???????????? - Hol.gr
???????????? - Hol.gr
???????????? - Hol.gr
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
4<br />
προσωπική αποτυχία βέβαια σαν παράγοντας<br />
ανάπτυξης της επαναστατικής συνείδησης δε θα<br />
πρέπει να παραβλεφθεί ούτε στιγµή. Ο Έρικ Χόφφερ<br />
πρώτος διαπίστωσε ότι οι µεγαλύτεροι επαναστάτες<br />
διεκδίκησαν κάποτε την ευκαιρία τους να<br />
διεισδύσουν στο σύστηµα οµαλά αλλά δεν τα<br />
κατάφεραν. Ο επαναστάτης Hong Xiuquan που<br />
παρέσυρε τον Κινέζικο λαό στον πιο σκληρό εµφύλιο<br />
πόλεµο της παγκόσµιας Ιστορίας είχε αποτύχει<br />
προηγουµένως τέσσερις συνεχόµενες φορές να<br />
διοριστεί κρατικός αξιωµατούχος .<br />
Όµως τι συµβαίνει µε την επαναστατική<br />
συνείδηση όταν η αρχική αποτυχία ανατρέπεται<br />
τελικά προς όφελος της επαγγελµατικής καταξίωσης<br />
? Η διάρκεια της σ’αυτήν την περίπτωση είναι<br />
απόλυτα εξαρτηµένη από την χρονική διάρκεια της<br />
προσωπικής αποτυχίας του διανοουµένου. Όταν –και<br />
αυτό είναι το σηµαντικό- εξαιτίας της επαναστατικής<br />
συνείδησης εκείνος γίνεται ευρέως γνωστός και η<br />
αξία του πληρώνεται µε τσεκ για οµιλίες, συνέδρια,<br />
συνεντεύξεις και βιβλία η αληθινή<br />
επαναστατικότητα σβήνει σαν κερί. Αργά και<br />
σιωπηλά η αγορά παίρνει την εκδίκηση της από τους<br />
εχθρούς της ...<br />
Οι αδικίες και οι αντιφάσεις του<br />
κοινωνικοπολιτικού µας συστήµατος είναι ικανές να<br />
γεννήσουν επαναστατικά κινήµατα. Η ανοιχτή<br />
κοινωνία µπορεί να απορροφήσει αυτές τις αρνητικές<br />
δυνάµεις και ακόµη περισσότερο, να αφουγκραστεί<br />
τον παλµό τους, να αισθανθεί το αντιφέγγισµα τους<br />
στις λαϊκές µάζες, να διδαχτεί από αυτές. Κι όµως<br />
αυτός ο κινητήρας της παγκόσµιας κοινότητας έχει<br />
αγκυλωθεί σε βαθµό απελπιστικό. Οι επαναστατικές<br />
φωνές ακούγονται όλο και πιο ουτοπικές στα αυτιά<br />
του µέσου ανθρώπου. Το αξιοπερίεργο δε είναι ότι<br />
ακόµη και οι κεφαλές των πολιτικών άκρων που<br />
επιζητούν την πλήρη καταστροφή των υπαρχουσών<br />
κοινωνικών δοµών είναι σε τελική ανάλυση<br />
αναπόσπαστα µέρη τους . Η πώληση των<br />
πνευµατικών τους έργων έχει αναχθεί σε κύριο<br />
βιοποριστικό τους µέσο πάντα εντός πλαισίου της<br />
ελεύθερης οικονοµίας . Το πρόσωπό τους<br />
πρωταγωνιστεί στις φτηνές τηλεοπτικές συζητήσεις<br />
των δελτίων, η πένα τους κατέχει εξέχουσα θέση στις<br />
πλέον εµπορικές mainstream εφηµερίδες. Η<br />
επαναστατικότητα τους τώρα πια µετράται µε τη<br />
µεζούρα του τηλεοπτικού χρόνου και των µετρητών<br />
της AGB.<br />
Ανάµεσα σ’αυτές τις δύο καταστάσεις<br />
υφίσταται µια µυστική αιτιώδης σχέση. Τη στιγµή<br />
που ο αντικαπιταλισµός γίνεται επιχείρηση η<br />
επανάσταση εκποιείται µε αντίτιµο την προνοµιακή<br />
Rooster Review<br />
ένταξη των ιερουργών της στο συντηρητικό σύστηµα<br />
εξουσίας. Οι πιο σάπιες απολήξεις της σύγχρονης<br />
κοινωνίας ( γραφειοκρατική αλαζονεία, φυσική<br />
αντιπαλότητα στην καινοτοµία, , απολίθωση των<br />
δοµών) βρίσκουν την τελειότερη έκφραση τους στην<br />
πνευµατική πρωτοπορία των υποτιθέµενων εχθρών<br />
της. Αφού η βίαιη επανάσταση, δηλαδή η βάση του<br />
ριζοσπαστικού αντικαπιταλισµού ξέφτισε και το<br />
πηδάλιο του, ο υπαρκτός σοσιαλισµός, , χάθηκε στις<br />
καταιγίδες της Ιστορίας, οι σύγχρονοι εκπρόσωποι<br />
του νιώθουν το λιγότερο ηθικά υποχρεωµένοι να<br />
αναχαιτίσουν τουλάχιστον κάθε φιλελεύθερη αλλαγή<br />
που σχετίζεται άµεσα ή έµµεσα µε την ελεύθερη<br />
οικονοµία. Με λίγα λόγια υποχωρούν στη δεύτερη<br />
σειρά χαρακωµάτων όπου συναντούν τους παλιούς<br />
τους εχθρούς, τους αντιδραστικούς<br />
υπερσυντηρητικούς, τους νοσταλγούς του<br />
πατερναλιστικού κράτους, τους τροµοκρατηµένους<br />
γραφειοκράτες , σε µια σχεδόν σουρεαλιστική<br />
συµµαχία. Από το νέο της οχυρό η «επαναστατική»<br />
ιντελιγκέντσια απορρίπτει την πιθανότητα<br />
φιλελεύθερων µεταρρυθµίσεων και δίχως το όπλο της<br />
επανάστασης τώρα πια εκλιπαρεί το συγκεντρωτικό<br />
κράτος, τις «κυβερνήσεις» να απλώσουν την τρυφερή<br />
τους αγκαλιά σ’όλους τους καταπιεσµένους αυτού<br />
του κόσµου. Όλες οι διακηρύξεις της<br />
συµπυκνώνονται σε µια φράση.. «µειώστε την αγορά,<br />
αυξήστε το Κράτος!!». Σ ‘αυτό το δρόµο οι<br />
αντικαπιταλιστές της αριστεράς πατούν -κάπως<br />
απρόθυµα είναι η αλήθεια- στα χνάρια της<br />
λαϊκιστικής δεξιάς. Τα πρώτα θύµατα στις συµµαχίες<br />
των άκρων είναι ως συνήθως οι λιµπεραλιστές που<br />
εξορίζονται στο πυρ το εξώτερον σαν πράκτορες ξένων<br />
συµφερόντων και πιόνια της αγοράς. Τι ειρωνεία! Οι<br />
λυσσασµένοι κατήγοροι του φιλελευθερισµού<br />
µπορούν να σπαταλήσουν σε χαρτί ολόκληρο το<br />
δάσος του Αµαζονίου γράφοντας κατάρες για τον<br />
σατανικό καπιταλισµό αλλά οι κάρτες visa και τα<br />
κλειδιά της καινούργιας ΒΜW στις τσέπες τους<br />
αποδεικνύουν απλά µια υποκρισία που µάλλον<br />
διέλαθε ολοκληρωτικά της προσοχής τους. Ας µην<br />
είµαστε πολύ σκληροί µαζί τους. Μέσα στην<br />
ιδεαλιστική τους µέθη συχνά δεν καταλαβαίνουν και<br />
αυτοί οι ίδιοι τι κάνουν.<br />
Στο γραφτό αυτό δεν περιοριζόµαστε απλά σε<br />
µια κριτική θεώρηση µιας δήθεν µειοψηφίας<br />
«ξεπουληµένων» επαναστατών. Τολµάµε να<br />
ισχυριστούµε ότι οι προβεβληµένες κεφαλές της<br />
αντικαπιταλιστικής διανόησης, αυτή η προνοµιούχα<br />
τάξη της πνευµατικής γραφειοκρατίας στο σύγχρονο<br />
κόσµο είναι όχι απλά φίλα προσκείµενοι αλλά<br />
οργανικό µέρος του συστήµατος εξουσίας,<br />
απαραίτητο συστατικό των εδραιωµένων δοµών,<br />
εχθροί κατά βάθος κάθε αλλαγής και προόδου. Είναι
Change language