skíra með logandi eldi - Divine Revelations

SKÍRA MEÐ LOGANDI ELDI
Dagur Fjórtán
MÓÐIR MÍN Í KVÖLUM
Á HVERRI STAÐSETNINGU Í HELVÍTI
Eftir að við löbbuðum lengra inn, vitnaði ég aðra hryllilega sjón. Ég kom að staðnum af
kvölum móður minnar. Hún var í angist og í skelfilegrum sársauka. Mig langaði aldrey að
vitna kvalir móður minnar aftur. Ég sagði við Drottinn, „Það er móðir mín. Hvað ætti ég að
gera?“ Móðir mín var kvalin á mismunandi stöðum í hel. Mér var gefið tækifærið að vitna
kvalirnar hennar frá byrjun og að núlíðandi stund. Hvenær sem Drottinn og ég komum að
stað í hel, var móðir mín þar til að vera kvalin. Móðir mín var öskrandi í sársauka frá eldinum
og hitanum. Ég gat ekki borið það. Ég var í áfalli og féll. Samt sem áður, aðstoðaði Drottinn
mig í að komast aftur upp. Ég hélt áfram að horfa á ógurlegu sviðsmyndina.
„Móðir! Vesalings móðir mín, ertu ennþá hérna?“ Þegar ég var hrópandi, heyrði móðir
mín mig og brást við með því að gráta. Grátandi móðursýkislega, æptu móðir mín í sársauka,
„Áts! Það er svo heitt. Bong-Nyo, ég vildi frekar vera kvalin einhvern annan veg. Ég er kvalin í
óbærilegum hita. Ég er kvalin með annað hvort heitu vatni eða eldi. Ég hata það svo mikið.
Áts! Það er svo heitt. Bong-Nyo, taktu mig héðan út.“ Þegar ég horfði, sundraðist hold móður
minnar, og ekkert nema beinin hennar voru eftir. Jafnvel þótt ég vissi að spurningin mín
mundi ekki vera möguleg, ákvað ég að spurja Drottinn hvort sem er. Ég gat ekki borið að sjá
móður mína í skelfilegum kvölum. Það var of mikið fyrir mig. „Drottinn, plís hjálpaðu henni.
Plís.“ Ég byrjaði að snökkta þegar ég sárbændi Drottinn. Sama hversu mikið ég grét, vissi ég
að beiðnin mín væri ómöguleg. Drottinn sagði, „Það er of seint. Það er ómögulegt að hjálpa
henni.“ Drottinn greip hendina mína og byrjaði að draga mig á meðan ég streittist á móti.
Þegar Drottinn dró mig, hélt ég áfram að líta til baka á móður mína.
Ég hélt áfram, „Móðir! Mín kæra móðir, hvað er mér ætlað að gera?“ Þegar ég hrópaði í
angist, svaraði móðir mín og hrópaði, „Bong-Nyo, dóttir mín.“ Móði mín kallaði nafnið mitt
aftur og aftur. Á innan við mínútum, var ég bara fær um að heyra dauf bergmál af kallinu
hennar.
Þegar við höfðum yfirgefið þennan stað, Drottinn og ég komum að öðrum kvalarstað. Einu
sinni aftur, vitnaði ég móður mína í kvölum. Það var bara stutt vegalengd frá þar sem ég
hafði séð móður mína, en hún var núna á þessum stað. Ég tók eftir stórri, illri skepnu. Það
virtist vera einhver konungur eða prins af þessum stað. Um leið og skepnan fattaði að ég far
horfandi á móður mína, vafði skepnan tungunni sinni utan um hana. Tunga skepnunnar
minnti mig á snák.
Móðir mín sýndist eins og hún væri kafnandi, en hún var enn fær um hrópa, „Bong-Nyo,
afhverju hefuru komið aftur? Ef þú ert ekki fær um að gera mig hólpna eða bjarga mér,
afhverju hefur þú komið aftur? Afhverju helduru áfram að koma? Ekki bara standa þarna og
horfa, komdu og bjargaðu mér. Plís. Óskaru þess að sjá mig í kvölum. Flýttu þér og farðu. Ekki
koma nokkurntímann til baka aftur.“ Þegar hún kláraði að æpa á mig, henti illa skepnan
94