osho-sezgi

48 -> 69
kazanacaktır. Çünkü dünya, sevgi değil, matematik dilini anlamaktadır. Ancak verimliliğin asaletinin
önüne geçtiği zaman, çok değerli bir şeyi kaybetmiş olursun. Kendi varlığınla olan iletişimini kaybedersin.
Çok etkin biri olabilirsin, ancak artık gerçek bir insan olamazsın. Bir makineye dönüşürsün. Robot benzeri
bir şeye.
Erkek ve kadın arasında sürekli bir çatışma olduğu için, asla ayrı kalamazlar. Tekrar ve tekrar ilişkiye
geçmek zorundadırlar. Ancak, birlikte de kalamazlar. Bu çatışma dışında değil, içindedir.
Benim anlayışıma göre, zihninin sağ ve sol lobları arasındaki bu iç kavgayı çözmediğin sürece, hiçbir
zaman huzurlu bir sevgi yaşayamazsın. Asla! Çünkü, bu iç çatışma dışarıya yansıyacaktır. Eğer kendinle
çatışıyorsan ve kendini bir sol lob olarak tanımlıyorsan, o zaman sürekli sağ lobunu baskı altında tutmaya
çalışıyorsundur. Ve aynı şeyi, aşık olduğun kadına da yapacaksındır. Eğer kadın, sürekli kendi içindeki
mantıkla çatışıyorsa, sürekli aşık olduğu erkekle çatışacaktır.
Bütün ilişkiler çirkindir. Neredeyse hepsi. İstisnalar o kadar az ki, yok olduğunu söyleyebiliriz. Başlangıçta
hepsi güzeldir. Başlangıçta, gerçeği göstermezsin. Başlangıçta rol yaparsın. Ancak ilişki oturup, sen
rahatladığın zaman, içindeki çatışma yüzeye çıkar. Ve ilişkine yansır. O zaman kavgalar başlar ve
birbirinizi yıpratıp, yok etmenin bin bir yolunu bulmaya çalışırsınız.
İnsanlar bana gelip, ilişkilerini nasıl derinleştirebileceklerini soruyor. Onlara, önce meditasyonda derinleşin
diyorum. Kendi içindeki çatışmayı çözmediğin sürece, elindekinden daha fazla sorun yaratacaksın. Eğer
bir ilişkiye başlarsan, bütün sorunların katlanacaktır. Sadece izle. Dünyanın en güzel ve en büyük şeyi,
sevgidir. Ama ondan daha çirkin, daha cehennemi yaratan bir şey bulabilir misin?
Bir gün Nasrettin Hoca, "Aylardır şeytanı erteliyordum, ama artık gitmek zorundayım" dedi.
"Dişçi mi yoksa doktor mu?" diye sordum. "İkisi de değil; evleniyorum."
İnsanlar evlilikten kaçınmaya çalışır. Onu sürekli ertelemek isterler. Sonra bir gün, artık
kaçamayacaklarını görür ve pes ederler. Eğer dışındaysan, çölün ortasında çok güzel bir vahaya
benzeyebilir. Ancak yaklaştıkça, vaha kuruyup ortadan kaybolur. İçine girdiğin zaman, o bir cezaevidir.
Ama unutma, bu mahkumiyet diğer kişiden kaynaklanmaz. Kendi içinden gelir.
Eğer beynin sol yarısı sana hükmetmeye devam ederse, başarılı bir hayatın olur. O kadar başarılı ki, kırk
yaşına geldiğinde ülserin çıkar. Kırk beş yaşında, en az bir ya da iki kalp krizi yaşamış olursun. Elli yaşına
vardığın zaman, neredeyse ölmüş olursun. Ama başarılı bir ölüm. Büyük bir bilim adamı olabilirsin. Ama
asla büyük bir varlık olamazsın. Yeterince servet biriktirebilirsin, ancak onun bütün değerini kaybedersin.
Büyük İskender gibi, bütün dünyayı fethedebilirsin. Ancak kendi iç dünyanı fethedemezsin.
Beyninin sol yarısını izlemek için birçok cazip şey vardır. O yarı, dünyevi beyindir. Daha çok metalarla
ilgilidir. Araba, para, ev, güç, prestij. Bu yönelimdeki bir insana, biz Hindistan'da Grustha deriz. Bir evci.
Sağ yarım ise, Sanyasin yönelimidir. Kendi iç varlığı ile daha çok ilgilenenlerin. Kendi iç huzuru ve
mutluluğu ile ilgilenir. Metalarla ilgilenmez. Eğer kolay gelirse, ne güzel. Ama eğer yoksa, o da güzel. O,
daha çok yaşadığı anla ilgilenir. Geleceği önemsemez. Daha çok, hayatın şiirsel tarafıyla ilgilenir.
Aritmetik kısmıyla değil.
Şöyle bir fıkra vardır:
Finkelstein, at yarışında büyük bir ikramiye kazanmıştı ve Muscovitz, doğal olarak, ona gıptayla
bakıyordu. "Nasıl başardın, Finkelstein" diye sordu.
"Çok kolay oldu. Bir rüya sayesinde" diye yanıtladı, Finkelstein.
"Bir rüya mı?"
"Evet. Üçlü bahis oynayacaktım. Ancak üçüncü attan emin değildim. Bir gece önce rüyamda bir melek