skíra með logandi eldi - Divine Revelations

SKÍRA MEÐ LOGANDI ELDI
Dagur Fjórtán
Þegar stóri kringlótti hluturinn snérist, sá ég mennog kvenmenn liggjandi fyrir neðan
hlutinn. Þau voru öll söfnuð saman eins og sardínur. Hluturinn snérist, pressandi blöðunum
inní fórnarlömbin án miskunnar.
Ég gat ekki horft neitt meir. Það var hryllileg sjón. Beittu blöðin stungust og rifust inní
líkama fórnarlambanna. Líkamar fólksins mundu springa eins og vatnsblöðrur. Þegar
kringlótti hluturinn kláraði sitt verk, byrjaði hópur af illum öndum að hreinsa upp
líkamspartana. Þeir hreinsuðu án neinnar virðingar. Þeir meðhöndluðu líkamspartana eins og
rusl. Eftir að þeir höfðu safnað saman öllum líkamspörtunum, mundu illu andarnir henda
þeim inní eldfjallið. Það var hroðaleg sjón.
Þessi staður í helvíti var fullur af eldfjöllum. Öll eldfjöllin virtust vera tilbúin til að gjósa.
Það var líka staður sem hýsti margar skepnur sem voru með svart armbönd. Hver skepna bar
stóra kylfu gerða úr járni. Þær notuðu kylfurnar miskunnarlaust á fólk sem streittist á móti og
þá sem reyndu að flýja undan eldfjallinu.
Þessar voru skepnur sem ég hafði þegar verið andspænis á meðan biðjandi í tungum í
kirkjunni. Þessir voru illu andarnir eða skepnurnar sem gerðu tilraun til að nálgast mig.
Fjöldinn af skepnunum leit allur svipaður og hvor annar. Skepnurnar nutu að kvelja og svíða
fólkið.
ÓSTÖÐUGIR EINSTAKLINGAR
Jesús sagði, „Haak-Sung, horfðu nálæglega.“ Þar voru margt fólk umkringt af stórum og
litlum snákum. Þeir voru allir blandaðir þéttilega saman. Stóru snákarnir vöfðust utan um
hausanna af fólkinu á meðan litlu snákarnir vöfðust utan um líkama fólksins. Littlu snákarnir
mundu stöðuglega slá og bíta. Fólkið hrópaði út í sársauka.
Ég spurði Drottinn, „Drottinn, hvers konar synd framdi þetta fólk?“ Drottinn svaraði, „Þau
höfðu alfrey sanna trú á Mig. Þau trúðu aldrey á Mig með sönnu hjarta. Jafnvel þegar þau
fullyrtu að þau tryðu á Mig, voru verkin þeirra ekki í samræmi. Þeir voru viðbrigðnir. Þeirra
viðbrigðna hegðun hafði áhrif á kirkju mætinguna þeirra. Þeir voru aldrey sannarlega
endurfæddir. Flestir af þeim dóu í slysum, og þeir voru ekki færir um að iðrast fullkomnlega.
Haak-Sung, jafnvel þú hefur viðbrigðinn persónuleika. Samt sem áður, er Kristna gangan þín
stöðug,“ sagði Drottinn mér.
Þar voru margar gryfjur fylltar með eldi. Eldurinn leit út eins og hann hafði líf í sjálfum sér.
Logarnir mundu bresta mjög hátt. Jesús greip hendina mína og sagði að við ættum að halda
áfram. Við löbbuðum um góða vegalengd og komum að mjög stórum stað. Þar voru nokkrir
stórir veggir. Þeir voru svo stórir að ég gat ekki séð endann á þeim. Veggirnir voru snúandi í
réttsælis átt, á meðan einhverjar voru snúandi í rangsælis átt. Þar voru einhverjir sem mundu
snúa við stöðuglegaí eina áttina og aðrir í aðrar áttir.
89