PODSTAWY NASZEJ WIARY (1-40)

Dzieci powinny szanować i czcić swoich rodziców, starać się przysparzać im radości,
modlić się za nich i lojalnie odpowiadać na ich poświęcenie. Dla dobrego chrześcijanina te
obowiązki są najsłodszym nakazem.
Boskie ojcostwo jest źródłem ludzkiego ojcostwa (por. Ef 3, 14). Jest ono
fundamentem czci naleŜnej rodzicom (por. Katechizm, 2214). „Szacunek dla rodziców (cześć
synowska) wynika z wdzięczności wobec tych, którzy przez dar Ŝycia, swoją miłość i pracę
wydali na świat dzieci i pozwolili im wzrastać w latach, w mądrości i w łasce. «Z całego serca
czcij swego ojca, a boleści rodzicielki nie zapominaj! Pamiętaj, Ŝe oni cię zrodzili, a cóŜ im
zwrócisz za to, co oni tobie dali?» (Syr 7, 27-28)” (Katechizm, 2215).
Synowski szacunek objawia się w uległości i posłuszeństwie. „Dzieci, bądźcie
posłuszne rodzicom we wszystkim, bo to jest miłe w Panu” (Kol 3, 20). Dopóki dzieci są
poddane rodzicom, powinny być im posłuszne w tym, co rodzice postanawiają dla dobra ich
samych i rodziny. Ten obowiązek ustaje wraz z usamodzielnieniem się dzieci, ale nigdy nie
ustaje szacunek, który są winnne swoim rodzicom (por. Katechizm, 2216-
-2217).
„Czwarte przykazanie przypomina dzieciom juŜ dorosłym o ich odpowiedzialności
wobec rodziców. W miarę moŜności powinny one okazywać im pomoc materialną i moralną
w starości, w chorobie, samotności lub potrzebie” (Katechizm, 2218).
Gdyby rodzice nakazywali coś przeciwnego Prawu BoŜemu, dzieci są zobowiązane
przedkładać wolę BoŜą nad pragnienia swoich rodziców, mając na uwadze, Ŝe „trzeba
bardziej słuchać Boga niŜ ludzi” (Dz 5, 29). Bóg jest Ojcem w większym stopniu niŜ nasi
rodzice. Od Niego pochodzi wszelkie ojcostwo (por. Ef 3, 15).
4. Obowiązki rodziców
Rodzice powinni przyjmować dzieci, które ześle im Bóg, z wdzięcznością jako
wielkie błogosławieństwo i dowód zaufania. Poza dbaniem o ich potrzeby materialne mają
powaŜną odpowiedzialność udzielenia dzieciom prawego osobistego i chrześcijańskiego
wychowania. Rola rodziców w formacji dzieci ma tak wielką wagę, Ŝe kiedy jej zabraknie, z
trudem tylko moŜna ją zastąpić 3 . Prawo i obowiązek wychowania są dla rodziców
pierwszorzędne i niezbywalne 4 .
Rodzice ponoszą odpowiedzialność za stworzenie ogniska domowego, gdzie Ŝyje się
miłością, przebaczeniem, szacunkiem, wiernością i bezinteresowną słuŜbą. Ognisko domowe
jest miejscem właściwym do wychowania w cnotach. Rodzice powinni uczyć dzieci –
przykładem i słowem – przeŜywać proste, szczere i radosne Ŝycie pełne poboŜności;
przekazywać im niezmąconą i pełną naukę katolicką i wychowywać je w hojnej walce o
dostosowanie postępowania do wymagań prawa BoŜego oraz osobistego powołania do
świętości. „A wy, ojcowie, nie pobudzajcie do gniewu waszych dzieci, lecz wychowujcie je
stosując karcenie i napominanie Pańskie” (Ef 6, 4). Nie powinni uchylać się od tej
odpowiedzialności, pozostawiając wychowanie dzieci w rękach innych osób lub instytucji,
chociaŜ owszem mogą, a niekiedy powinni, liczyć na pomoc tych, którzy zasługują na ich
zaufanie (por. Katechizm, 2222-2226).
Rodzice muszą umieć upominać – „jakiŜ to bowiem syn, którego by ojciec nie karcił?”
(Hbr 12, 7) – ale mając na uwadze radę Apostoła: „Ojcowie, nie rozdraŜniajcie waszych
dzieci, aby nie traciły ducha” (Kol 3, 21).
a) Rodzice muszą mieć wielki szacunek i miłość do wolności dzieci, ucząc je dobrego
i odpowiedzialnego korzystania z niej 5 . Fundamentalne znaczenie ma przykład własnego
postępowania rodziców;
171