skíra með logandi eldi - Divine Revelations

SKÍRA MEÐ LOGANDI ELDI
Dagur Þrettán
Þegar ég horfði á allt atvikið, runnu tár niður andlitið mitt. Drottinn sagði, „Bong-Nyo, þú
ert líkamlega veikburða og þreytt, ekki gráta. Við munum yfirgefa hana hérna með þeim um
stund. Ég vil sýna þér sérstakt fortíðar atvik. Förum núna.“ Við fórum til himna. Jesús sýndi
mér atvik þegar einhverjir englar af Guðs konungsríki urðu spilltir. Atvikið sem mér var sýnt
var eins skýrt og dagurinn.
Eftir að ég hafði vitnað hvernig einhverjir englar féllu, snéru Drottinn og ég til staðarins
þar sem Frú Kang, Hyun-Ja var standani. Þegar við flugum aftur, staðhæfði Drottinn, „Ef til
vill er Systir Hyun-Ja ennþá grátandi. Flýtum okkur.“ Um leið og við komum, var sál Frú Kang,
Hyun-Ja ennþá standandi og hún var ennþá snökktandi á meðan hún bað í tungum. Drottinn
leit meðaumkunarlega á hana og hafði samúð.
Tveir afarnir voru ennþá hrópandi. Í hvert skipti sem þeir opnuðu munninn sinn til að tala,
gat ég líka séð höfuðið á snáki þegar það hvæssti með tungunni sinni endurtekningarlega. Ég
gat ekki skilið hvernig afarnir voru færir um að tala um leið og snákurinn vafðist inní
munnana þeirra. Engu að síður, var ég fær um að heyra þá tala og hrópa mjög skýrlega.
Móður afinn hrópaði, „Er það virkilega þú, afadóttir? Hvar ertu? Mig langr að sjá þig, en ég
get ekki séð þig af því að snákurinn er vefjandi utan um hausinn á mér. Ég sakna þín mjög
mikið. Hvar ertu standandi? Geturu spurt Drottinn um að afvefja snákinn? Plís, plís biddu
Hann að fjarlægja snákinn. Þegar snákurinn er fjarlægður, muntu ekki vera fær um að sjá
mig, en ég mun vera fær um að sjá þig. Ég vil frelsa munninn minn svo að ég geti talað
skýrlegra, og snákurinn er hindrandi mig. Hyun-Ja, mín kæra afadóttir, ég sakna þín mjög
mikið.“ Afinn var kveinandi og snökktandi.
Þegar ég vitnaði þessa sjón, lét sorglegi atburðurinn mig gráta. Jafnvel þótt ég vissi að
beiðnin mín mundi vera ólíkleg til að vera uppfyllt, spurði ég Drottinn hvort sem er, „Plís,
Drottinn, láttu Frú Kang, Hyun-Ja sjá afana sína.“ Drottinn svaraði ekki. Ég hélt áfram að
biðja, „Drottinn, afhverju eru afarnir á þessum stað?“ Drottinn útskýrði, „Á meðan þeir voru
lifandi í heiminum, voru þeir alkóhólistar og fóru illa með eiginkonurnar sínar. Samt sem
áður, mest mikilvæglegast, trúðu þeir ekki á Mig. Þetta er afhverju þeir eru hérna, og það er
of seint.“
Föður afinn hrópaði og sagði, „Mín kæra afadóttir, mig langar til að halda þér í örmunum
mínuim eitt skipti enn. Ég er kvalinn í helvíti. Þegar ég var í heiminum, vissi ég ekki
afleiðingarnar. Þú veist líklega ekki hvernig ég kom fram við ömmu þína. Ég fór illa með hana
og braut hjartað hennar mörgum sinnum. Þú varst mjög ung á þeim tíma. Mér þykir þetta
mjög leitt. Ég sé eftir öllu. Plís trúðu á Drottinn með öllum þínum styrk og hjarta. Biddu með
alvöru. Ég vil að þú farir til himna og hafir eilíft líf. Ekki koma nokkurntímann hingað. Mig
langar til að halda í hendina þína, og mig langar til að halda þér í örmunum mínum. Samt sem
áður, hindrar snákurinn mig. Það er ómögulegt.“ Afarnir tveir byrjuðu að gráta
móðursýkislega.
82