Nis sprinti drejt 23 qershorit - Tribuna News

More documents

Recommendations

Info

8 Sikur të mos e kisha njohur Egin Cekën personalisht, mund ta kisha besuar se një diplomat shqiptar ka shkuar dhe ka provokuar Edi Ramën në takimin e tij në Vjenë. Akuzat për diplomacinë tonë, që historikisht ka punuar si shërbëtore e pushteti të radhës dhe jo si përfaqësuese e shtetit shqiptar, qëndrojnë dhe jo pak. Por, duke e njohur Eginin, mendimi që kam krijuar për dinamikën e incidentit të Vjenës është se s’kemi të bëjmë me provokim, por se pikërisht pasi ai i është drejtuar Ramës me mirësjelljen që e karakterizon, kjo i ka dhënë “zemër” kryetarit të PS që të bëjë gjestin e shkuljes apo tërheqjes së veshit. Personalisht mendoj se një gjest i tillë është tregues i një kulture primitive, paternaliste, autoritare, prandaj dhe i palejueshëm, madje i dënueshëm edhe kur e kryejmë ndaj fëmijëve tanë në familje, qoftë edhe me gjysmë përkëdhelie. Kurse i kryer nga kryetari i opozitës ndaj një të rrituri, qoftë ky diplomat apo jo, është ngjarje që i kalon kufijtë e normales. Në një vend normal me njerëz normalë – kam parasysh me “normal” një vend të lirë dhe demokratik ku njeriu, pikërisht pse e konsideron tjetrin të barabartë në dinjitet, nuk e prek me dorë – ky gjest, për një politikan, do të ishte i barabartë me vetëvrasje politike. Sepse mendimi i parë që të vjen ndër mend është: edhe pa pushtet ky sillet kështu, mendo sikur të ketë edhe pushtetin e një Kryeministri; do të kërkojë të na marrë për veshi të gjithëve. Në fakt, politikani në një vend të lirë dhe demokratik është i detyruar të durojë edhe njerëz të pakënaqur ndaj tij që e sulmojnë verbalisht apo edhe me domate apo me vezë, e jo të bëhet agresor. Por ne nuk jemi një vend normal. Ne jemi një vend ku anormaliteti legjitimohet me një anormalitet edhe më të madh nga pala tjetër. Mjaft të shohësh mënyrën se si u mor ngjarja nga PD-ja dhe pastaj u rimor nga PS-ja dhe mediat pranë saj për të kuptuar se njeriu shqiptar është i kapur jo për një veshi, por për të dy veshët, që i tërhiqen fort e më fort nga të dyja palët në garë se cili është më i dhunshëm. Si kundërpërgjigje ndaj aktit të Ramës pamë Kryeministrin të lëshojë një lumë sharjesh që tregonin edhe ato një mendësi super paternaliste – sikur është ai mbrojtësi ynë nga dhunuesit, pasi është më i fortë se tjetri në përdorimin e dhunës qoftë fizike, qoftë verbale – ndërkohë që edhe mund të mos prononcohej fare për këtë punë e t’ia linte Ministrisë së Jashtme dhe gazetarisë. Pamë pastaj shumë nga mediat pranë maxhorancës të gënjejnë haptazi duke thënë sikur Edi Rama e kishte qëlluar Egin Cekën me grushte, pa përfillur fare as deklaratën e tij, duke e keqpërdorur, kështu, edhe ata njeriun Egin. Dhe, sikur të mos mjaftonin këto, u krijua edhe një komision parlamentar hetimi për ngjarjen që tingëllon krejtësisht grotesk. Pra, ndaj tërheqjes së veshit pala tjetër vuri në përdorim grushtet. Dhe si përgjigje ndaj “grushteve”, pala tjetër e pa të arsyeshme të hedhë ca “shqelma”. Jo vetëm që nuk pamë ndonjë grimë reflektimi, por të gjithë militantët grushtbashkuar kryetarit të PS filluan të sulmojnë Egin Cekën. Kjo u shoqërua edhe me fushatën kundër tij në shtypin pro opozitës. Kulmin papërgjegjshmëria e tyre e arriti – të paktën deri tani – me deklaratën publike të Ramës, i cili, duke u tallur me të gjithë të vegjlit e këtij vendi, deklaroi se në popullin e internetit (kupto të b…lëpirësve të tij) paska gjetur shumë entuziazëm propozimi i akademikut Fatmir Velaj që 24 prilli të bëhet dita e festës kombëtare të tërheqjes së veshit. Unë nuk e di a e ka thënë Velaj këtë apo e ka sajuar Rama, por cilado qoftë e vërteta, e gjithë kjo ngjarje të bën të mendosh se ne jetojmë në një çmendinë publike që të kujton thënien e Lacanit: “Një njeri që pandeh se është mbret, është i çmendur, por është shumë herë më i çmendur një mbret që pandeh se është mbret”. Sipas meje, ka ardhur dramatikisht koha që shqiptarët të mendojnë seriozisht: pse këtij vendi i dalin gjithherë në krye njerëz kaq të papërgjegjshëm që do të duhej të ishin duke kryer psikoterapi intensive në vend se duke u marrë me punën më të rëndësishme që mund t’i bjerë njeriut në jetë: menaxhimi i fateve të jetës së bashkatdhetarëve të tyre. TRIBUNA • E premte, 10.05. 2013 - e enjte, 16.05. 2013 KOMENTE/ANALIZA Na ndiqni në twitter: @TRIBUNA_SHQIP Nga Fatos LUBONJA Të fitojë Berisha, e ka të pamundur, por vetë po bën Rama, gjithçka për të humbur! Ndaj tani më duket, mundim krejt i kotë, kur kërkoj me ngulm, votë e nga një votë! Kokërr e një kokërr, porsi milingona, kur Edvini votat, i heq me kamiona! Dhe vërtetë më duket, një punë e pistë, kur shumë luftëtarë, nuk i shoh në listë! Të kapur për dy veshësh ... Lidheni Edvinin, se ju vuri pishën ! Edvini do mbetet, prapë te bishti i urës, një mandat të sigurt, e humbet në Durrës! Cdo ditë kryetari, shton e shton minuse, dhe listë e PS-së, është demotivuse! Një eufori, keq e ka rrëmbyer, qindra në mos mijra. humbet dhe në Fier! Nastradini tha, nesër ke muzikën, LSI-ja ka, sa këta që ikën! C’mund të regullohet, sa pa ardhur fundi, do themi ku ishim, hiç dhe asgjëkundi! S’di nga kush i merr, këshillat o mik, kjo është shumë e thjeshtë, veç arithmetikë! I kam thënë të gjitha, po pa thénë më mbeti, mendoj se Edvini, ka frikë nga pushteti! Ka frikë nga pushteti, se të gjithë e dimë, që vëndi ka mbetur, trokë e trokëllimë! Ndaj ecën përpara, si punë e gafores, se largon çdo ditë, votat e fitores! Po le të na thotë, se s’jemi me bisht, mos i marrim zgjedhjet, dhe kaq seriozisht! Kur i zoti i punës, çdo ditë bolet tall, sikur s’ka kuptim, të bëhem tellall! Kur ai partisë, vetë po i kall flamën, ç’vleré ka thirrja ime: “Votoni për Ramën!.” Shënjat janë që s’do, ta heqi Berishën, lidheni Edvinin, se ju vuri pishën! Arben DUKA Në altarin e përjetësisë! Ju kish rritur nëna, Për një ditë të re, Lule, more trima, Që ratë për atdhe!... Nga Kastriot LEKDUSHI Në sfondin e sallës të Universitetit të Tetovës, midis bustit të legjendarit Adem Jashari dhe flamurit kombëtar Shqipëtarë ishin shkruar vargjet e mësipërme. Ishte një veprimtari e organizuar nga Lidhja e Veteranve Shqipëtarë në Republikën e Maqedonisë dhe rektorati i Universitetit të Tetovës. Veprimtaria u zhvillua në 5 maj 2013. Ishte dita e dëshmorve, e cila në Shqipëri është e zyrtarizuar. Veprimtaria e organizuar ishte tepër mbresëlënse: mbi 500 pjesëmarrës, akademikë, veteranë të luftës nga të gjitha trevat Shqiptare, intelektualë me grada shkencore nga më të lartat, ushtarakë madhorë pjesëmarrës në luftrat për pavarësinë e trojeve Shqiptare nga federata artificiale e ish Jugosllavisë. Me një seriozitet të jashtëzakonshëm folësit i nderuan të rënët në luftrat shekullore të kombit tonë, që nga i madhi Gjergj Kastrioti Skënderbeu e deri tek lufta e viteve 1990- 1999 midis Shqiptarve dhe serbëve. Me një unitet mendimi dhe veprimi u kristalizua ideja, se dita e dëshmorëve për kombin Shqiptarë të legjimitohet më 5 Maj,pra data e cila zyrtarisht përkujtohet në vëndin Amë! Midis folësve po veçojmë Lulëzim Jasharin, djalin e Legjendarit Adem Jashari, i cili ndër të tjera tha: “Kombi Shqiptar rrënjët i ka nga pellazgët, trungun nga Ilirët, degët nga Arbëria, ndërsa lulet i ka hedhur në altarin e përjetësisë, amaneti i të cilëve është Shqiptarë për Shqipërinë të bashkuar, të lirë kudo e ku të jemi”! Teksa ndiqja këtë veprimtari i emocionuar, në kanalin MKTV 2 SAT, kanal televiziv në gjuhën Shqipe në Tetovë, përjetoja ato çka disa orë më parë transmentuan kanalet televizive Shqiptare në Shqipëri! Politika Shqiptare me hipokrizinë më të madhe “nderon” dëshmorët e kombit! Pozita dhe opozita të përçarë si nga hera! Të paktën për këta bijë të flijuar për liri dhe demokraci, si nuk gjetën një mundësi për t’i nderuar të bashkuar??!! Mazhoranca, mbasi bëri “adetin” portokollar në varrezat e dëshmorve të luftës, bëri vizita në familjet e atyre të cilët ende nuk dimë se kush i ka vrarë në kohën e trazicionit demokratik!? Po kështu opozita bëri nderimet e çastit, por gjithsesi këto nderime kanë më tepër ndikime në elektorat në prag të fushatës zgjedhore, se sa një përkushtim dhe nderim ndaj të rënëve! Kanalet Televizive Shqiptare para se të trasmentonin rubrikën mbi përkujtimet e ditës së dëshmorëve, transmentuan një lajm mbi një karambol, qe kishin bërë dy policë, të cilët do të shpallen dëshmorë të atdheut dhe do t’u lidhet pension familjeve të tyre!!! Por ngacmimet sa vinin edhe shtoheshi. E hoqa vëmëndjen nga politika Shqipëtare dhe për këtë gjeta ngushëllim tek simpoziumi i zhvilluar në Tetovë, ku me përjashtim të ministrit të mbrojtjes zotit Xhaferi nuk kishte as një politikan të ftuar, fakt që të entuziazmon, kur shikon se truri i kombit është rizgjuar. Ngacmimin e kisha dhe e kam me kryetarët e shoqatave Shqiptare në Greqi. Çfarë nuk përkujtojmë, për kë nuk shkruajmë, ahengjet nuk kanë të sosur, mirëpo për 5 Majin askush nuk do t’ia dijë. Kjo krizë e ndërgjegjes kombëtare është e lidhur pazgjidhmërishtë me vet krizën që po përjeton vetë komuniteti i përçarë! Një shqetsim të tillë e kam ngritur në shtypin e emigrantëve edhe më parë, por si duket kryetarët e shoqatave nuk e lexojnë shtypin e emigrantëve! Sidoqoftë heroizmi i dëshmorve tanë në luftra shekullore për liri kombëtare nuk mund të mohohet, të përçmohet, të përdhunohet. Politikanët janë kalimtarë, vepra, sakrificat vetmohimi, idealet e dëshmorve të lirisë, do të përjetësohen në altarin e përjetësisë. Prandaj, çdo kush nga ne që nderon dhe respekton veprën e tyre, është krenar dhe aspiratat e tyre i kemi si amanet për të ruajtur vlerat dhe lirinë e kombit. Ndaj sot përulemi me përkushtim para veprës së tyre të lavdishme. Lavdi dhe mirënjohje të rënëve për lirinë e kombit Shqiptar në shekuj!
TRIBUNA • E premte, 10.05. 2013 - e enjte, 16.05. 2013 Nga Armand SHKULLAKU Vizitoni faqen tonë të internetit: www.tribuna-news.com dhe lini komentet tuaja Nuk është shumë e vështirë të hamendësohen motivet që e shtynë një biznesmen si Koço Kokëdhima të përfshihet në politikën aktive. Në përgjithësi është mëse e qartë për të gjithë se përse përfaqësues të sipërmarrjes iu qepen partive politike. Ndonëse më i artikuluar dhe më i sofistikuar brenda llojit të vet, në fund edhe Kokëdhima nuk bëri përjashtim. Ai do të jetë deputet i Partisë Socialiste. Lajmi pushtoi menjëherë vëmendjen e mediave, studiot televizive dhe kolumnet e opinionistëve më të njohur, jo sepse Kokëdhima nuk bëri përjashtim nga banaliteti i biznesmenëve shqiptarë, por sepse edhe këtë herë Edi Rama nuk e përjashtoi dot pasigurinë emblematike për t’u përballur i vetëm me sfidat e mëdha. Rama nuk është aq mendjeshkurtër sa të mos llogarisë pasojat që i sjell emërimi i botuesit të Shekullit si deputet në qarkun e Vlorës. Ai e ka ditur se ky akt do të provokonte në heshtje të vetët dhe do t’i jepte një armë të fuqishme kundërshtarit në zemër të fushatës. Do t’i linte pa gojë edhe ata që në emër të largimit të Sali Berishës i kanë toleruar kryesocialistit deformimin e çdo parimi opozitar dhe ia kanë harruar aferat e oborrit të dikurshëm bashkiak. Emërimi i biznesmenit të njohur mund t’ia hiqte edhe mundësinë e artë për t’ia faturuar akuzat për korrupsion qeverisjes Nano duke i risjellë në kujtesë qytetarëve peirudhën e shllafarisë Meta- Rama. Me futjen e Koços dhe largimin e Malajt, Rama do të ketë imagjinuar edhe tronditjen e socialistëve të Vlorës dhe rrjedhjen e mundshme të votave. E megjithatë ai vendosi që njeriu i tij më i afërt, i vetmi që ka mbajtur në vitet e fundit, të bëhet 2 komente nga Robert Goro 1. Tre ligjet, pensioni i emigrantit dhe kandidimi i Ramës Nuk besoj se është habitur ndokush nga dështimi i votimit të tre ligjeve, paralajmëruar me bujë të madhe për të hënën, 6 maj. Përkundrazi, e habitshme do të ishte nëse ndodhte që Rama të hiqte dorë nga insistimi i tij dhe u bënte shenjë deputetëve të vet që të votonin. Sigurisht, ky insistim i Ramës (si dhe “fshehja” e “mediatorit” Meta), mund të mbeten të inkuadruara në kornizën e një strategjie politike që përfaqëson përgjithësisht staturën refuzuese të çdo opozite në botë dhe si të tilla mund edhe të mirëkuptohen. Mirëpo, mirëkuptimi nuk do të thotë automatikisht edhe tolerim apo pranim. Sepse, përtej fatit politik të Sali Berishës apo të Edi Ramës, çështja e marrjes apo jo të statusit të vendit kandidat për anëtarësim në BE, prek – madje fuqishëm- fatet e gjithë qytetarëve të thjeshtë shqiptarë, sidomos të atyre që kanë emigruar nëpër Europë. Të dielën, një nga këta bashkatdhetarë, Bardh Taçi, një ish mësues që tranzicioni i tejzgjatur e ka lënë për më shumë se dy dekada në Greqi, po më pyeste shumë i preokupuar nëse tre ligjet do të votoheshin më në fund. “Po ti ç’problem ke!, -iu përgjigja me shaka, - Ti, si të miratohen tre ligjet, si jo, në BE ndodhesh!”... Bardhi bëri sikur nuk ma vuri veshin: - A e din që po të kishte marrë Shqipëria statusin e kandidatit, unë sot do të përfitoja pension edhe për vitet e punës në Greqi? Kam plot 3000 ensima (pulla të sigurimeve shoqërore), aq sa nevojiten për një pension minimal?... Bardhi kishte të drejtë. M’u kujtua se të njëjtin përfitim kishin patur emigrantët në Greqi nga Bullgaria e Rumania, shumë kohë para 2007-s, kur të dy ato vende u anëtarësuan në BE. Madje atëherë kishte bërë bujë një skandal ku qenë përfshirë avokatë e punonjës të administratës greke dhe qytetarë bullgarë që nuk kishin punuar as një ditë në Greqi, por thjesht kishin paraqitur Një kryetar në hije për PS pjesë e “ekipit të Rilindjes”. Një vendim i përmasave të tilla nuk mund të thuhet se është marrë nga Rama pa u menduar gjatë. Efektet që do të prodhonte ishin lehtësisht të parashikueshme. Ato erdhën menjëherë. Rokada Malaj- Kokëdhima, riktheu edhe njëherë në skenë Fatos Nanon, i cili edhe nëse nuk ka takat të ngrejë dallgë, ujrat mund t’i turbullojë. Opinioni publik shprehu menjëherë mosaprovim për arrogancën e kësaj lëvizje. Emra të njohur si kritikë të fortë të qeverisë apo edhe si përkrahës të së majtës shprehën habi për bëmën e fundit të kreut të PS. Me penën “e ngjyer në nervozizmin kaps”, siç e vizaton Rama në librin Kurban, Mustafa Nano e cilësonte liderin e opozitës një mjeshtër për të bërë vetvrasje politike. Ndërsa Andi Bushati duke e lexuar aktin e Ramës si pasojë e pasigurive dhe kapriçove të tij, e gjykonte të atyre përmasave sa mund t’i rrezikojë fitoren të majtës në 23 qershor. A nuk i ka marrë me mend Edi Rama këto pasoja kaq të lexueshme të një veprimi të tillë? E ka bërë atë qorrazi nga arroganca, siguria në fitore apo është viktimë e talentit të tij vetëvrasës? Edi Rama duhet të ketë qenë mëse i qartë kur e ka marrë në kokën e tij një vendim të tillë. Fakti që e vendosi Kokëdhimën në Vlorë dhe jo në një qark tjetër është mjaft domethënës. Ai edhe gjeografikisht, edhe fizikisht e ka dashur Kokëdhimën afër, ngjitur, si një nevojë për të patur një mbështetje për ditët e vështira që e presin edhe në rast se i fiton zgjedhjet. Sepse Ramën, edhe ideja e fitores edhe sfidat e qeverisjes e trembin. Duke vënë botuesin e Shekullit në Vlorë, Rama u jep një mesazh të dhunshëm të vetëve se si do të jetë Partia Socialiste nesër. Se do ketë një numër dy nëpërmjet avokatëve një adresë të rreme banimi në tokën helene dhe çdo muaj shteti helen u depozitonte një pension nga 200 – 300 euro. Bardhi dhe mijëra bashkëmoshatarë të tij që erdhën para njëzetë vjetësh në Greqi dhe sot kanë kapur 65 vitet e jetës, nuk kanë nevojë të mashtrojnë për të përfituar një pension, qoftë ky edhe minimal. Në masë të madhe ata i kanë paguar nga xhepi i tyre ato të uruara ensima, dhe me vonesat në marrjen e statusit të vendit kandidat, shohin se si u shket për duarsh një shans që ato para mos t’u shkojnë kot. Sigurisht, Edi Rama nuk mund ta dijë këtë fakt, përderisa edhe zotëria ime (që jetoj e punoj mesa emigrantëve), e mora vesh vetëm para dy ditësh. Por kjo mosdije nuk e shmang atë nga vështrimet e brengosura të qindra e qindra emigrantëve që ai do t’u kërkojë votën për zgjedhjet e 23 qershorit. Nuk besoj se Edi Rama i mban veshët mbyllur ndaj aspiratës së gjithë shqiptarëve për t’u përafruar çdo ditë e më tepër me Bashkimin Europian. Një përafrim që nuk është një nocion abstrakt vetëm politik apo institucional, por edhe një ndërthurje interesash praktike që i shërbejnë përmirësimit të jetës së qytetarëve. Sepse, nuk mund të injorohen interesat praktike të qytetarëve, kur edhe vetë politikanët – qofshin në pozitë apo në opozitë-, i bëjnë përzgjedhjet e tyre pikërisht mbi bazën e interesave të tilla, pra praktike. Ashtu siç kishte ndodhur edhe në zgjedhjet e vitit 2009, kur Edi Rama nuk kandidoi për deputet, pasi llogaritë praktike e paralajmëruan se do të humbiste edhe postin e kryebashkiakut. Kjo lëvizje e tij atëherë kishte prëcjellë mesazhe disfatiste tek elektorati socialist, pavarësisht se Rama “ia faturoi” Berishës disfatën e vet. Druaj se të njëjtin mesazh po përcjell edhe kësaj here, pavarësisht motivimit patetik (e disi butaforist) të kandidimit të tij në Vlorë, një zonë elektorale ku socialistët – e sidomos ata që kryesojnë listat-, ndihen tepër komodë. Por të paktën kësaj here Rama e ka të sigurt se do të zgjidhet deputet... 2. Emigrantët për opozitën, online apo offline? Sali Berisha i serviri një pasë sfiduese Edi Ramës: Qeveria është e gatshme të krijojë mundësinë e votimit online, apo çdo formë tjetër që pranon opozita, me qëllim që të mundësohet vota e emigrantëve që nga vendet ku ata jetojnë. Më qartë nuk ka si bëhet propozimi. Mirëpo, opozita e refuzoi, ashtu si dhe disa javë më parë, që e kishte cilësuar si “propozim në hava”. Por ky propozim i fundit nuk duket në ajër: interneti sot bën mrekullira dhe votimi online është një mundësi absolute për të eliminuar manipulimet: në momentin që shtyp “enter”, dihet se vota do të shkojë aty ku është destinuar. Ky është dhe sfidimi më i madh që kryeministri dhe lider i demokratëve i ka bërë liderit të opozitës, por edhe “ortakut” të Ramës e deri para pak ditësh ortak i pushtetit, pra Ilir Metës, i cili deklaroi të dielën në Athinë se vota e emigrantëve nuk u realizua për shkak se nuk dha konsensusin Berisha vitin e kaluar. Rama e Meta mund t’i vënë lloj lloj etiketash propozimit të Berishës, e shumë prej këtyre etiketimeve mund të jenë me të vërtetë të bazuara e të sakta. Por ata nuk mund të mohojnë se votimi online është më i miri dhe më lehtësisht i realizueshmi. Plus që do t’u shpëtojë dhe një barrë shpenzime partive të mëdha, ngase nuk do të jetë nevoja të vihen në dispozicion aviona e autobusa për t’i sjellë emigrantët nga jashtë. Edi Rama ka patur rastin disa herë t’i referohet kësaj çështjeje në takimet me bashkatdhetarët në Greqi. Gjithmonë argumenti i tij kundër ka qenë se votimi do të zhvillohej nëpër ambasadat “e korruptuara e të mbushura me ushtarë të Berishës”, dhe në dukje ky mund të ketë qenë një argument i kuptueshëm. Pavarësisht se edhe në këtë rast, pra nëse votimi bëhej në ambasada, PS do të kishte padiskutim komisionerët apo vëzhguesit e vet. Por tashë këto janë “të shkuara të harruara”. Sot kemi një propozim konkret që garanton gjithë integritetin e votës dhe garanton gjithashtu në masë të madhe edhe kërkesën e opozitës për një proces të ndershëm e të lirë zgejdhor – të paktën sa i përket pjesës së emigrantëve.... Nëse ndokush sheh në propozimin e Berishës KOMENTE/ANALIZA të fuqishëm në parti, de facto mund të jetë edhe numër një, me të cilin ai ka një lidhje më të fortë se sa raporti partiak. I mësuar të lulëzojë nën hijen e dikujt që i pret erën, edhe nesër nëse fiton, Rama ngurron të jetë i pari vetëm. Ai ka nevojë për Koço Kokëdhimën brenda grupit parlamentar dhe Partisë Socialiste për të përballuar valën e pakënaqësive që mund të lindin pas 23 qershorit. I ka qepur atij spaletat e gjeneralit për të mos lejuar të dalë nga rreshti asnjë prej ushtarëve të mbetur në PS. Duke qenë pjesë e kësaj partie, Kokëdhima e ka më të lehtë se sa do ta kishte nga jashtë, të bëhet një rrufepritës për dishepullin e tij. Edhe në parlament, ku përvoja e Ramës është zero, qëndrimet e fjalimet bombastike të biznesmenit kontrovers do të jenë një armë efikase për t’u ndeshur me kundërshtarin politik. Por mbi të gjitha, një Kokëdhimë në krah të Ramës i jep një lloj sigurie këtij të fundit për të neutralizuar presionin e vrullshëm nga Ilir Meta. I përfolur si shkes i çiftëzimit të fundit Rama- Meta, bosi i Shekullit mund të ekuilibrojë e të mbajë nën kontroll oreksin proverbial të LSI brenda qeverisë. Pa harruar gjithashtu që ai ka të gjithë mjeshtërinë për të qenë këshilltari i duhur në vendimarrje me rëndësi të veçantë ekonomike. Edhe më parë, në kohë të trazuara, Edi Rama e ka mbështetur kokën shpesh në supin e Koços. Në një parti, ku është i ndërgjegjshëm se e duan nga halli dhe mezi presin rastin kur do të rrëshkasë, Rama ka nevojë të mbahet pas dikujt. Siç e ka sajuar atë parti, guri i fundit i mbetej Koço Kokëdhima. Prandaj e caktoi në Vlorë, afër tij, që edhe fizikisht t’i duket sikur e ka aty sa herë të zgjasë dorën. I duhet një zemër që nuk e ka, edhe për të përballuar një fitore. E për këtë nuk llogarit as çmimin e lartë të transplantit. 9 një tentativë për “korruptimin” e votuesve të emigracionit, me qëllim që të marrë votat e tyre, kjo do të thotë se ai nuk e njeh fare emigracionin shqiptar. Pavarësisht se në kushte tepër të vështira, emigrantët jetojnë prej dy dekadash në vende ku demokracia është funksionale, me gjithë problemet që mund të ketë ndonjeri prej vendeve të pritjes. Nëse flisnim vetëm për Greqinë, do të thoshja se, ashtu siç janë integruar e imponuar në shoqërinë vendas, shqiptarët po ashtu kanë përthithur e përvetësuar gjithë vlerat pozitive, përfshirë funksionim e demokracisë. Rrjedhimisht, gjykimi politik i shumicës së tyre nuk kushtëzohet nga rryshfete partiakësh, por nga nocione të tjera, shumë më të gjera; pavarësisht se dy partitë më të mëdha kanë krijuar nga një trung tepër të fuqishëm, sidomos në Greqi dhe Itali. Degëve dhe gjetheve të këtyre trungjeve (anëtarësisë dhe simpatizantëve), nuk mund t’ua lypësh votën; votën e tyre duhet ta meritosh. Edhe pse të vonuara, referimet e fundit (e sidomos ky i djeshmi) nga Berisha për votën e emigrantëve, mendoj se duhen përshëndetur e mbështetur me forcë, drejt realizimit të menjëhershëm. Mirëpo, druaj se në polemikat që eventualisht do të shkaktojë ky propozim, nuk do të përmendet fare elementi më esencial i tërë “gurgulesë”: emigrantët. Sepse sanksionim i votës së emigrantëve në fakt do të thotë rehabilitim i nderit të nëpërkëmbur të tyre gjatë gjithë këtyre viteve, nga politika dhe shoqëria shqiptare. Të harruar nga nëna, të përbuzur nga njerka, kështu do të thonë se ndihen shumica – në mos të gjithë- e mbi një milion emigrantëve shqiptarë që u detyruan ta nisnin jetën e tyre nga e para larg atdheut. Me pjesëmarrjen e tyre në votimin online (nëse ky votim sanksionohet, siç uron shumëkush), emigrantët – faktor i fuqishëm në mbijetesën dhe zhvillimin ekonomik të vendit, bëhen faktor përcaktues edhe në jetën politike të Shqipërisë. Prandaj, mendoj se opozita duhet të përcaktohet qartë nëse i do emigrantët online apo offline.
Page 1 and 2: Numri 1, shkurt 2004 E premte, 10.0
Page 3 and 4: TRIBUNA • E premte, 10.05. 2013 -
Page 7: TRIBUNA • E premte, 10.05. 2013 -
Page 13 and 14: 8 TRIBUNA • E premte, 10.05. 2013

Nis sprinti drejt 23 qershorit - Tribuna News

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?