AvAnos-KızılırmAK AvAnos YaZarlar BUlUŞMaSI

Her üşüyeni gördüğünde sırtındaki paltoyu çıkartıp ona vermiştir; çünkü
Mevlânâ ahlaklıydı. Her zaman iyi bir öğretici oldu. en çok öğrettiği kitap
Mevlânâ’nın ‘Mesnevi’siydi. Bu palto meselesi de Mevlânâ’nın ahlakıydı.
Çünkü Mevlânâ da çok cübbe diktirmiştir. Hem terzisi hem talebesi
olan kişi Mevlânâ’ya “Efendim, çok cübbe diktiriyorsunuz ama hep aynı
model; önü açık. Yaşlandınız, önünü kapalı yapalım da Konya ayazları sizi
üşütmesin” der. Mevlânâ kabul etmez ama talebesi ısrarcı olunca mecburen
nedenini açıklar: “Evladım, niye çok cübbe diktirdiğimi anlamıyor
musun? Bir üşüyen gördüm mü bunu çıkartıp vermem lazım. Sen önünü
kapalı yaparsan belki sıcak tutar ama bunu çıkartıp verene kadar etraftan
görenler olur; yaptığımın sevabı azalır. Önünü açık yap ki kimse görmeden
çıkarabileyim.” akif dedem de aynı metodun adamıydı. Palto alırdı
ama sırtında kalmazdı. Sadece palto değil, evinde eşya da bulunmazdı.
Sabrınızı taşırmadan iki anekdotla sohbetimi bitirmek istiyorum.
Balkan Savaşları sonrasında ‘kılıç artığı’ dediğimiz dedelerimiz edirne’ye
istanbul’a geldiler. Gidecek yerleri olmadığı için de camilere sığındılar.
akif dedem Fatih Camisi’ne gitti. Sütunun dibinde oturan yaşlı karı-kocaya
nereden geldiklerini sordu. arnavutluk’tan, yani kendi memleketinden
geldiklerini öğrenince de dayanamayıp kendi evine getirdi. Hanımına da
şöyle dedi: “Evin sahipleri geldi, biz gidiyoruz. Kileri, mutfağı, yatak odasını
göster, biz hemen gideceğiz.” Yaşlılara 15 gün yetecek kadar yiyecek
bıraktılar ve “bittikçe gelip tamamlarız” diyerek evi terk edip gittiler. Bu
olayı da akif Bey ile röportaj yapmaya giden bir gazeteciden öğrendik.
elbette akif Bey bunları anlatmaz. röportaja giden gazeteci bunu nasıl
öğrendiğini şöyle anlatıyor: “Kapıyı çaldım, bir ihtiyar çıktı. Babası
olamaz; çünkü çoktan öldü diye düşündüm. Kim olduğunu sordum. Bir
Rumeli göçmeni olduğunu söyledi.” Gazeteci, akif Bey yerine bu yaşlı
adamla röportaj yapıyor ve yayınlıyor. Ben de o röportajın yayınlandığı
gazete sayfasına kitabımda yer verdim.
akif dede ulaşılmaz bir ahlak ve karakter sahibi. Bazı gençler “hocam
çıtayı öyle yükselttin ki biz nasıl onun gibi olacağız?” diyorlar. Olamayacağınızı
ben de biliyorum, ben de olamadım ama hiç olmazsa doğrunun
ne olduğunu bilelim ve benzeyebildiğimiz kadar benzeyelim. televizyon
ekranlarında gördüğümüz aykırı insanların örnek olmadığını bilelim. avrupalılar
bizimle “Su akar, Türk bakar” diye dalga geçiyorlar ya, bakmayalım.
Manevi barajlar kuralım. akif nehri de akıp gitmesin; bir baraj yapalım
ve biraz da olsa nasiplenelim. Gönüllerimize güzellikler alalım.
53