Cinedergi 35

Geçen hafta vizyona giren ve Ankara’lı iki kuzenin komedi dolu macerasını anlatan “Çalgı Çengi”nin
başrol oyuncularından Ahmet Kural ve filmde küçük bir rolü olmasına karşın her türlü desteği veren
Hazal Kaya ile buluşuyoruz ilkbaharı andıran bir günde. Hava sıcaklığı ortalamanın çok üstünde.
Fırsatını bulan, Yıldız parkına atmış kendini. Birbirlerini önceden de tanıyan Ahmet Kural ve Hazal
Kaya, Cem Yılmaz’ın da destek verdiği “Çalgı Çengi”, dizi sektörü ve gelecek hayalleri ile ilgili
sorularımızı yanıtlıyorlar, büyük bir içtenlikle… Röportaj sonunda, özellikle oyunculuk anlamında
Türk sinemasının sektörel başarıyı nasıl yakalaması gerektiği ile ilgili fikirler de ediniyoruz. Zira,
genç oyuncular, eskiye nazaran çok daha fazla kenetlenmiş durumdalar. Her zaman olduğu gibi bir
umut daha filizleniyor geleceğe ve Türk sinemasına dair…
FIRAT SAYICI
“Çalgı Çengi” teklifi size nasıl geldi? Kabul etme
nedenleriniz ve karakterlerinizden biraz bahseder
misiniz?
Ahmet Kural: Filmin yönetmeni ve senaristi Selçuk
Aydemir. Onunla “Ramazan Güzeldir” diye bir
çalışma yapmıştık. İftarda 20 dakikalık bir işti.
Başrolü paylaştığım Murat Cemcir Selçuk’la “Çalgı
Çengi” diye bir çalışmamız var diyince ben de kabul
ettim. Çünkü kadroyu tanıyorum, Selçuk’un kalemini
biliyorum, Murat’ın oyunculuğunu biliyorum. Bu
şekilde başladık. Sette çok eğlendik. Doğaçlamamız
fazla biraz. Benim karakterimin adı Gürkan. Salih’le
Gürkan teyze oğlu. Ankaralılar. İkisi de saf Anadolu
çocukları. Ben klarnet çalıyorum, Murat klavye.
Hazal Kaya: Ben, Murat’ı da Ahmet’i daha önceden
tanıyordum ama Selçuk’la tanışmamıştım daha
önce. Yaptıkları işlerden haberim vardı. Nasıl bir
mantıkla iş yaptıklarını biliyorum. Murat senaryoyu
okutmuştu bana. Keşke bende içinde olsam bu
projenin diye düşünmüştüm. Bunu Murat’a ifade
edemeden Murat bana teklif etti. 3 sahnede
görünecek bir kızımız var bunu sen oynamak ister
misin, dedi. Ben hariç bütün ekip erkek. Bu kadar
erkeğin arasında, üç sahnede ve benim için ilk
sinema filmim olması çok farklı oldu. İlk filmimde
başrol oynayayım diye bir düşüncem olmadı hiç.
Bir günlüğüne sete gitmeme rağmen bu kadar
eğlendiğimi hatırlamıyorum. Filmde, iki kuzenle hiç
beklemediği bir anda, hiç olmaması gereken bir
yerde karşılaşan bir kızı canlandırıyorum. Ve bu iki
adamı görünce herhangi bir kızcağız nasıl bir tepki
verirse oda öyle bir tepki veriyor.
Seyredenlerden Ankaralı olan biri size bir eleştiride
bulundu mu?
A: Fragmanlardan aldığım tepki şu; geçenlerde
Ankara’da iken bebe diyorlardı bana. Çok güzel bir
tepki bu. Kullandığımız dilin doğru olduğunu gösteriyor
en azından. Yorumlar çok güzel. İnternette de
görüyoruz.
Son zamanlarda sinemacılar İstanbul’dan sıkıldılar
galiba. Ankara’ya doğru bir yönelme var filmlerin
çekiminde. Siz ne düşünüyorsunuz bu konuda?
H: İstanbul kadar kozmopolit ve her şeyin olduğu
bir şehirde film çekmek daha kolay olabilir.
Beyoğlu’nun herhangi bir ara sokağında her şey
olabilir mesela. Belki oradan yola çıkarak böyle
filmler yapılıyor. Benim Ankara’yla ilk tanışıklığım
“Behzat Ç.” dizisi. Ankara daha küçük ve insanların
daha çok birbiriyle haşır neşir olduğu bir şehir ve
insan ilişkileri işlenecekse eğer Ankara çok doğru
bir seçim bence.
A: Bir de Ankara’nın başkent olduğunu unuttuk biz
sinemacılar. Çok büyük oyunculara baktığınızda
hep Ankaralı. Bence Ankara saklı bir hazine. Biz
geç kaldık Ankara’yı keşfetmekte. Sinemacıları nda
oraya yönelmesi bu yüzden. İnsanlar çok seviyor
Ankara’yı ama sadece memur şehri olarak görüyorlar.
Sadece Ankaralılar bu filmi izlese çok büyük
bir kitle oluşur. Behzat Ç.’nin tutma sebebi de bu.
Ankara’nın dili, ağzı, Türk insanının çok seveceği bir
ağızdır.
Bir komedi filminin içerisinde bulunmanın
sorumluluğu nedir? Hani genel bir kanı vardır.
Güldürmek ağlatmaktan zordur derler. Kendinizi bir
güldürme sorumluluğu altında hissettiniz mi?
A: Hissetmedim çünkü bana güldürmek daha ko-