. İsa sürekli ders çıkartılacak hikâyeler anlatırdı, Buddha sürekli ders
çıkartılacak hikâyeler anlatırdı, Sufi mistikler de öyle. Bu bir tesadüf değil. Hikâye, mesel ve fıkra sağ
lobun yöntemleridir; mantık, argüman, ispat, kıyaslama ise sol lobun yöntemleridir. Şunu dinleyin:
Goso Hoyen, "insanlar bana Zen'in nasıl bir şey olduğunu sorduğu zaman onlara şu hikâyeyi anlatıyorum!"
derdi.
Bu hikâye Zen'in nasıl bir şey olduğunu anlatıyor. Bir tanım yapmadan işaret ediyor. Bir tanım zaten
mümkün değil çünkü Zen temelde tanımlanabilir bir şey değil. Onu hissedebilirsin ama tanımlayamazsın;
onu yaşayabilirsin ama dil açıklamaya yeterli olmaz; onu gösterebilirsin ama anlatamazsın. Ancak bir
hikâye ile küçük bir parçasını aktarabilirsin. Ve bu hikâye Zen'in nasıl bir şey olduğunu gerçekten çok
güzel anlatıyor.
Bu sadece bir işaret, buradan yola çıkıp tanım yapma, bir felsefe oluşturmaya çalışma; bırak şimşek gibi
çaksın, bir kavrayış parıltısı oluşsun. Bu hikâye senin bilgini arttırmayacak ama tavır değişikliği yaratmaya
katkı yapabilir. Zihnin allak bullak olabilir ve zaten hikâyenin amacı da bu.
Babasının yaşlandığını gören hırsızın oğlu, babası emekli olduktan sonra aile işini devam ettirebilmek
için ondan bu işin inceliklerini öğretmesini ister.
Bir hırsızın mesleği bilimsel bir olay değildir, bir sanattır. Hırsızlar, tıpkı şairler gibi bu yetenekle doğar;
bunu öğrenemezsin, öğrenmek işe yaramaz. Eğer öğrenirsen, kısa sürede yakalanırsın çünkü polis senden
daha bilgilidir, onlarda yüzyılların bilgi birikimi bulunuyor.
Bir hırsız, hırsız doğar. Sezgiyle yaşar. Bir beceridir. Hisleriyle yaşar. Bir hırsız kadınsıdır. O bir iş adamı
değil, kumarbazdır; bir hiç için her şeyini riske edebilir. Bütün sanatı tehlike ve risk üzerine kuruludur.
Tıpkı dindar insanlar gibilerdir. Zen insanları, dindar insanların hırsıza benzediklerini söyler: "Tanrıyı
aramaktadırlar, onlar da birer hırsız." Mantık, muhakeme ya da kabul edilmiş toplum, kültür ve
medeniyetler üzerinden Tanrıya ulaşmak mümkün değildir. Bir yerden duvarı kırmak, arka kapıdan girmek
zorundadırlar. Eğer gün ışığında girmelerine izin verilmezse, karanlıkta girerler. Eğer bir otoyolda ilerleyen
kalabalığı izlemek mümkün değilse, ormanda kendi patikalarını yaratırlar. Evet, belirli bir benzerlik var.
Tanrıya ancak bir hırsızsan, bir ateş ya da hazine çalma sanatçısıysan ulaşabilirsin.
Baba emekli olacaktı ve oğlu, "emekli olmadan önce bana bu mesleği öğret!" dedi.
Baba kabul eder ve o gece birlikte bir eve girerler. Büyük bir dolabı açarlar. Ve baba oğluna, içeri
girip elbiseleri almasını söyler. Oğlan içeri girdikten sonra, baba dolabı kilitler ve bütün ev ayaklansın
diye gürültü yapaktan sonra sessizce kaçıp gider.
Baba gerçek bir usta olmalı, kesinlikle sıradan bir hırsız değil. Dolabın içinde kilitli kalan oğlan, korkmuş
ve öfkeli bir şekilde nasıl dışarı çıkacağını düşünmektedir.
Elbette! Çok doğal! Bu ne biçim bir öğretmenlik? Tehlikeli bir durumla karşı karşıya bırakılmış. Ancak
bilinmeyen bir şeyi öğretmenin tek yolu da budur. Sağ loba ait bir şeyi öğretmenin tek yolu budur.
Sol lob okullarda eğitilebilir; öğrenmek mümkündür, disiplin verilebilir, çeşitli kurslar görülebilir. Sonra,
sınıfları etap etap geçerek bir sanatın, bir bilimin ya da birçok başka şeyin uzmanı olabiliyorsun. Ama sağ
lob için bir okul olamaz. O sezgiseldir, etaplardan oluşmaz. Aniden parlayan bir ışık gibidir, gece
karanlığında çakan bir şimşek gibi. Eğer olursa, olur; olmazsa, olmaz. Bu konuda yapılacak bir şey yoktur.