Ka prekogranicnom rezervatu biosfere Prirucnik ... - NVO Green Home

Rezervat biosfere je heterogeni klaster koherentnih socio-teritorijalnih jedinica
Rezervat biosfere samo u rijetkim slučajevima čini jedna, društveno i kulturološki koherentna
geografska jedinica. Bitno je identifikovati i opisati ove različite jedinice kako bi se uspostavio
dijalog i implementirale rezultirajuće aktivnosti na najrelevantnijem nivou.
2.2.5 Pitanje prelazne zone
Granice prelazne zone nisu uvijek jasno definisane. To omogućava da se izmijene granice rezervata
biosfere, a na taj način i okvir dijaloga, u zavisnosti od prirode pitanja o kojem se raspravlja. Pored
toga, ovo područje rezervata biosfere može dobiti samo neformalno priznanje, tako da se
zemljoposjednici ne bi uplašili, ili industrijski sektor, u pogledu ograničenja vezanih za pristup ili
korišćenje resursa.
2.2.6 Koje su primarne interesne strane
ODLOMAK IZ STRATEGIJE IZ SEVILJE
Cilj IV. 1.14: Obezbijediti učešće lokalne zajednice u planiranju i upravljanju rezervatima biosfere.
Identifikacija legitimnih učesnika u procesu vođenja dijaloga usko je vezana za lokalni kontekst.
Međutim, određene kategorije interesnih strana moraju se smatrati ključnim zainteresovanim
stranama u zajedničkom upravljanju područjem: to su interesne strane koje su direktno pogođene
stvaranjem rezervata biosfere ili one imaju ili će imati direktan uticaj na lokaciju kao ko-upravljači.
Ove „primarne“ interesne strane moguće je identifikovati uz pomoć sljedećih kriterijuma:
• Običajna ili zakonska prava na zemljište ili prirodni resurs,
• Trajan odnos sa prirodnim okruženjem (npr. lica sa prebivalištem),
• Direktna zavisnost od prirodnih resursa u pogledu opstanka,
• Istorijske ili kulturne veze sa područjem i prirodnim resursima,
• Jedinstveno znanje, kompetencije ili tradicija u vezi sa upravljanjem prirodnim resursima,
• Socijalna ili ekonomska zavisnost od prirodnih resursa,
• Gubitak ili šteta nastala usljed teritorijalnog upravljanja,
• Pokazano interesovanje i napori u upravljanju lokalitetom.
Na primjer, izvorne i lokalne zajednice (npr. nomadi) koje su tradicionalno posjedovale, zauzimale
ili koristile zemljište i resurse koji postoje na lokalitetu. One održavaju trajan odnos sa okruženjem
budući da direktno zavise od lokalnih resursa, izgradile su istorijske i kulturne veze sa svojim
okruženjem, i posjeduju praktično znanje o održivom korišćenju resursa. Budući da one ispunjavaju
većinu, ako ne i sve kriterijume, lokalne zajednice se logično mogu smatrati primarnim interesnim
stranama.
Strategija iz Sevilje naglašava uključivanje lokalnih populacija u upravljanje rezervatima biosfere.
Doista, jedna od glavnih orjentacija koja čini osnov Strategije iz Sevilje naglašava činjenicu da se
rezervat biosfere mora smatrati „paktom između lokalne zajednice i društva u cjelini“.
Prema prethodno navedenim kriterijumima, ako se lokalne zajednice moraju smatrati ključnim
interesnim stranama i zbog toga moraju aktivno učestvovati u dijalogu i procesu odlučivanja, bitno
je stvoriti pravo partnerstvo između svih interesnih strana koje igraju određenu ulogu kako bi se
integrisale različite potrebe, interesi, očekivanja, i postiglo održivo upravljanje prostorima i
resursima.
27