1998 Senesi "Bugünkü Sohbet" Yazıları - Mehmet Oruç

- Benim gadab ettiklerime, onlar gadab etmedi. Birlikte yediler, içtiler.
Kişi kimi severse... 12 Şubat 1998
“Allahü teâlânın bazı kulları vardır. Peygamberler ve şehitler, kıyamet günü
bunlara imrenirler. Bunlar, birbirini tanımayan, uzak yerlerde yaşayan, Allah için
birbirini seven müminlerdir.”
Herkesle iyi geçinmek, herkese iyi muamele yapmak, müslümanın önemli özelliklerinden
biridir. Dinimizde herşeyin ölçüsü bildirilmiştir. Sevmenin de sevmemenin de ölçüsü, derecesi
vardır. Mesela, ibadeti çok olan mümini, az olandan daha çok sevmek lazımdır. İsyanı daha çok
olan, küfrü ve kötülüğü yayan kâfirleri daha çok sevmemek lazımdır. Allah için düşmanlık
edilmesi lazım gelenlerin başında, insanın kendi nefsi gelir. Sevmek demek, onların yolunda
bulunmak demektir.
Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:
(Allahü teâlânın bazı kulları vardır. Bunlar, peygamber değildir. Peygamberler ve
şehitler, kıyamet günü bunlara imrenirler. Bunlar, birbirini tanımayan, uzak yerlerde
yaşayan, Allah için birbirini seven müminlerdir.)
(İnsan, dünyada kimi seviyorsa, ahirette onun yanında olacaktır.)
Hz. Peygambere tabi olmadıkça...
Onun yolunda bulunmazsa, sevgisi samimî olmaz. İnsan, dinine ve emanetine güvendiği salih
kimselerle arkadaşlık etmelidir. Yahûdiler ve Hıristiyanlar, peygamberlerini sevdiklerini
söylüyorlar. Fakat, onların yolunda olmadıkları için, hahamların, papazların uydurdukları yanlış
yolda oldukları için, ahirette peygamberlerinin yanında olmayacaklardır. Hatta, sonsuz
cehennemde kalacaklardır.
Bunların Hz. Musa’yı Hz. İsa’yı sevdiklerini söylemeleri, onları cehennem azabından
kurtarmaz. Allahü teâlânın gönderdiği peygamberlerinin bazılarını kabul edip, bazılarını kabul
etmemek, Allahü teâlâyı kabul etmemek olur. Hangi dinden olursa olsun, son peygamber
Muhammed aleyhisselamı kabul etmedikçe, Onun dinine girmedikçe, Allaha iman etmiş olmaz.
Allahü teâlânın bildirdiği doğru yolu bulmuş olmazlar. Allahü teâlâ Kur’an-ı kerimde Bekara
suresinde, bunu açıkça bildirmektedir:
(Sizin inandığınız gibi inanmış olsalar, doğru yolu bulmuş olurlar. Yüz çevirirlerse,
şüphesiz onlar çıkmazdadırlar. Onlara karşı, sana Allah yetecektir. O, işitir ve bilir.)
Hadis-i şerifte, (Üç şey imanın lezzetini arttırır: Allahü teâlâyı ve Resulünü herşeyden çok
sevmek, kendisini sevmeyen müslümanı Allah rızası için sevmek, Allahü teâlânın
düşmanlarını sevmemek) buyurulmuştur.
Yüksek ruhlar, sevdikleri ruhları yukarı çekerler. Alçak ruhlar da, aşağı çeker. İnsan, öldükten
sonra, ruhunun nereye gideceğini, dünyada sevdiklerinin hâlinden anlamalıdır. İnsan, başkasını
tabiat icabı veya akıl icabı veya kendisine yaptığı iyilikler icabı veya Allahü teâlânın rızası için
sever.
Dünyada birbirlerini seven kimselerin ruhları, birbirlerini cezbettiği, çektiği gibi, kıyamette de
birbirlerini cezbederler. Enes bin Malik hazretleri diyor ki:
Müslümanları, (İnsan, dünyada kimi seviyorsa, ahirette onun yanında olacaktır) hadis-i
şerifinin sevindirdiği kadar, hiçbir şey sevindirmemiştir.
Kâfirleri seven onlarla birlikte cehenneme gidecektir. Allahü teâlâyı sevmenin en kuvvetli
alameti, Onun sevdiklerini sevmek, sevmediklerini de sevmemektir.
İslâmiyetin aslı, temeli üçtür: İlim, amel, ihlas. İslâm ilimleri ikiye ayrılır: Din bilgileri, fen
bilgileri. Din bilgileri, ağaçtan armut düşer gibi, insanın kafasına bir yerden gelmez. Bu, bir
hakiki mürşidin sözlerinden ve hâllerinden, hareketlerinden ve ilmihal kitaplarından öğrenilir.
İstismarcılara aldanmamak için