osho-sezgi

16 -> 69
Bunu izledim. Binlerce kişiyle tanıştım. Ve çoğunlukla entelektüel insanların zeki olmadığını gördüm.
Çünkü zeki olmak zorunda değiller. Akılları, bilgileri onlara yetiyor. Ancak bilgisi, aklı ve eğitimi olmayan
birinin zekayı kendi içinde araması gerekiyor. Dışarıya bakamaz. Zekaya ihtiyaç duyduğu için de, zekası
gelişmeye başlar.
O yüzden sezgi akla benzer. Ancak o bir akıl değildir. Zekadır.
Akıl ve zekanın işlevi tamamen farklıdır. Akıl, basamak şeklinde işler. Adım adım. Bir prosedürü, bir
metodolojisi vardır. Eğer bir matematik problemi çözüyorsan, izlemen gereken adımlar vardır.
Hindistan'da Şakuntala adında bir kadın var. Bu kadın, dünyanın dört bir yanındaki üniversitelerde
sezgisini sergilemiş. O bir matematikçi değil. Hatta fazla eğitim bile görmemiş.
Sadece bir lise mezunu. Albert Einstein bile hayattayken onun gösterisini izlemişti. Gösterisi garipti. Elinde
bir tebeşirle tahtanın önünde otururdu. Ona herhangi bir matematik ya da aritmetik sorusu sorardınız. Ve
siz daha sorunuzu bitirmeden o cevabı yazmaya başlardı.
Albert Einstein ona bir berat verdi. Yaşadığı yer olan Madras'ta onu ziyaret ettiğim zaman bana bütün
beratlarını gösterdi. Ve Albert Einstein'dan aldığında şöyle yazıyordu: "Bu kadına sorduğum soruyu, ben
üç saatte çözebilirim, çünkü takip etmem gereken bir metot var. Sorudan cevaba atlayamam. Benden daha
hızlı yapacak biri olmadığını biliyorum. Ve bu süre üç saat. Diğerleri bunu altı, yedi saatte yapabilir. Ama
ben daha önce yaptığım için üç saatte yapabiliyorum. İzlenmesi gereken uzun bir işlem prosedürü var.
Eğer tek bir adımı bile atlarsanız..." Rakamlar o kadar büyüktü ki, cevap bütün kara tahtayı kapladı. Ve
Einstein sorusunu sormayı bitirmeden önce, o cevabını yazmaya başlamıştı.
Einstein şaşkına dönmüştü. Çünkü böyle bir şey imkansızdı. "Bunu nasıl yapıyorsun" diye sordu.
"Nasıl yaptığımı bilmiyorum. Kendiliğinden oluyor. Bana sorduğunuz zaman, rakamlar gözlerimin önünde
belirmeye başlıyor. Bir, iki, üçler görüyorum. Ve bunları yazıyorum" diye yanıtladı.
O kadın, sezgisi işlevsel durumda doğmuştu. Ancak bir gösteri malzemesine dönüştüğü için onun adına çok
üzüldüm. Kimse sezgisi işleyen bir şekilde doğmuş olan bir kadının çok kolay aydınlanacağını umursamadı.
O, sınırda duruyordu. Bir adım daha atsa, bilincin en üst sınırlarına dönüşecekti. Ancak o bunun farkında
değildi. Çünkü bu, doğanın bir arızası olarak görüldü.
Bir de Şankaran adında, şehirde çekçek çeken bir oğlan vardı. İngiliz bir matematik profesörü üniversiteye
Şankaran'ın çekçeği ile giderdi. Bir, iki kere, profesör bir problemi düşünürken, çocuk ona dönüp, "Cevap
şu" dedi.
Profesör üniversiteye gitti ve problemin bütün işlemlerini yaptıktan sonra cevabın doğru olduğunu
şaşkınlıkla gördü. Bu, iki, üç kere olduktan sonra, çocuğa bunu nasıl yapıyorsun diye sordu.
Çocuk, "ben bir şey yapmıyorum" dedi. "Seni arkamda endişeli olarak hissediyorum ve bazı rakamlar
beliriyor. Pek okula gitmedim ama rakamları biliyorum. Beynimde bir sürü rakam görüyorum. Bir sıra, bir
kuyruk gibi. Uzun rakamlar. Sonra birden zihnimde yeni rakamlar oluşuyor. Ben de bunu cevap olarak
söylüyorum. Nasıl olduğunu bilmiyorum."
Profesör, Şankaran'ı Oxford'a gönderdi. Çünkü o, Şankuntala adındaki kadından bile üstündü. O kadına
soruyu sorduğunuz zaman cevabını yazıyordu, Şankaran ile soruyu zihninizde canlandırmanız yetiyordu.
O, hemen yanıtı veriyordu. Onun sezgisi daha güçlü çalışıyordu. Hem soruyu, hem de cevabı görüyordu.
Beyninizi okuyabiliyordu. Ve o kadından daha eğitimsizdi. O kadar fakirdi ki, çekçek çekerek para
kazanıyordu. Matematik tarihinde büyük bir fenomen oldu. Çünkü yüzyıllardır çözülememiş olan birçok
soruyu çözdü. Ancak nasıl yapıldığını söyleyemedi. Sadece yanıtı verdi. Peki ama yanıtın doğru ya da
yanlış olduğunu nasıl değerlendireceklerdi? Bu yıllar sürdü. Ancak daha yüksek bir matematik geliştirildiği
zaman çözmeyi başardılar. Şankaran ölmüştü. Ancak cevapları doğruydu.
Sezgi, kuantum sıçramalarıyla işler.