skíra með logandi eldi - Divine Revelations

SKÍRA MEÐ LOGANDI ELDI
Dagur Fjórtán
KVALAR STAÐURINN FYRIR ÖRLAGA-
SPÁFÓLK OG SJÁLFSMORÐS FÓRNARLÖMB
Þegar við löbbuðum lengra inní, var þar stór ill skepna sitjandi á stóli. Stelling þess og hegðun
gaf til kynna að það væri konungur á þessu valdsviði. Stór fallhleri var staðsettur á gólfinu
fyrir framan fæturna á skepnunni. Fólk var standani á toppinum á fallhleranum. Hvít lina var
sýnileg milli fóta skepnunnar og fallhlerans. Þegar skepnan stappaði á hvítu línuna, opnuðust
dyrnar niður á við, missandi fólkið. Þegar ég var fær um að líta snöggt inní opna fallhlerann,
fattaði ég að fyrir neðan var eldfjalla hraun. Þegar fólkið féll inní bullandi hraunið, kviknaði
strax í þeim og þau öskruðu í sársauka.
Ég var mjög óttaslegin af hvað ég sá. Ég spurði Drottinn, „Jesús, hverjir eru þetta fólk?
Afhverju eru þau hvalin í hrauni, ég kenni svo í brjósti um þau. Ég vil ekki vitna þetta neitt
meir. Þau eru hjálparlaust leitandi að von.“ Jesús svaraði, „Þetta fólk voru örlaga-spáfólk,
viðskiptavinirnir af örlaga-spáfólki, galdramenn, nornir, og fólk sem framdi sjálfsmorð.“
Þegar Drottinn talaði um sjálfsmorðfórnarlömb, kom frændi minn, sem framdi sjálfsmorð
með því að taka of stóran skammt af pillum, inní sjónina mína. Þegar frændi minn og ég
gerðum augnsamband við hvort annað, öskraði ég, „Frændi, það er ég, Haak-Sung. Afhverju
ertu standandi á fallhleranum?“ Frændi minn var næstur í línunni til að standa yfir
fallhleranum. Næsti hópurinn með frænda mínum var dreginn til fallhlerans og látinn standa.
Skepnann lifti fótleggnum sínum upp og stappaði á línuna og leysti dyrnar.
Ég sárbændi Drottinn um miskunn, „Plís, Jesús, frændi minn er í hættu á því að falla inní
hraunið. Plís hjálpaðu honum.“ Í minni angist, hrópaði ég út hærra, „Drottinn, frændi minn
var alltaf indæll við mig. Frændi, komdu til minnar hliðar fljótt.“ Með dapran svip, sagði
Drottinn, „Haak-Sung, það er of seint. Það er ekkert sem getur verið gert.“ Frændi minn leit á
mig og sagði, „Haak-Sung plís haltu í hendina mína.“ Á þeirri stundu sem frændi minn teygði
hendina sína fram, stappaði skepnan fætinum sínum, og fallhlerinn opnaðist. Hópurinn féll
niður inní hraunið á meðan fólkið öskraði.
Á meðal fólksins á þessu kvalarsvæði-þessir sem þekktu ekki Guð-voru margir Búddista
munkar, sumir voru fráfallnir Kristnir, og þar voru sumir sem mættu í kirkju fyrir ástæður
aðrar en fyrir Jesú. Það voru margar fjölbreytilegar og mismunandi tegundir af hjálparlausu
fólki sem var leitt á fallhlerann og niður inní hraunið. Jesús útskýrði nákvæmlega hvað ég var
að vitna. Ég gat ekki hætt að gráta. Ég var mjög óttasleginn. Þegar ég grét, hvatti Drottinn
mig til að labba með Sér lítið lengra.
Þegar við löbbuðum lítið lengra birtist stór hlutur. Það leit út eins og vatnshjól, en það
gæti hafa verið stórt dekk. Engu að síður, var það stórt og kringlótt. Stóri kringlótti hluturinn
snérist stöðuglega. Hluturinn var þakinn með beittum, oddhvössum blöðum. Dimmur, rauður
gljái ómaði frá endunum af hverju blaði, og ég gat skynjað og fundið hitann frá þeim.
88