ne bir hastalık ne de bir suç - Queeramnesty.ch

36‘Ne Bir Hastalık ne de Bir Suç’Türkiye’de Lezbiyen, Gey, Biseksüel ve Trans Bireyler Eşitlik İstiyordaha fazla katlanamayarak evden ‚kaçmaya‛ karar verdi. Ailesinin baskısından ve tehdidinden uzak diğertrans kadınlarla dayanışma içinde olacağını düşündüğü için İstanbul’un Beyoğlu ilçesine gitti.Irmak Uluslararası Af Örgütü’ne Beyoğlu’nda karşılaştığı ortamın umduğu gibi güvenli bir ortam olmadığınıgördüğünü söyledi. Bir otelde kalmaya başladı ve diğer trans kadınlarla ilişki kurdu. Bu sırada ilk defa hormontedavisi görmeye başladı. Ağabeyi tarafından aldığı ölüm tehditlerine rağmen, Beyoğlu’nda trans kadınlarınmaruz kaldığı şiddet oranı onu şoka uğrattı ve kendi güvenliğinden de korkmaya başladı. 10 gün sonraeniştesi yerini buldu, otele geldi ve onu Diyarbakır’a eve dönmeye ikna etti.Eniştesi ilk gün onunla birlikte evde kaldı ve bu sayede Irmak herhangi bir tehdit, aşağılama ya da şiddetemaruz kalmadı. Ancak eniştesi gittikten sonra en büyük erkek kardeşi onu yeniden yorulana kadaryumruklayarak ve tekmeleyerek ağır bir şekilde dövdü. Irmak, Uluslararası Af Örgütü’ne onu öldürmekle tehditettiğini söyledi, nüfus cüzdanını sakladı ve evden çıkmasına izin vermedi. Ağabeyi daha sonra onu, sadecebanyoya gitmesini izin verecek şekilde odasındaki kalorifere zincirledi. Irmak sekiz ay boyunca evde zincirebağlı bir şekilde sürekli abisinden şiddet görme tehdidi altında kilitli kaldı. Annesinin şiddet uygulamasınakarşı olduğunu ancak abisinden korktuğu için onu durduramadığını söyledi. Bu sure boyunca Irmak evdenayrılmadı ve arkadaşları ile görüşmedi.Evde sekiz ay boyunca kapalı kaldıktan sonra, Irmak’ın annesi, ağabeyi dışarıdayken kaçmasına yardım etti.Irmak Uluslararası Af Örgütü’ne annesi ile birlikte evden ayrıldığını ve annesi tarafından akrabalarındakaldıklarını ve abisinin kendilerini bulacağı korkusuyla sürekli yer değiştirdiklerini söyledi. Bu sırada Irmak’ınannesi, ağabeyinin arkadaşlarının onu öldürmekle tehdit ettiğini ve bunu yapacaklarını düşündüğündenkaçmasına yardım ettiğini söyledi. Onlar evden ayrıldıktan sonraki gün eve ağabeyinin arkadaşı olan kişileringelmiş olduğunu söyledi. Irmak bu kişilerin ağabeyinin yakın olduğu dini bir grubun üyeleri olduğunu söyledi.Irmak’ın öldürülmesine karar verildiğini söylediler. Annesi eve döndükten sonra eve dönerse hayatının tehlikealtında olduğunu söyledi. Irmak bugüne kadar eve dönmeye çalışmadı ve onlarla herhangi bir iletişim kurmadı.Ağabeyinin şiddetinden uzak olmasına rağmen, trans bir kadın olarak normal bir yaşam sürmek için halamücadele verdiğini anlattı. Erkek nüfus cüzdanına sahip olmasına rağmen bir kadın gibi göründüğü içinüniversiteye giremediğini ve bu nedenle okulu bırakmak zorunda kaldığını söyledi. Devlet görevlilerini nüfuscüzdanını her gösterdiğinde, görünüşü ve kimlikte belirtilen cinsiyeti farklı olduğu için taciz ve ayrımcılığamaruz kaldığını ve birçok soruya maruz kaldığını söyledi. Bunun yanında, sokakta tanımadığı kişilerin sözlütacizi evden sadece gerektiğinde çıkmasına ve sadece güvendiği yerlere gitmesine neden olduğunu söyledi.Cinsiyet kimliği ve başka bir iş bulamadığı için yasal olmayan seks işçiliğine yönelmek zorunda kalmış olması,kalacak yer bulmasında birçok sıkıntı yaşamasına neden oldu. Aynı apartmandaki kişiler onunla komşuluketmek istemedi. Irmak Uluslararası Af Örgütü’ne daha önce kaldığı evden komşuların onu zorla çıkardığını vebir sure evsi kaldığını söyledi. Bir arkadaşın yardımıyla ev tutmak için kendisi adına kira sözleşmesiniimzalaması ile başka hiç kimsenin yaşamadığı bir binada kalacak yer bulabildi.Irmak tanımadığı kişilerden tehdit telefonları almaya devam ediyor ve ailesi tarafından bulunduğu takdirdehayatından endişe ediyor. Trans olduğundan kendilerine koruma sağlamayacaklarını düşündüğünden ve yeriniailesine söyleyeceklerinden endişelendiğinden devlet yetkililerinde sığınmaya korkuyor.Uluslararası Af Örgütü Haziran 2011 Indeks: EUR 44/001/2011