1998 Senesi "Bugünkü Sohbet" Yazıları - Mehmet Oruç

Olumsuz bir tutum içine gireceğinizi hissettiğiniz an, kendinize sorun: “Gerçekten de önemli
mi?” Bu sorunun daha hoş bir ev ortamı meydana getirmede büyük rolü vardır.
Bu durum, büroda, işyerinde, sokakta kısaca hayatımızın her kesitinde geçerlidir. Eve
giderken trafikte birisinin aniden önünüze geçmesinde de. Bu soru, hayatta tartışma meydana
getirmeye açık bütün durumlarda işinize yarar. Her zaman mutlaka bu soruyu kendinize sorun!
Teferruata takılıp kalmak 7 Şubat 1998
Önemsiz şeylerle uğraşmak, kişinin gerçek yeteneklerini köreltir. Ayrıca böyle hareket etmek,
israftır, zamanını boşa harcamaktır. Dinimizde de, çok önemliyi az önemliye tercih etme prensibi
vardır.
Çoğu zaman, önemsiz şeyler önemli şeylere gölge olur. Önemsiz şeylerle uğraşmak, kişinin
gerçek yeteneklerini köreltir. Ayrıca böyle hareket etmek, israftır, zamanını boşa harcamaktır.
Dinimizde de, çok önemliyi az önemliye tercih etme prensibi vardır. İslâm büyükleri, tasavvufu;
“Ehemmi mühimme tercih etmektir” şeklinde tarif etmişlerdir.
Bu prensip her konu için geçerlidir... Mesela, düzgün konuşabilmek... İnsanlara nasihat etmek,
onlara doğru yolu bulmada rehberlik etmek, çoğu zaman düzgün bir konuşma ile mümkün olur.
Bunun için herkes topluluk önünde güzel bir konuşma yapmayı arzular. Ama pek çok insanın bu
arzusu gerçekleşmez. Pek çok kişi, topluluk karşısında kötü birer konuşmacıdır.
“Acaba hata mı yaptım?”
Çünkü, pek çok insan, büyük ve önemli şeyleri değil de, konuşma yapmanın küçük, önemsiz
şeylerine konsantre olur. Konuşma yapmaya hazırlanırken, birçok insan, içinden kendisine şöyle
emirler verir: “Dik durmayı unutma!”, “Dinleyiciler notlarına baktıklarını görmesin!”,
“Gramerde sakın hata yapma!”, “Kravatın düzgün olsun!”, “Yüksek sesle konuş, ama bağırma!”
Buna benzer şeyler...
Konuşmak isteyen korkar, heyecanlanır. Çünkü kendi kendine, müthiş bir yapılmayacaklar
listesi vermiştir. Konuşurken kafası karışır ve kendi kendine, “Acaba hata mı yaptım” diye
sormaya başlar. İyi bir konuşmacı için gerekli olmayan, ufak tefek ve basit şeylere yoğunlaşmış,
ancak bir konuşmacıyı iyi bir konuşmacı yapan şeylere yoğunlaşmayı başaramamıştır. Bir
konuşmacıyı, iyi bir konuşmacı yapan önemli husus, konuşacağı şey konusunda yeterli bilgiye ve
onu diğer insanlara anlatmak için yoğun bir isteğe sahip olmaktır.
Bir konuşmacının gerçek değeri dik durması veya gramer hatası yapmamasıyla değil, öne
sürdüğü noktaların dinleyiciler tarafından anlaşılıp anlaşılmamasıyla ölçülür. En iyi
konuşmacıların pek çoğunda, ufak tefek hatalar vardır. Bazılarının sesleri hoş değildir,
bazılarının şivesi bozuktur vs. Ama topluluk huzurunda başarıyla konuşma yapan bu insanların
hepsinde de tek bir ortak özellik vardır: Onların söyleyecek bir şeyleri vardır ve diğer insanların
bunu duyması için yanıp tutuşmaktadırlar.
Bir yöneticinin anlattıkları:
“Kekeme olmak bile, eğer kişi gerçekten önemli değerlere sahipse, başarılı olmada basit bir
detaydan öteye gitmez... Bunu ispatlamak için yaşadığım bir olayı anlatmak isterim.
Bir arkadaşım var. Zaman zaman bize ilginç şakalar yapmaktan çok hoşlanır. Ancak bu
şakalar bazen şaka olmanın ötesine geçer. Birkaç ay önce genç bir kişi bu arkadaşımı arayıp iş
aradığını söylemiş. Bu kişi aslında ileri derecede kekeme imiş ve arkadaşım bunu anladığı anda,
bana bir şaka yapmaya karar vermiş. Arkadaşım bu kekeme kişiye, o an için eleman ihtiyacı
olmadığını, ama bir arkadaşının boş bir kadrosunun olduğunu söylemiş. Sonra arkadaşım beni
aradı ve adamı öyle bir övdü ki, ben de hiçbir şeyden şüphelenmeden, “Gönder gelsin” dedim.
“Kendini güzel tanıttı”