skíra með logandi eldi - Divine Revelations

SKÍRA MEÐ LOGANDI ELDI
Kynning
KYNNING
Þrjátíu-daga Ákveðinn bænafundur:
Umbreyting Meðlima
Eftir Pastor Kim, Yong-Doo
LOKSINS BYRJUÐU árásir djöfulsins. Illi andlegi heraflinn eltandi fjölskyldu Sistur Beak, Bong-
Nyo sem var stöðuglega ráðist á, og hún féll fyrst. Hennar stöðuga bakþjáning byrjaði að
versna eftir útskrifun hennar af sjúkrahúsinu þannig að það lét hana missa af kirkju. Á degi
skírnarathafnarinnar, lá hún heima í kvölum. Ég hélt henni uppi með höndunum hennar og
hvatti hana að jafnvel ef henni liði eins og deyjandi, þyrfti hún að verða skírð fyrst.
Á hverjum degi forðuðust krakkarnir hennar mig og stóðu á móti því að koma í kirkju. Sá
erfiðasti var Haak-Sung út af óstöðugleikanum hans. Í sjaldgæfum tilefnum þegar hann lofaði
að koma í kirkju, mundi hann neyta að opna framdyrnar, þykjast verandi sofandi eða veikur.
Yoo-Kyung og Yoo-Me fylgdu hans fordæmi og hunsuðu mig og meðhöndluðu mig
ógestrisnilega óteljandi sinnum. Ég hugsaði um Jesú og þoldi hverja þeirra röngu meðferð.
Samt sem áður, þegar börnin voru næstum því búin með matinn, án þess að bregðast
opnuðu þau framhliðið og lofuðu að fara í kirkju aftur. Ég var orðlaus og gat ekki trúað því
sem ég var að heyra. Ég kom með allan matinn okkar að heiman til Systur Beak´s húss, og
mörgum sinnum höfðum við bara kimchee eftir fyrir okkur sjálf. Ég var eins og betlari
biðjandi um mat frá öllum veitingarstöunum sem ég vissi um fyrir Systur Beak og fjölskylduna
hennar.
Þegar ég fann vinnu fyrir einn af þeim, fékk málhindrunin þeirra og takmörkuð
tungumálatjáning þá rekna. Þau voru varla að komast hjá sulti, komast af með eitt-hundraðdollara-á-mánuði
fjárhagsáætlun fyrir þeirra fimm-manna heimilishald. Littla
kjallaraherbergið sem þau deildu var langt á eftir í legiu og þau vissu ekki hvenar þau gætu
verið borin út. Allt of oft snéru börnin sér aftur að drykkju og reikingum. Ennfremur, voru þar
svo margir hundar í þeirra þegar litla heimili. Fjórir eða fimm hundar rifu upp húsið. Hárin og
fnykurinn þeirra var drukkinn inn í föt og teppi barnanna.
„Ó, Drottinn. Hvað viltu að ég geri?“ Hrópaði ég út. „Ég neita að vera taka þátt. Ég ætla
ekki að snúa hingað aftur framar.“ Í gegnum daginn var ég í angistarbaráttu á milli andlegu
samviskunnar minnar og mannlegu tilfinninganna minna. En hvert skipti sem ég bað á
hjánum mínum, skipaði Drottinn mér að fara aftur: “Elskaði Pastor Kim, ef þú ferð ekki, hver
mun gera þetta verk? Hvað gerum við fyrir þessar fátæku og vesælu sálir? Ég vil ekki að þú
7