tc süleyman demirel üniversitesi fen bilimleri enstitüsü ömer-gecek

geçişin tüm Batı Anadolu’da aniden olmadığı ve doğal olarak uzun bir zaman
süresine yayıldığını gösterir. Alkali yaşları Erkül, Helvacı ve Sözbilir (2005)’in
yayını ile birdenbire 19,7 my, kadar aşağı çekilmiş ve daha önceden bilinen alkali
kayaların yaşları ile arasında uzun bir zaman boşluğu ortaya çıkmıştır.
Erken Miyosen’de gelişmiş olan KD-GB uzanımlı normal faylar (Sözbilir, Sümer ve
Erkül, 2003), daha sonra (Neotektonik Dönem) yanal atımlı olarak eylemlerini
sürdürürler. Bu durum Doglioni vd., (2002)’nin modeli ile uyumludur. Esasında KD-
GB yönlü esas genleşmenin yaratacağı gerilim DB ve KG yönlü, yanal atımlı
(transtansiyonel) fayların rahatlaması gerekir. Nitekim bu tür Batı Anadolu’nun
birçok bölgesinde, neojen tortulların kıvrımlı yapıları ile birlikte gözlenir (Doglioni
vd., 2002). Ancak Batı Anadolu’da daha yaşlı olarak gözlenen KD uzanımlı fayların,
genleşme evresinde eski zayıf zonlar olarak yeniden aktiflik kazanmaları (Tokçaer,
2000) ve sözü edilen transtensiyon görevini üstlenmeleri de beklenen bir olaydır.
Tokçaer ve Savaşcın (2007), sözkonusu yeni modeldeki genleşmeyi, kuzeyde Kuzey
Anadolu Fayı, güneyde ise Isparta üçgeni ile sınırlar. Kuzey Anadolu Fayı çok
önemli bir diri fay olmasına rağmen, büyük olasılıkla gerek genleşme tektoniğinin
sınırında yer alması gerekse yanal atımların yaratacağı sıkışmalar sonucu önemli bir
jeotermal entalpi göstermezler (Güleç, Hilton ve Mutlu, 2002).
Son volkanik evrede olduğu gibi; sismik aktivite, jeotermal sistemler ve yer altı
sularının dolaşımları da Neotektonik hareketlerin denetiminde gelişmelerini
sürdürürler. Hattta birbirlerinden çok farklı olayları yansıtsalar bile volkanizmanın ve
jeotermal akışkanların benzer mekanizmalara bağlı olarak yükseldikleri de bir
gerçektir. Ayrıca Batı Anadolu’daki genleşme evresi (Neotektonik), alkali
volkanizmaya geçişi de içinde barındırdığı gibi, yeni jeotermal sistemlerin oluşması
ve zamanla biçim değiştirmesine olanak sağlar (Şekil 4.6.).
42