do pobrania - Otwock, Urząd Miasta
do pobrania - Otwock, Urząd Miasta
do pobrania - Otwock, Urząd Miasta
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
20<br />
E<br />
T<br />
A P<br />
II<br />
Dawny pensjonat przy ul. Konopnickiej 7<br />
ciło się tutaj kino „Znicz”. W okresie okupacji<br />
hitlerowskiej kino było zamknięte, a w budynku<br />
znaj<strong>do</strong>wał się magazyn. W 1944 r.<br />
opuszczone i zdewastowane kino w czynie<br />
społecznym zaadaptowali na potrzeby teatru<br />
członkowie otwockiego Teatru Amatorskiego.<br />
W 1952 r. budynek został rozbu<strong>do</strong>wany i zmodernizowany,<br />
a Teatr otrzymał imię Stefana<br />
Jaracza. W ścianę frontową budynku wmurowana<br />
jest tablica poświęcona patronowi,<br />
wybitnemu polskiemu aktorowi Stefanowi<br />
Jaraczowi. Tablica została odsłonięta<br />
w 50 rocznicę śmierci aktora. Stefan Jaracz<br />
przyjechał <strong>do</strong> <strong>Otwock</strong>a w 1943 r., po wypuszczeniu<br />
z obozu w Oświęcimiu. Pobyt w obozie<br />
oraz trudne warunki życia w czasie<br />
okupacji sprwiły, że zachorował na gruźlicę.<br />
Wyniszczony chorobą, zmarł w <strong>Otwock</strong>u<br />
11 sierpnia 1945 r.<br />
<strong>Otwock</strong>i Teatr Amatorski powstał w 1926<br />
r. i jest obok przemyskiego „Fredreum”, drugim<br />
najstarszym teatrem amatorskim<br />
w Polsce. Został założony przez uczniów gimnazjum<br />
otwockiego pod kierunkiem profesora<br />
historii, malarza Edmunda Ajgnera. W gronie<br />
pierwszych aktorów znalazła się m.in. Halina<br />
Duraczówna, córka znanego otwockiego adwokata<br />
(zginęła w Oświęcimiu). W 1927 r.<br />
grupa teatralna po rozszerzeniu składu przy-<br />
jęła nazwę „<strong>Otwock</strong>ie Towarzystwo<br />
Teatralne”. Teatr występował w Towarzystwie<br />
Śpiewaczym, w remizie strażackiej<br />
stojącej na posesji magistratu, a w latach 1931-<br />
-39 na własnej scenie w Domu Uzdrowiskowym<br />
(popularnym kasynie). Był to najlepszy<br />
okres działalności Teatru. Po wyzwoleniu przeniósł<br />
się <strong>do</strong> gmachu liceum, a następnie <strong>do</strong><br />
przystosowanego <strong>do</strong> roli teatru kina „Znicz”.<br />
Na otwockiej scenie amatorskiej pierwsze kroki<br />
stawiali znani aktorzy, Ignacy Gogolewski<br />
i Ryszard Pietruski. Pierwszym scenografem,<br />
reżyserem i „<strong>do</strong>brym duchem” teatru był<br />
Stefan Russek. Jego córka, Jolanta Russek-<br />
-Górzyńska, jest znaną aktorką scen warszawskich.<br />
Ze względu na zamknięcie teatru<br />
z powodu złego stanu technicznego, zespół<br />
aktorów musi korzystać z gościny innych<br />
ośrodków kultury. Jednak gestor obiektu<br />
<strong>Otwock</strong>ie Centrum Kultury przygotowuje się<br />
<strong>do</strong> rewitalizacji budynku.<br />
Za teatrem rozpościera się Skwer Szarych<br />
Szeregów. Ustawiony tutaj jest głaz<br />
upamiętniający harcerzy Szarych Szeregów<br />
walczących o wolną Polskę w czasie II wojny<br />
światowej. Pomnik został zaprojektowany<br />
i wykonany przez otwockiego rzeźbiarza<br />
Ryszarda Kozłowskiego. Odsłonięty został<br />
w 1995 r.<br />
Idąc dalej <strong>do</strong>chodzimy <strong>do</strong> charakterystycznego<br />
gmachu otwockiego ratusza. Od<br />
1880 r. stała tutaj murowana willa z werandą<br />
i wieżą, należąca <strong>do</strong> inż. Stanisława Sierkowskiego,<br />
właściciela biura techniczno-handlowego<br />
w Warszawie w Al. Jerozolimskich<br />
31. Biuro zajmowało się <strong>do</strong>stawą i instalacją<br />
urządzeń mechanicznych dla bu<strong>do</strong>wnictwa<br />
i przemysłu (m.in. maszyn parowych, wo<strong>do</strong>miarów,<br />
pralni, samochodów, stali i narzędzi).<br />
Około 1920 r. władze miejskie zakupiły tę<br />
willę z przeznaczeniem na siedzibę magistratu.<br />
W 1925 r. inż. Adam Paprocki, autor<br />
planu rozbu<strong>do</strong>wy miasta, zaprojektował przebu<strong>do</strong>wę<br />
willi na ratusz. Jednak ze względu na<br />
rozmach i duże koszty (budynek byłby czterokrotnie<br />
większy od obecnego) projekt ten<br />
nie został zrealizowany. Na polecenie burmistrza<br />
M. Górzyńskiego nowy projekt przebu<strong>do</strong>wy<br />
willi w stylu naro<strong>do</strong>wym wykonała<br />
miejska architekt Eugenia Jabłońska. Budynek<br />
został przebu<strong>do</strong>wany według tego projektu<br />
w 1928 r. Jest to jeden z najładniejszych<br />
i najbardziej klimatycznych ratuszy w rejonie<br />
Warszawy. Cezary Jellenta w 1935 r. w „Sosnach<br />
<strong>Otwock</strong>ich” tak opisywał architekturę<br />
ratusza:<br />
„(…)gmach jest nieco igraszką, ze<br />
swą zwężającą się wieżą wyrastającą jak<br />
SPACEROWNIK OTWOCKI
Change language