skíra með logandi eldi - Divine Revelations

SKÍRA MEÐ LOGANDI ELDI
Dagur Fimmtán
ég tók eftir lét mig bregða. „Vá, hvernig gat þetta hafa gerst?“ Spurði ég sjálfa mig. „Ég nýt
talva líka og að fara gegnum linki á Internetinu, en núna mun ég ekki falla sem fórnarlamb
fyrir því,“ ákvað ég. Ég gerði ákvörðun að vera varkárri með hvað ég horfi á og geri á
Internetinu.
Ég snéri aftur að því að biðja í tungum. Þegar ég var biðjandi, birtist illur andi í formi hálfmána.
Það var venjulega illur andi í formi mánaboga, en núna var það annar andi. Hálf-mánalagaði
andinn hafði auga innan í auganu sínu. Innra auga þess var svart á litinn.
Einhvernveginn hafði það höfuð mótað eins og hauskúpa. Það hafði ekki neinar varir, en það
hafði tennur, sem mundu merjast saman. Ég hrópaði, „Í nafni Jesú Krists, farðu frá mér.“ Það
dirfðist ekki að dragast nær mér.
Með kvíðafullri rödd, sagði það, „Láttu mig fara til Internet kaffihússins.“ Ég sá sýn af
þessum illu öndum stefna í áttina að Internet kaffihúsinu. Internetkaffihúsið varð skært í
sýninni minni. Ég sá mann spilandi ákaflega sinn leik. Hann virtist vera háður leiknum. Illi
andinn sagði, „Þar sem þú ert svo neyttur af þessum leik, mun ég fara inn í líkamann þinn.“
Það fór þá inn í líkama persónunnar. Ég sá fjölda illra anda nálgast fólkið til að hrá það. Illu
andarnir voru fíkniandar. Sumir heilagir féllu inní þessa gildru. Þeir vörðu minni tíma í bæn og
meiri tíma með tölvunni. Það var helgað kirkjufólk sem hafði fallið inní fíknina af Internetinu
og sjónvarpinu. Sem afleiðing, var kirkjumætingin þeirra og andlega líf málamiðlað. Illu
andarnir voru ábyrgir fyrir því að tæla fólkið til að vera ástfangið af sjónvarpinu og/eða
tölvum og Internetinu. Ég hafði vitnað andlegu afleiðingarnar af sjónvarpi og Internetinu.
Fólkiðn varð blint og áttaði sig ekki á að illir andar voru ábyrgir fíkn og verknað. Fólk féll inní
dýpri gildrur.
Ég sá aðra sýn. Um leið og fólkið kveikti á sjónvarpinu, flugu illir andar í formi beinagrindar
út úr sjónvörpunum. Þeir höfðu leðurblökuvængi og blökuðu út úr sjónvörpunum til að fara
inní líkama fórnarlambanna. Ég var mjög óttaslegin og brugðið. Ég sagði við sjálfa mig, „Núna
sé ég hvernig þessir illu andar vinna. Hvenær sem ég verð að taka ákvörðun eða gera
einhvað, mun ég spurja Drottinn héðan í frá.“ Ég var sannfærð með þessa ákvörðun.
SATAN LÆTUR OKKUR EKKI BIÐJA Í FRIÐI
Á meðan ég hrópaði í bæn, birtist illur andi með langar, beittar tennur sem líkum hákarla. Illi
andinn hafðilangt hár og hrollvekjandi, illkvittinn hlátur. Ég var mjög óttaslegin, og sem
afleiðing opnaði ég augun mín á meðan bænin var nokkrum sinnum. Samt sem áður, lokaði
ég augunum mínum og byrjaði að biðja. Ég heyrði þá skelfilegt, hryllings hljóð. Hljóðið gaf
mér gæsahúð allstaðar yfir líkamann minn. Mig langaði að hlaupa að altarinu næst
pastornum. Ég vissi að pastorinn var biðjandi, og ég vildi ekki trufla hann. Þess vegna, ákvað
ég að vera þolinmóð og halda áfram að biðja. Ég hrópaði með öllum mínum styrk, og illu
andarnir fóru.
107