Pdf indir - Beşiktaş Belediyesi

hale getirmen gerektiğini” söyler. “O role uygun olanlar zaten senin içinde
vardır” der Stanislawski.
Nasıl yani, bir oyuncu bir katili canlandırıyorsa içindeki
katili aramaya mı çıkmalıdır önce?
B.A: Aslında hepimizin içinde var ama Stanislawski’ye ben tam olarak katılmıyorum
bu noktada. Zaten ömrü de yetmemiş bu teorilerini kanıtlamaya.
Bu teorileri ondan sonra Grotowski geliştirmiş. Aslında içimizde yer alan
duygulardan yararlanmaktan çok dışarıdan bunları üstümüze giydirebileceğimizi
söylüyor. Fiziksel olarak siz bunu dışarıdan alabilirsiniz. Şiddetli bir
şey anlatmaya başladığınızda ister istemez fiziğinizde, yüzünüzde değişimler
oluyor. “Böylece içimde bu duygular var mı?” diye aramanız gerekmiyor.
Ama o da doğala çok indirmiyor. Normalin dışında kullanılan hareketleri kullanmayı
tercih ediyor.
Tuluatla, epik tiyatroda da aynı benzerlikler yok mu?
B.A: Ben sanatın bir “show” olduğunu düşünüyorum. Bu epik tiyatroda da,
tuluatta da böyle. İnsanlar zaten sizin oraya yalan söylediğinizi bilerek geliyor.
“Ben yalan söylemiyorum, benim gerçeğim” diye bir söylem ortaya koyamazsınız.
O dördüncü duvarı ortaya koyamazsınız, seyirciyi yok sayamazsınız.
O sizin zaten orada olduğunuzu biliyor. O zaman sizin yapmanız
gereken “Ben çok susadım ondan içtim” yerine, “Ben bir bardak su içiyorum
ama ne kadar iyi içiyorum gördünüz mü?” demektir. O yüzden tuluat
da, imaj tiyatrosu da “show” amaçlı yapılıyor, insanların dikkatini çekmek için
yapılıyor. Ama imaj tiyatrosu daha çağa uygun, daha modern görsel efektler
kullanan bir tür.
Taner’le romantik dönem tiyatroya geçmeyi denemişiz. Sonra kendi özümüze
dönmeye çalışmışız. Diğer yandan gelen modern tiyatro var, oraya
doğru bir yönelim var. Bence çok lezzetli bir tiyatro tarzı. Hepsinin arasında
sıkışmış durumda tiyatromuz. Bence bunları harmanlamak, bunun için de
çok çalışmak gerekiyor. Bu çok önemli benim için. Yapmaya çalıştığım da
bu. O yüzden yeni şeyler deniyorum.
Deneme derken, Türk tiyatrosunun gelişmesi adına
neler yapıyorsunuz?
B.A: Yeni tarzları deniyorum. Aslında kendi tiyatromu ve kendi tarzımızı
oluşturabilmek için farklı tarzları birbiriyle yakınlaştırmaya, birleştirmeye çalışıyorum.
Ve bunlardan da farklı şeyler oluşturmaya çalışıyorum. Bu gittikçe
benim tarzımı ortaya koyacak. O zaman ben Bihter Altay adı altında belli
bir tarz, belli bir akım oluşturmuş olacağım. İşte o zaman kendimi bulmuş
olacağım.
Biraz açalım mı bu durumu?
B.A: Ben eylemsel tiyatroya inanıyorum.
Eylemsel tiyatroda oyuncularla seyirciler arasında
bir iletişim var mı?
B.A: Normalde yoktur. Ama siz bunu epik, grotesk, absürd gibi temalarda
eklerseniz o zaman işte farklı denemeler ortaya çıkıyor. Sahnede gerektiği
anda dans eden, gerektiği anda fiziksel eylem yapabilen ama seyirci ile içli
dışlı olan, komedisi, anekdotları çıkartabilen oyuncular olmak önemli geliyor
bana. O yüzden ben bunları harmanlıyorum.
Bu etkilendiğiniz isimler, Stanislawski, Grotowski sizin
sanatınıza neler kattılar?
B.A: Birincisi denemekten hiçbir şekilde kaçmamak gerekiyor. Denedikten
sonra yargılara varmak gerekiyor. Ve de çok çalışmak gerekiyor.
Nasıl bir karışım çıktı bu bilgi birikiminden?
B.A: Şu andaki Türk tiyatrosunun bir arada kalmışlığı yaşadığını düşünüyorum.
Biz zaten tuluat, epik tiyatrodan geliyoruz. Belirli bir dönem, Haldun
İnsanların cesur olması gerektiğini düşünüyorum, özellikle gençlerin farklı
işler ortaya koyacak kadar cesur olması gerekiyor. Bunun için de maddi
olanakların büyük önemi var. Büyük tiyatrolar ayrı bir kulvardalar. Onların zaten
belli bir ad ve imaj sayesinde sürekli izleyicisi hazır durumda. Ama yeni tiyatrolar
için durum çok zor. O yüzden de gerçekten iyi iş yapmak gerekiyor.
Çünkü iyi iş yapıp, iyi iş ortaya çıkartıp, iyi seyirci çekebilirsiniz, ya da kolay
iş yapıp seyirciye bilet satmak için uğraşabilirsiniz. Veya çok sanatsal bir iş
yaptığınızı düşünürsünüz, hiç seyirciniz olamayabilir. Öyle bir dönemdeyiz…
64 B+ SONBAHAR