Pdf indir - BeÅiktaÅ Belediyesi

More documents

Recommendations

Info

“Ben ümmiyim sanat alanında, hiçbir eğitimim yok. Her şeyi yeniden keşfediyorum.” bakmamla oluştu. Başımı hep kendi resmime çevirdim. Bir yerdeki ayrıntı, diğer resimdeki asıl amaç oldu. Birbirini tamamlayan işler aslında... Bubi: Evet, hepsi bir bütün aslında. Ben ümmiyim sanat alanında, hiçbir eğitimim yok. Atölye çalışmam yok, hiçbir disiplinim yok. Her şeyi yeniden keşfediyorum. Bu da size geniş bir özgürlük alanı kazandırıyordur. Bubi: Buyrun, çok güzel bir şey! Ve ben bundan hiç çekinmiyorum, utanmıyorum. Şimdi mesela diyelim ki boyayı karıştırıyorum; ama boya karıştırmasını bilmiyorum. Çok sulu kullanıyorum, o yüzden boyalar akıyor. Orada çok kötü, başka yerde güzel. Yani şunu keşfettim; kötü, yanlış, hatalı diye düşündüğümüz şey o alan için bir değer taşıyor. Başka bir alanda o çok güzel veya geçerli olabilir. Boyacı olsaydınız kötü olurdu... Bubi: Evet, korkunç bir şey olurdu... Ben işlerimi hep kendimden kurtarmaya çalıştım. Kendimi çok cazip bulup, kendimi anlatmayı hiç tercih etmedim. İşlerimde özellikle kendimi yok etmeye çok çabaladım. Bu, o kadar kolay bir şey de değil. İstemsiz de olsa, sanatınızda bir kimlik oluşmuş ama. Bir eserinizi görüp, size ait olduğunu anlamamak mümkün değil! Bubi: O kadar haklısınız ki! Marka oluyor. Sabahleyin Ankara’dan bir sanat tarihçisi aradı; aynı sözü söyledi: “Ben nerede görsem ‘bu, Bubi’ diyorum”... Hiç amaçladığınız bir şey değildi! Bubi: Katiyetle! Size bir şey söyleyim, samimi bir itiraf. Ben bu işleri, kendimi oyalamak için yaptım. Kolay bir iş değil. Yaşam varken atölyeye kapanıp, aptal aptal resim yapmak kolay bir şey değil. Bir şey sizi cezbetmeli, bir şey sizi oraya hapsetmeli, alıkoyabilmeli. Birçok arkadaşım, meslek- Sanatçı, 2010 tarihli “Ay” ve “Yıldız” adlı çalışmaları için Osmanlı Bayrağı’nı temel almış. 82 B+ SONBAHAR
Mustafa Kemal Kültür Merkezi Beşiktaş Çağdaş Sergi Salonu’nun duvarları, bu sergi için koyu kırmızıya boyandı. taşım çeşitli ilaçlar kullandılar; alkol çok kullanılan bir şey, veyahut uyuşturucu. Yani böyle bir şeyle insan ancak kendini hapsedebilir. Bense kendimden kurtularak böyle bir konsantrasyona erişiyorum. Yani “Bubi gibi olmuyorum”. En yapmayacağınız şey ne olur diye düşünün. Onu yapıyorsunuz. Bunlar size inanılmaz bir özgüven, inanılmaz bir özgürlük veriyor. Ve siz bu cezble atölyeye kapanabiliyorsunuz. Aldığınız psikoloji eğitiminin buna katkısı var mı? Mesela özgüven sorunu olan insanlara “kendinize başka bir kimlik yaratın” denir... Bubi: Psikolojinin bana çok büyük katkısı oldu. Her şeyden önce şunu anladım, benim kimseden farkım yok. Ne artım var, ne eksim. En utandığım veyahut en abarttığım duygum herkeste var. Ama kimileri onu bastırıyor, kimi çıkartıyor. Bunlar tabii büyük bir özgüven verdi bana. Ve işlerimde de kendimi bıraktıkça, baktım ki daha hoş oluyorlar. Ne zaman dikkatle, özenle çalışmaya başlasam her seferinde iş kötü oluyor. Hatta yine bir söyleşimde, “Şaşırıyorum bu koleksiyonerlere. Benim kötü işlerime basbayağı ciddi paralar yatırıyorlar” demiştim. Siz hep bir üstün arayışındasınız... Bubi: Ben sergimi gezdiğim zaman sizin gibi gezme, görme özgürlüğüne sahibim. Çünkü yapılış anında çok konsantre oluyorum ve sonrasında unutuyorum. Unutmadan bu tip bir şey yapamazsınız. Bu, hesapla olacak bir şey değil. Kullandığınız malzemeler de sıra dışı. Neden bu malzemeleri kullanıyorsunuz? Bubi: Ucuz olmalarından, beleş olmalarından... Ama o anda atılmış çöpler. Senelerce durmuş, pislenmiş şeyler değil. Nişantaşı’nın arka sokaklarında tekstil atölyeleri var, çöpe basbayağı parça kumaş atıyorlar. Buralardan kumaşları topluyorum. O kadar da kolay değil, çünkü rakipleriniz var. Onlar satıyorlar bunları çünkü. Ben iş yapıyorum diye söylerseniz de gülüyorlar: “Ne demek iş yapıyorum”... Bunları yığıyorum atölyeye. Hiçbir zaman şunu şöyle kullanacağım diye almam. Yığıyorsunuz ve belli bir konsantrasyon içinde iş üretirken, birdenbire o gözünüze batıyor. Altın kaplama ve paslı demiri bir arada kullanıyorsunuz... Bubi: Evet, o işte çok önemli! Çöpten topladığım işler benim hiçbir zaman küçümsediğim, ucuz bulduğum için aldığım şeyler değil. Parasını ödemiyorum ama benim için onlar değerli işler. Rahmetli Nahit Kabakçı benim atölyem için hep “çöp ev” derdi. Ama bence bunlar çok güzel ve değerli şeyler. Ben bir dönem birbirinden farklı işleri yan yana kullanmayı çok sevdim. Çünkü alçak ve yüksek ayrımını hiç anlayamadım. Ben şunu çok sevdim: Çöplüğün altın olabileceği... Neden olmasın? Hayata bakış açım da böyle. Ben insanlar arasında hiç ayrım yapmadım. Zıtlıklar daima hoşuma gitmiştir. Ama bunu bir öğreti olarak algılamayın. Allah korusun! Ben kimseye bir şey öğretecek kadar bilgili değilim. Farklı tekniklerin kullanımı nasıl oluyor? Dönemlere göre birini bırakıp, diğerine mi geçiş yaptınız? Bubi: Dönem falan değil. Bunlar sanat tarihçilerinin uydurmaları. Uydurmaları derken, onların üretimleri demek istiyorum ama beni kuşatabildiklerini sanmıyorum. Onlara yanlış bir şey söylemiş olmak istemem. Çünkü onlar da işlerini benim işlerimin üzerine yazı yazarak yapıyorlar. Biraz evvel söylediğim gibi; bir işteki bir ayrıntı, diğer bir işin amacı oluyor. Bir de kendimi atölyeye nasıl hapsedebilirim? Hep farklı işler üreterek. Yaptığınız iş bir süre sonra çok sıkıcı bir hal alıyor. Başka bir şeye geçtiğiniz zaman yeniden uyuyabiliyorsunuz. Başka bir deyişle, konsantre olabiliyorsunuz. Peki, bu sergi neden sadece “Beş Dönem”? Bubi: Bunun sebebi şu; benim 18-20 dönemimin hepsini sergilemek için bir havaalanına ihtiyacımız var. Bir de farkındaysanız birçoğu koleksiyonerlerden. İnsanlar belli bir sergi alanında bir araya gelmek istiyor. Bu çok hoş bir şey. Ama belli bir sınırlama getirdiğiniz zaman koleksiyonerlerin de çok tepkisine uğruyorsunuz. Kitabımın yazarı Yalçın Sadak, “Kuşatamayız seni” dedi. Beş Dönem’de bile yeterince iş yok. Güvenlik nedeni ile iş vermek istemeyen koleksiyonerler çoğunlukta. B+ B+ SONBAHAR 83
Page 1 and 2:
Sayı: Sonbahar ’10/10 Top sahas
Page 3 and 4:
dan verilmiştir ve özenle izlenir
Page 5 and 6:
Artı 56 62 Sanatçı Gözüyle Yap
Page 7 and 8:
Bazı yollar tek başına aşılır
Page 9 and 10:
Gelirler az sonra... Yüz yılı ge
Page 11 and 12:
Gazetenin yorucu yolculuğu onun el
Page 13 and 14:
Kurabiyeler hazır, buyurmaz mısı
Page 15 and 16:
Dağıtarak gel sisi Sisleri ardın
Page 17 and 18:
“ Bizim toplumumuz için ilim ve
Page 19 and 20:
Atatürk Orman Çiftliği kurulurke
Page 21 and 22:
Özge Aydındağ 25, öğrenci Öze
Page 23 and 24:
Yıkılıp her seferinde yeniden ya
Page 25 and 26:
B+ SONBAHAR 25
Page 27 and 28:
Yaşanmış gerçeklik anlaşılmad
Page 29 and 30:
Polisin baskısı karşısında ger
Page 31 and 32: Kanlı Pazar Uyarılan anti-emperya
Page 33 and 34: “Bağımsızlık Savaşından Dö
Page 35 and 36: Salon, her türlü konser etkinliğ
Page 37 and 38: Ses masası, Soundcraft’ın henü
Page 39 and 40: Açılış, 24 Kasım’da İstanbu
Page 41 and 42: Sıra birbirinden özgün diğer be
Page 43 and 44: B+ SONBAHAR 43
Page 51 and 52: Hulda Akdeniz’le buluştu Yazı:
Page 53 and 54: Atölyeye katılan öğrenciler İl
Page 55 and 56: İlhan Koman’ın özgeçmişi 17
Page 59 and 60: BJK Müzesi’nde kulübün kurulu
Page 61 and 62: Beşiktaş’ın uluslararası aren
Page 63 and 64: Oyuncu, yönetmen ve eğitimci. Bih
Page 65 and 66: “Babanız ölse sahneye çıkar m
Page 67 and 68: Hanedanlar yatağı Ortaköy Yazı:
Page 69 and 70: Tüm kartpostallarda aynı cami Sul
Page 75 and 76: Siz en iyisi Ortaköy’e tepeden b
Page 77 and 78: Ayşegül Molu, Boğaziçi Ünivers
Page 79 and 80: cekleri, yaşlarına göre ayrılm
Page 81: Fransız polisiye yazarı Jean-Chri
Page 87 and 88: kında bilinçlendirdik. 14 milyon
Page 89 and 90: Preveze Deniz Zaferi’ni kutladık
Page 91 and 92: Beşiktaş Belediyesi ülkemizde en
Page 93 and 94: Nüfus Müdürlüğü Yıldız Mah.
Page 95: Mimar Sinan Üniversitesi Resim Hey
show all

Pdf indir - BeÅiktaÅ Belediyesi

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?

Pdf indir - BeÅiktaÅ Belediyesi