K. Wróbel, A. Żórawski , B. Kowalska, H. Sobczuk, G. Łagód ...

More documents

Recommendations

Info

284 przypisanych rzędnych. Na rysunku 5 przedstawiono fragment sieci kanalizacyjnej, profil wybranych kanałów połączonych ze sobą i tworzących fragment grafu skierowanego. W przypadku kanałów z błędnie wprowadzoną rzędną dna, na przekroju w miejscu łączenia się kanałów w studzience, widoczna jest linia przedstawiająca kanał poniŜej dna studzienki (na profilu przedstawia ją punkt łączenia się linii ) Rys 5. Profil wybranych kanałów wykonany w programie Mb_GIS_Editor Weryfikacja danych dotyczących sieci odbywa się równieŜ poprzez program VOR. UŜycie programu VOR (część systemu HYSTEM- EXTRAN firmy ITWH) powoduje wygenerowanie listy błędów i ostrzeŜeń. Wszystkie generowane w taki sposób komunikaty są interpretowane przez odpowiedni moduł Mb_GIS_Editor i wyświetlane jako raport. Budowa modelu hydraulicznego sieci kanalizacyjnej Konstruowanie modelu hydraulicznego sieci składa się z dwóch etapów – opracowania geometrii sieci oraz wprowadzenia danych alfanumerycznych opisujących sieć. Podstawą konstrukcji sieci są dane przestrzenne. (Longley P. A., Goodchild M. F., Maguire D. J., Rhind D. W.,2008). Algorytm tworzący model sieci kanalizacyjnej wyszukuje łączące się odcinki oraz studnie leŜące na ich końcach przy pomocy zapytań przestrzennych, czyli zapytaniami o relacje między wskazanymi obiektami. Przykładem relacji przestrzennych jest na przykład zawieranie się obiektu w innym obiekcie np. zawieranie się punktu w wieloboku symbolizującym połączenie komory kanalizacyjnej i kanału, stykanie się obiektu z innym obiektem (np. linia z linią – połączenie jednego kanału z drugim kanałem). Zapytania o relacje przestrzenne uŜyte w algorytmie, działają z pewnym ustalonym przybliŜeniem d (aktualnie jest równe 0,5 metra i zostało dobrane na podstawie doświadczeń i testów empirycznych) – pozawalają na przykład wyszukiwać obiekty w zadanej odległości od siebie. Odcinki uwaŜa się za połączone, jeŜeli ich wierzchołki są w odległości mniejszej niŜ d. Studnia jest dla przykładu uwaŜana za część sieci, jeŜeli leŜy w odległości mniejszej niŜ d od wierzchołka odcinka. Jak wcześniej wspomniano kaŜdy odcinek moŜe posiadać tylko jedną studnię dolną i tylko jedną studnię górną, stąd teŜ jeŜeli przy jednym wierzchołku leŜy więcej niŜ jedna studnia mamy do czynienia z niejednoznacznością traktowaną jako błąd. Z podobnych przyczyn odcinki kanalizacyjne krótsze niŜ d są niewłaściwe i mogą prowadzić do błędów zapytań przestrzennych podczas budowy geometrycznego modelu sieci.
Po utworzeniu grafu połączeń, odczytaniu wszystkich wymaganych obiektów z mapy wraz z ich relacjami przestrzennymi, system importuje dane opisowe z bazy danych Mb_GIS_Utility. Odnosi się to do wszystkich parametrów obiektu (kształt i typ kanału, jego wysokość i rzędne). Sieć ogólnospławna moŜe składać się z tysięcy obiektów – połączonych studni i kanałów. Analiza struktuty sieci umoŜliwia wykrycie niektórych błędów. Wyspą nazywane są takie część sieci, której obiekty nie mają połączenia z innymi obiektami w dalszej jej części. Wykrywanie wysp pomaga ustalić prawdopodobne nieścisłości w modelu 285 sieci – głównie błędy związane z budową struktury sieci na podstawie GIS. Większość błędów i nieścisłości związanych z powstawaniem wysp polega na niedociągnięciach odcinków kanałów do studzienki lub punktu wirtualnego oraz na braku podziału odcinków w punkcie łączenia. System Mb_GIS_Edytor umoŜliwia takŜe wymuszony podział sieci kanalizacyjnej na oddzielne wyspy. Raport o wyspach w modelu pozawala na zaznaczenie i skok do kanałów przynaleŜących do danej wyspy. Rys 6. Wyświetlony raport z programu Mb_GIS_Editor przestawiający znalezione wyspy. KaŜdy kanał powinien być opisany za pomocą rodzaju przekroju kanału, szerokości i wysokości. Stąd teŜ odcinek jest uwaŜany za nieprawidłowy, jeŜeli brakuje któregoś z tych parametrów. Do szybkiej lokalizacji błędnie opisanych kanałów słuŜy dedykowany do tego raport. Wyświetla on wszystkie odcinki bez przypisanego kształtu. Odcinek musi takŜe zaczynać się i kończyć studnią (albo jej odpowiednikiem np.: komorą). JeŜeli jednak według danych GIS obiekt studni nie występuje w akceptowalnej odległości od wierzchołka, system sam generuje wirtualną studnię. Takie działanie pozawala na ukończenie konstruowania modelu sieci. Sztuczne – wirtualne studzienki mają dokładnie te same właściwości w modelu, jak studzienki naniesione podczas wektoryzacji, jednak nie posiadają swojego odpowiednika ani parametrów w bazie danych. System umoŜliwia stworzenie raportu wygenerowanych wirtualnych studzienek, oraz skok do ich lokacji. Zaletą takiego rozwiązania jest moŜliwość zlokalizowania i analizy wszystkich brakujących studzienek w modelu. Podsumowanie Dobrze zbudowany model sieci powinien umoŜliwić:
Page 1 and 2: PRZYGOTOWANIE DANYCH ORAZ ELEMENTÓ
Page 3 and 4: Opis obiektów specjalnych w modelu
Page 5: Rys 4. Fragment zlewni sieci kanali

K. Wróbel, A. Żórawski , B. Kowalska, H. Sobczuk, G. Łagód ...

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?