K. Wróbel, A. Żórawski , B. Kowalska, H. Sobczuk, G. Łagód ...

More documents

Recommendations

Info

282 K 0,20 Rys 3. Separator przedstawiony za pomocą przelewu i kanału ulgi – uogólnienie dla potrzeb modelu Pompownie W obiektach pompowni, nieuwzględniane jest wnętrze technologiczne obiektu. WaŜne w modelu jest miejsce napływu ścieków do pompowni, oraz miejsce odbioru ścieków z pompowni. Pompy słuŜą do wymuszenia transportu ścieków z jednej studzienki do drugiej, nazywanej odpowiednio górną i dolną. Do studzienki górnej, z której ścieki są pompowane, dowiązuje się obiekt typu zbiornik. Pojemność zbiornika przedstawiona jest jako suma objętości w kaŜdym miejscu zmiany jego przekroju. W modelu moŜna symulować pracę róŜnych rodzajów pomp i ich zespołów. Wszystkie pompownie, sterowane ręcznie bądź automatycznie, opisywane są zgodnie z jednolitą formułą pracy pompowni. Problematyczne jest jednak opisanie pracy pompowni sterowanych ręcznie, półautomatyczne i automatycznie zgodnie z jednolitą formułą pracy pompowni. Pompownie pracujące w trybie automatycznym posiadają ustalone warianty załączania i wyłączania się pomp, stąd teŜ łatwiej moŜna stworzyć dla nich jednolitą formułę pracy. Dla pompowni pracujących trybie ręcznego lub półautomatycznego załączania pomp, naleŜy najpierw określić ogólne algorytmy pracy pompowni. Wykorzystywane są do tego celu dane zawarte w raportach dobowych ich pracy, instrukcjach obsługi, zasadach obsługi wypracowanych prze eksploatatora, dokumentacji techniczno – rozruchowej pompowni. Zadanie to jest dosyć skomplikowane ze względu na fakt, iŜ pracownicy obsługi pompowni pracujących w trybie ręcznego załączania, podejmują decyzje o sterowaniu pracą pomp na podstawie wielu czynników (Dieter W. 2000). Sterowanie pompowniami deszczowymi lub ogólnospławnymi odbywa na podstawie reakcji na zjawiska atmosferyczne nie tylko z ich obszaru, ale takŜe z innych przepompowni będących w zlewni. Pod uwagę brana jest takŜe K 0,915 K 0,30 moŜliwość odbioru ścieków przez odbiornik, którym moŜe być inna pompownie lub oczyszczalnia. Informacje docierające do pompowni o obfitych opadach deszczu na obszarze, z którego ścieki są odbierane powodują, Ŝe obsługa załącza pompy w celu przygotowania pompowni na nadejście wysokiej fali napływających ścieków. W związku z tym stworzona jednolita formuła pracy pompowni w trybie ręcznym moŜe niekiedy niedokładnie przedstawiać pracę pompowni. Sytuację dodatkowo komplikuje fakt, iŜ nie moŜna załoŜyć, Ŝe kaŜdego roku będą panowały identyczne bądź zbliŜone warunki atmosferyczne. Podstawowymi parametrami wymaganymi do opisu pracy kaŜdej z pomp w pompowni jest wydajność oraz wartości rzędnych opisujących napełnienie w zbiorniku, przy których następuje załączanie i wyłączenie się kaŜdej z pomp. Zlewnie cząstkowe W modelu sieci kanalizacyjnej zlewnie cząstkowe opisane są trzema podstawowymi parametrami: • powierzchnią całkowitą, • charakterystyką przepuszczalności powierzchni, • parametrami kanału przyporządkowanego do zlewni tj. studnia górna i dolna, rzędna, przekrój. Zlewnie cząstkowe w modelu generowane są na podstawie przebiegu kanałów. Tworzą one wieloboki opisane na kanałach, a ich obszary są rozłączne. Powierzchnia przepuszczalna i nieprzepuszczalna jest przypisywana zlewniom na podstawie warstwy „klas terenu” z odpowiednio przyporządkowaną przepuszczalnością. Na rysunku 4 przedstawiono fragment zlewni opracowanej programie Mb_GIS_Edytor.
Rys 4. Fragment zlewni sieci kanalizacyjnej przedstawiony w programie Mb_GIS_Edytor Najczęściej spotykane problemy i popełniane błędy przy budowie GIS dla sieci kanalizacyjnej Jednym z najwaŜniejszych etapów pracy przy tworzeniu bazy GIS dla potrzeb modelowych, jest weryfikacja modelu przestrzennego. Najczęściej popełnianymi przy tym błędami, są niedokładności związane z wprowadzoną wartością rzędnych. (Tomlinson R. 2005). Powodowane jest to między innymi tym, iŜ przy tworzeniu bazy wykorzystywana jest róŜnego rodzaju dokumentacja, pochodząca z róŜnych okresów czasu, nierzadko z końca XIX w., w dodatku pisana w innym języku niŜ polski, np cyrylicą. Najczęściej popełniane błędy to: • błędne bądź niedokładne przeliczenie wymiarów i rzędnych z innych jednostek tj. cal, stopa na jednostkę „metr”, • błędne zaokrąglenie wyliczonej wartości, • brak przecinka przy wprowadzonej wartości rzędnej, • zamiana liczb miejscami pomiędzy sobą, • nieścisłości w obszarach łączenia się dwóch róŜnych dokumentacji, a dotyczące tego samego miejsca, • wprowadzenie wartości rzędnej zapisanej w dwóch róŜnych układach geodezyjnych, 283 • wprowadzenie wartości rzędnej dla róŜnych poziomów porównawczych (róŜne wartości przyjętego poziomu punktu „zero”). Zdarza się, Ŝe wartości rzędnej terenowej występującej w dokumentacji róŜnią się znacznie od wartości odczytanej z podkładów rastrowych. Związane jest to z tym, iŜ prace remontowe ulic np. połoŜeniem nowych nawierzchni, przyczyniają się do zmiany rzędnej terenowej. Niestety po wykonaniu remontu nawierzchni ulicy rzadko nanosi się do dokumentacji, nowe rzędne terenowe. W takiej sytuacji, wykorzystuje się rzędną z najnowszej dokumentacji tak, aby jak najdokładniej odzwierciedlić aktualne ukształtowanie terenu. Niektóre z błędnie wprowadzonych wartości rzędnych moŜna wyeliminować wykonując odpowiednie zapytania do bazy typu GIS. Niestety, aby zweryfikować ewentualne miejsce błędnie wprowadzonej danej naleŜy ponownie przejrzeć dokumentację. Zdarza się jednak, Ŝe nie moŜna odnaleźć dokumentacji odnośnie danego odcinka kanału. W takim przypadku jedynym rozwiązaniem jest wykorzystanie informacji od długoletnich pracowników zakładu lub teŜ wykonanie pomiarów geodezyjnych w terenie. Wykorzystując funkcjonalność programu Mb_GIS_Editor istnieje moŜliwość wygenerowania profilu wybranych kanałów połączonych ze sobą i zweryfikowania poprawności
Page 1 and 2: PRZYGOTOWANIE DANYCH ORAZ ELEMENTÓ
Page 3: Opis obiektów specjalnych w modelu
Page 7 and 8: Po utworzeniu grafu połączeń, od

K. Wróbel, A. Żórawski , B. Kowalska, H. Sobczuk, G. Łagód ...

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?