tc süleyman demirel üniversitesi fen bilimleri enstitüsü ömer-gecek

tersine rotasyonel hareketinin iki nedeni vardır. İlki Doğu Anadolu’da Arabistan ve
Avrasya levhalarının çarpışması ve sıkışma bölgesinde üçgen şeklinde kıtasal
Anadolu Bloğu’nun batıya kaçmaya çalışması, diğeri ise Helenik Yayı’nda batan
okyanus kabuğunun ağırlığı sebebiyle arkın geriye güneye doğru çekilmesi
sonucunda Batı Anadolu ve Ege Denizi’nde meydana gelen yaklaşık yaklaşık KD-
GB doğrultulu gerilmelerdir (Doglioni vd., 2003).
Sonuç olarak; orojenik dönemde etkinliğini gösteren kalkalkali volkanizma sürecinde
Batı Anadolu’da sıkışma rejimi eşliğinde ve volkanik ısı kaynaklı bir jeotermal
sistem söz konusudur. Aynı dönemde eski metamorfik plütonlar siler şeklinde
katmanlar arasına yerleşmektedir (Dora vd., 1987). Daha sonra Neotektonik süreçte
KB-GD yönlü ana grabenleşmelerle uyumlu küçük boyutlarda alkali volkanizma
egemenliği söz konusudur. Bu genleşme süreci boyunca, jeotermal sistemlerin ısı
kaynağı da zaman içerisinde değişir. Aktif kıta içi volkanik ısı kaynaklı jeotermal
sistemlerin yerini, kabuk incelmesi ve en genç plütonitlerin ısı kaynağı olarak
değerlendirilen günümüz jeotermal sistemleri gelişmiştir (Şekil 4.7.).
Bölgedeki deformasyonla ilgili kinematik özellikler ve dinamik olaylar son derece
karışıktır. Batı Anadolu’da K-G yönlü yaşı Seyitoğlu ve Scott (1991), gerilmenin
yaşını Oligosen sonu Miyosen başı olduğunu belirlemişlerdir. Buna karşılık Şengör
(1987), ve Yılmaz (1997)’a göre, bu dönmede sıkışmanın hala devan ettiğini ve bu
dönmede oluşan basenlerin gerilme ile değil sıkışma rejimi içerisinde meydana
geldiğini savunmuşlardır. Esas gerilmenin Miyosen’den itibaren düşük hızda
oluştuğunu ve bu hızın Pliyosen’de arttığını belirlemişlerdir.
45