€1 Kujdes nga mashtrimet me llotarinë - Tribuna News

More documents

Recommendations

Info

8 TRIBUNA • E premte, 25.02. 2011 - e enjte, 03.03. 2011 Forum Kanë qenë dy, ngjarjet më të rëndësishme të javës që po shkon, të cilat kanë dominuar vëmëndjen e opinionit publik në Shqipëri dhe në Nga AGIM BASHA Kosovë. Dy ngjarje të cilat, protagonistët ndoshta i kanë të përveçëm, por skenarin e zhvillimit të tyre e kanë të njëjtin. Nga një sondazh i thjeshtë në rrjetet mediatike apo website e ndryshme vëren se ka një ndjeshmëri të lartë të publikut, dhe vlerësime për të dy ngjarjet. Përcjellja jo pa një shqetësim në rritje të këtyre ngjarjeve më së pari tregon edhe busullën e saktë të orientimit të opinionit publik. Se sa pastaj qeveritë e dy krahëve të kufirit ndikohen nga kjo komponete, kjo nuk është një çështje që mund të gjykohet dhe konkludohet lehtë dhe ca më pak në një shkrim të vetëm, pa ndihmën e një auditori më të gjerë pjesëmarrës. Edhe në Kosovë, u mbyll më në fund procesi i stërzgjatur i zgjedhjeve dhe legjitimimit plot probleme të qeverisë dhe presidentit. Dy institucioneve më të larta në vend. E kur, që dita e par e fillimit të punës së një institucioni fillon me dyshime, mëdyshje, mërzi, mosbesim, me mospranim, e deri tek bojkoti, të njërit apo tjetrit kryeministër a president, kjo do të thotë se nuk është një ogur i mirë, për gjithë çfarë vjen më mbrapa. Megjithatë, e rëndësishme është që edhe në Prishtinë, më në fund qytetarët do të kenë mundësinë që të ndiejnë dorën e qeverisjes. Vallë do të jetë qeverisja si në Tiranë, kjo, mbetet të verifikohet në ditët në vazhdim…!?Forca politike më aktive “Lëvizja Vetëvendosje” ruan me të drejtë qëndrimin e një kontestimi të vazhdueshëm. Ajo që dimë që në fillim është se bojkotimi i punimeve të kuvendit ndodhi njësoj si në Tiranë, ndodhi që ditën e pare të punës. Dhe kjo të trishton më tepër. (Apo ndoshta... të hidhurat në fillim, që të kemi të ëmblat në fund, siç thotë fjala e mënçur e popullit). Për një pjesë të konsiderueshme të medies dhe opinionit publik si në Kosovë ashtu edhe në Shqipëri e më tej në diasporë, me një togfjalësh kjo mund të përmblidhet thjesht: “Një fitore e hidhur e demokracisë në vend”. Sepse edhe përzgjedhja, Ku po shkojmë? por edhe votimi u bë në kushtet e prezences së gjysmës së deputetëve të zgjedhur të kuvendit të Kosovës. Koha më tej do të duhet të tregojë se vërtet është bërë zgjedhja e duhur në atë sallë në Prishtinë, ose jo. Për një paralele matematikisht ekzakte, edhe në Tiranë në sallën e kuvendit shqiptar u bë një votim për ligjin e sjelljes dhe etikës në kuvend, në fakt për kohën e fjalës së deputetit në foltore, e cila pas kësaj do të ketë sanksionet e parashikuara në ligj, në rast tejkalimi të saj nga folësi, më shumë se dy minuta!... Miratimi i ligjeve edhe në këtë salle u bë gjithashtu me gjysmën e deputetëve të pranishëm, ishin vetëm ata të mazhorancës, me mungesa gjithashtu. Nga Tirana mesa duket po eksportohet në Prishtinën zyrtare i njëjti produkt politik, e njëjta sjellje dhe procedurë veprimi. Ajo që prisnim të mos ndodhte, së paku në shtetin më të ri të botës, po ndodh. Dhe me përpikmërinë më të madhe të mundshme. Mirëpo në Tiranë gjendja është shumë më tepër kritike, nga çfarë duket. Gjithë institucionet e shtetit janë vën përballë një institucioni të vetëm, përballë qeverisë. (Në fakt, këtë e thotë vetëm kryeministri...). E cila (qeveria) sot gëzon më pak mbështetje se në çdo kohë tjetër të saj, - përveç vitit të zi ’97. Unë, po të isha në vend të kryeministrit aktual, do jepja OK-jn për të shkuar në zgjedhje të parakohshme). Veprimi i deputetëve të mazhorancës, vjen menjëherë pas mitingut të madh të së dielës, ku Lideri i Partisë Demokratike, përkujtoi 20 vjetorin e rënies së diktaturës. Para një mase të madhe njerëzish, të ardhur me sanksione të listprezencës, (dikur ishte shkuar tek varri i diktatorit me listprezenca, të cilat kanë edhe “penalizim”politik, mungesa = humbje e vendit të punës) nga gjithë Shqipëria, ai foli për lirinë dhe shtetin ligjor. Ai, foli për një fitore të parimeve, normave, standarteve dhe sjelljes së autoriteteve në marrëdhëniet me detyrën dhe qytetarët taksapagues, ose jo. Mirëpo mitingu i së dielës, do duhej të ishte një tubim mbarëkombëtar shqiptar, sepse ajo është një fitore historike që iu takon të gjithëve, dhe jo vetëm një pjese të popullsisë a elektoratit, siç vetëpërcaktohet ai i PD… Madje, shumë nga ata që sot janë në pushtet koalicioni mund të mos ishin pjesëmarrës në atë miting, sepse kanë dhënë edhe kontributin më të keq, gjatë këtyre njëzetë viteve përpjekje për demokraci dhe shtet ligjor në Shqipëri. Pastaj edhe më pak i pranueshëm do të ishte tubimi i së dielës kur kryeministri përsëri foli dhe fyejti shqiptarët në emër të vlerave të demokracisë dhe shtetit ligjor. Pjesën më të madhe të fjalës së tij, ai ja kushtoi protestës së opozitës të 21 janarit. Demostrim që u kthye në dhunë fizike ndaj protestuesve dhe forcave të policisë. Ndërsa pati edhe katër viktima në radhët e protestuesve, dhe dhjetëra të plagosur dhe lënduar, protestues paqësorë dhe forca të sigurisë...! Ndërsa, në atë miting, që tjetër objektiv kishte dhe tjetër drejtim i dha jo pa dashje kryeministri, që mbajti një fjalë të gjatë mbi fitoren dhe fitimtarët, u sulmuan përsëri institucionet e tjera të shtetit, të cilat ai i quajti puçiste, përsëri. A thua vërtet do t’i mbushet mendja ndonjë shqiptari të vetëm se vërtet ai qe një puç kundër shteti dhe qeverisë? E vështirë duket! A mund të shndërrohet në një grusht shteti një protestë e qytetarëve shqiptarë, që më së shumti nuk ishin përkrahës partish, por qytetarë të lirë, forca dhe krah i lirë pune, që kërkonin vendet e reja të punës të premtuara nga kryeministri dhe zv/kryeministri i dorëhequr për përfshirje në afera korruptive, kur, në atë protestë qytetarët kishin dale pikërisht për të denoncuar korrupsionin që po e shkatërron nga brenda shtetin, trafikun e zyrtarëve të lartë të shtetit të cilët mbrohen nga ligjet që zbatojnë ndryshe për qytetarin dhe ndryshe për zyrtarin e lartë? Akoma më e vështirë duket kjo për t’u besuar...! Tri partitë më të mëdha në vend, dy në koalicionin qeverisës, dhe partia më e madhe në opozitë, (nuk përjashtohen edhe partitë satelite të tyre, por kjo nuk mund të përmendet sepse shumë prej tyre kanë vetëm kryetarë, jo anëtarësi), kanë zhvilluar dhe po e bëjnë model mbajtjen e mitingjeve nëpër sheshe dhe rrugë. A thua se mitingjet dhe gjithçka tjetër rreth liderit është ndonjë vlerë për qytetarët dhe taksapaguesit shqiptarë…!? Fakti që menjëherë kryeministri pas së djelës, shkoi në Shkodër dhe mbajti edhe aty një fjal të ashpër mbi demostratat dhe puçet kundër qeverisë dhe atij personalisht, thotë shumë më tepër se çfarë mund të duket nga ekrani. Shfrytëzimi i çdo mikrofoni apo ekrani televiziv, dhe sidomos kujdesi për të patur në krah patjetër personalitete të huaja, për të share, shpifur, fyer dhe poshtëruar jo vetëm opozitën, por gjithë shqiptarët tek e fundmja e ka një domethënie jo të vogël. Kjo tregon më së fundi se pozita e tij, nuk është dhe aq e dëshiruar. Dhe njëkohësisht, mbrojtja më e mirë është sulmi! Sepse, sado paranojak që të jetë, ai e ka kuptuar më në fund se piedestalet nuk janë më të larta se supet e shqiptarëve, në këtë vend. Shumë Sulltanë para tij e kanë mallkuar dhe nëmur më në fund këtë vend rrebel. Pikërisht, nga që kulti i tij, nuk gjeti asnjë pikë të lartë e dominuese në 20 vjetorin e rënies së kultit të diktatorit bashkë me dozat e larta të dëshpërimit, i shton edhe bindjen se koha për të ikur është shumë e afërt. Si përfundim të dy ngjarjet e përshkruara më sipër i lidh si një emërues i përbashkët mbështetja e paktë, çka flet për ulje të besueshmërisë së qytetarëve tek politika. dhe kjo ka ndodhur qoftë në parlamentin e Kosovës, qoftë në atë shqiptar. Ndërkaq, në Shqipëri tashmë edhe mitingjet janë kredencialet e humbura të lidershipit politik qeverisës, të cilët me aktivizimin e tyre kërkojnë të testojnë veten dhe aksionet e rëna e të çvlerësuara të qeverisë dhe partisë Demokratike. Më tepër inkurajojnë veten, sepse e njohin shumë mirë sa pak mbështetje gjejnë tek qytetarët. Njëzetë vjet janë të mjaftueshme për të verifikuar dhe vlerësuar, punën e një klase të tërë politike. Fajtorët jan të identifikuar prej kohësh, (kush të dojë i gjen edhe tek revista MAPO). Prandaj, shqiptarët janë të lutur që me rastin më të pare t’i ndëshkojnë me votë ata që njëzetë vjet me radhë na dënuan padrejtësisht, në mënyrën më të turpshme. Nëse kjo nuk ndodh, atëherë, kush di të më thotë se ku po shkojmë?... bashaagim@hotmail.com Si u fyeka i vdekuri?! E gjithë kjo histori gabimesh të së kaluarës, ku shumë zyrtarë shqiptarë janë akuzuar dhe përfolur për afera dhe korrupsion në përmasa të papara, por, nuk i janë çuar drejtësisë kurrë, ka sjellë edhe gjendjen e sotme. Ku, opozita akuzon dhe qeveria thjesht kundërpërgjigjet, po me të njëjtat akuza, apo edhe më të rënda. Ose, shteti, qeveria vret qytetarë të pafajshëm, protestues njerëz të varfër, qytetarë të zakonshëm, dhe ministri i mbrojtjes fyen në parlament, jo thjesht deputetët e opozitës por viktimat së pari, ata që u vranë nga forcat e sigurisë që varen nga ai, duke iu thënë “Të gjithë ju jini Ziverë” (siç quhej njëri prej viktimave të 21 janarit). A është e pranueshme kjo? Në cilin vend të botës mund të ndodhin këto turpe, dhe marrëzira? Sidomos nga një autoritet i lartë i shtetit. Dhe për më keq akoma të tallesh me fatin e zi të një viktime, të cilin pasi e vrave pa asnjë arsye, e dënon edhe në atë paqen e përjetshme të tij. Nuk ka qenë në zakonet e shqiptarit të përqeshë, fyejë, apo masakrojë viktimën e tij! Por, ja që e bëka ministri ynë i mbrojtjes. Se ku e gjen guximin dhe të drejtën ky zyrtar i qeverisë shqiptare, këtë vetëm ai, di dhe duhet ta thotë. Nuk kam informacion se çfarë kanë bërë deputetët, me të deri tani, por di të them se familjarët e afërt, fëmijët e të ndjerit, duhet të kërkojnë drejtësinë ligjore! Ashtu siç i takon të nderohet një qytetar, viktimë e krimit shtetëror. Me siguri e kanë kasetën filmike si proven e gjallë materiale dhe dëshmitarët janë, të pranishmit në sallen e kuvendit. a.b. Ajkë e gjakut në Europë Nga Ahmet CAPA Ne shqiptarët jemi plazma, Ajk’ e gjakut në Evropë, Këtë koha e ke treaguar, Të tillë jemi edhe sot. Me një popull fisnik, trim, Shqipëri e vogël fare, Një komb i vjetër, Ilir, Pse të ngrejë e të heqë halle? Neve kemi një të keqe, E kanë votur dhe të parët: Neve hamë njeri tjetrin, Po të kujtojmë të vrarët. Shkaku do kërkuar gjetkë, Halë të huajt na kanë patur, Ata na bënë copa copa, Pronë të tyre për t’na pasur. Edhe sot bëjnë sehir, Duke dhënë receta e këshilla, Duke mos vënë gishtin mbi “i”, Gjithmonë duke pas’ trazira. Duhet besuar të resë, Brezit që është në lulëzim, Se të vjetrit kanë skorje, Ndaj dhe ecin kaq gabim. Të më falin moshatarët, Për meritat q’ata kanë, Nuk dua t’i fut të tërë, Në një çanak q’ata hanë. Do harruar çfarë ka shkuar, Nuk të fal demokracia, Vendos populli sovran Dhe jo krahu, jo partia. Ta harrojmë diktaturën, Se tha “njëshi”, mori fund. Garanci pra, mbetet vota, Fiton krahu që të mund. Në një pikë kemi defektin: Ta shfarrosim kundërshtarin. Duhet paqe, vetëm paqe, Që ta ngremë lart shqiptarin. T’i tregojmë borës mbarë, Se s’do jemi prapë viktimë. Dialogun do ta bëjmë, Të jetojmë dhe më mirë. Ne do të jemi model, Një model të na kenë zili, Në këtë epokë të re, Do gëzojmë fjalën e lirë. Me shumë dialog, zotërinj, Me respekt për njeri tjetrin, Të gëzojmë demokracinë, Shoku shokun mos të sheshim. Hiqni dorë nga korrupsioni Dhe ju keni për të parë, Sa gjakftohtë do të jeni, Do thonë “Rrofshi, o shqiptarë”. Maxhoranc’ e Opozita, Ju jeni të garantuar, Ju mban Populli në këmbë, Me taksat që po paguan. Ndaj, drejtësi para ligjit, Me ligjet që ka sistemi, Pavarësi për çdo pushtet, Që si bota ne të jemi. Të vlerësohen pllakat, gurët, Sepse ndryshe është dhunë. Ç’kanë me lulet që i djegin, Duke i bërë dhunës bujë? Po makinat pse të digjen, Kujt i kërciti kurrizi? Ato janë fajtorë, vallë, Mbushet ajri me re tymi... Pika në kokë pse s’u bie, Kush dreqin e bën davanë? Çfarë t’u themi ne fëmijve, Kur vret vëllai vëllanë? Ndaj ligji le të veprojë, Siç u fol që në fillim. Politika është fajtore, Që ne ngjajmë si jetimë...
TRIBUNA • E premte, 25.02. 2011 - e enjte, 03.03. 2011 Lojës “kopilin, tjetrit në derë” po i vjen fundi Nga Ramazan SULA Në të vërtetë kjo që dua të vijoj, nuk është e tërë “loja”. Është një taktikë, manovër, marifet etj.(për të mos thënë strategji) që përdorin “strategët” e të KEQES (të tipit të kryeministrit të më pak se 1/4 të shqiptarëve, që quhet SALI...), për të realizuar “programet” e tyre në shërbim të “dikujt tjetri” dhe në dëm të vendit të tyre. Kjo kategori njerëzore, për të realizuar, sidomos, një mision që u ngarkohet nga “dikush tjetër”, përdorin dhe marifete të tjerë, siç janë kurthi, shpifja, gënjeshtra (që përdoret e serviret si llokume), hipokrizia, shantazhi (i kombinuar ose me joshje, ose me paralajmërime...), etj.... Përvoja historike ka vërtetuar se taktika apo marifete të tillë kanë pasë sukses kur përdoren me mjeshtëri. Kryeministri “ynë” është më i vlerësuari në përdorimin e shfrytëzimin e marifeteve dhe taktikave të tipit “Jago”. Le të ndalemi vetëm në një marifet të njohur për gjininë shqiptare, që ai e ka në metodën e tij të punës. Në atë që, nuk i dihet koha kur është artikuluar: “T’i lësh kopilin në derë”. Një femër, në rrethana as pak të imponuara, lind një fëmijë të pa ligjshëm, që do të thotë se nuk i dihet kush është mashkulli që e ka sajuar. Në gjuhën tonë quhet kopil. Quhet dhe dobiç. Njësoj është. Femra që bën një fëmijë të tillë, mbasi nuk ka gjet mundësi ta dështojë (ose dhe nuk ka dashur), përpiqet ta lejë pa baba. Asaj nuk i intereson ta publikojë atësinë e fëmijës. Nuk i intereson sepse ajo do të pjellë sërish kopilë... Tentativat për asgjësim të plotë të pjellës, nuk janë parë nga “çifti” si mënyrë efektive. Sepse krijesa të tilla të pa fajshme edhe kur janë hedhur në kazanin e plehrave, janë gjetur nga populli Atëherë, si i bëhet? Lidhe kopanec dhe lëre në derë të komshiut!... E keqja që ka pushtuar vendin (simbol i nënës bastarde), është ideuar Kur është fjala për ambiciet e Turqisë për PO. anëtarësim në BE, çdo lloj logjike dështon.Turqia nuk ka identitet evropian, ekonomikisht nuk është solide, popullsia e saj është e besimit islam dhe BE do të ishte e mbingarkuar në rast pranimi të Turqisë. Këto janë argumentet që jep fronti i refuzimit. Me qëllim lihet mënjanë fakti që nuk bëhet fjalë për anëtarësim në BE në periudhë afatshkurtër. Bëhet fjalë për mbajtjen në jetë të një procesi, i cili është miratuar nga të gjithë anëtarët e BEsë. Sa i besueshëm është BE nëse thjesht heq dorë nga premtimet dhe marrëveshjet e bëra, për të fituar pikë në politikën e brendshme? Për dekada me radhë anëtar i NATO-s, me kufij direkt me “armikun e madh” Bashkimin Sovjetik, Turqia është shfrytëzuar. Në riorganizimin e Evropës pas Luftës së Dytë Botërore Turqia u bë anëtar themelues në Këshillin e Evropës në dhe e mbarsur sistematikisht nga babai i vërtetë i “kopilit lënë në derë të tjetrit”. Ky marifet ka një fillim tragjik në vendin tonë pas ndryshimit historik të sistemit politik. Dhe fillimi mban datën 2 prill 1991, ku në mes të ditës e në mes të Shkodrës u vranë katër djem të pafajshëm. Atëherë, Sali Berisha (në opozitë), akuzoi si vrasëse partinë e qeverinë e majtë që kishin fituar zgjedhjet dy ditë para vrasjeve politike(?)... (PA)drejtësia e asaj kohe nuk i përcaktoi vrasësit e vërtetë. Ndërsa dënoi të pafajshëm... Kështu, pasi ndodhi tragjedia, ajo iu faturua të tjerëve. Pra nisi loja e “kopilit në derë të tjetrit”.... Dhe e keqja vazhdoi të mbarset e të “pjellë” pasoja të rënda për të gjithë shoqërinë shqiptare, për 20 vjet pa ndërprerë. Lista e këtyre pasojave e dëmeve të mëdha shkaktuar Shqipërisë, qytetarëve e bashkëkombësve të saj, është tepër e gjatë. Ajo, deri tani, mbyllet me ngjarjen e rëndë të 21 janarit 2011, e cila ngjan shumë me 2 prillin 1991, por kësaj radhe vrasësi ishte në pozicion tjetër edhe më të demaskuar. ...Dhe përsëri vrasësi, (“babai i kopilit të radhës”), tentoi t’i a lejë në derë, edhe këtë “pjellë” të tij, opozitës!?... Por si çdo fenomen, që ndodh në këtë botë, me një proces zhvillimi që kalon në tri faza, ashtu dhe marifetet e kryeministrit “tonë”, pasi kanë shënuar jo pak “suksese”, do të kenë një fund, madje të turpshëm. Me fillimin e një fundi të tillë, opinioni publik u njoh ditët e fundit. Ende nuk janë tharë lotët e atyre që humbën fëmijët, prindërit, gratë, burrat,vëllezërit e motrat me 15 mars 2008 në një tragjedi të shkaktuar nga një veprimtari korruptive të pa shembullt qeveritare që ka marrë emrin “Gërdec 2008”. Edhe pse kaluan nga ajo ditë e tmerrshme tre vjet, lotët e të gjallëve nuk do të shterrin për një kohë shumë, shumë të gjatë. Tre vjet kaluan dhe organet e drejtësisë shqiptare ende nuk kanë gjetur kriminelët!(?). Madje dhe katër (mikro) A mund të zgjerohet edhe më tej BE? Nëse po, a do të jetë Turqia pjesë e familjes evropiane? Kjo pyetje shtrohet kur vjen fjala për negociata pranimi për kandidatët e rinj të BE... vitin 1949; ka qenë gjithnjë aktive në OSBE dhe OECD, aleat i Perëndimit në rajonet e konflikteve në Afganistan, Somali, Ballkan dhe Lindjen e Afërme. Në debate, argumentet pro-turke të vendeve si Polonia, Çekia, Spanja e para së gjithash Britania e Madhe, fshihen nën rrogoz. Në Turqi euforia për Evropën ka kohë që është fashitur. Vizita e punës e ministrit gjerman Westerwelle nuk ngjalli thuajse fare interesin e medieve. Sa keq për Evropën që shkon dëm shansin e saj për të dëshmuar se është një “global player”. Një ndërprerje e procesit të negociatave, pavarësisht se nga cila palë, do të kishte pasoja fatale në rajon për interesat politike evropiane ekonomike dhe të sigurisë. Diktaturat politike dhe fetare në Lindjen e Afërt shpresojnë që Evropa të heqë dorë nga modeli “Turqi” si i papërshtashëm për BE-në. Baha Güngör Turqia nuk është e pjekur për t’u JO. pranuar në Bashkimin Evropian dhe nuk ka për të qenë as së afërmi. Bashkimi Evropian nuk do të jetë në gjendje vitet e ardhshme që të pranojë një shoqëri kaq të madhe, kaq të varfër dhe kaq të ndryshme si ajo turke dhe ta integrojë në strukturat evropiane. Mbi pyetjen nëse Turqia duhet pranuar si anëtare me të drejta të barabarta Bashkimi Evropian është i përçarë thellë. Kjo nuk është premisë e mirë për një zgjerim. Fillimi i bisedimeve të anëtarësimit para pesë vjetësh ishte një gabim, sepse ai zgjoi pritje të gabuara. Vendimi u arrit sepse Bashkimi Evropian nuk donte ta ngushëllonte më gjatë Turqinë dhe donte të mbulonte përçarjen e vet në këtë çështje. Vetëm pak vetë si presidenti i shtetit francez Nicolas Sarkozy e kanë guximin që t’i thonë qeverisë kriminelë të arrestuar e që vazhdojnë të jenë në proces gjykimi, u liruan nga burgu dhe do të vazhdojnë të “gjykohen” në kushte komode ideale duke qenë në ngrohtësinë e krevatit bashkëshortor! Dhe pas kësaj maskarade, i vjen radha marifetit të dalë boje: “kopilin në derë”... Menjëherë sapo të pandehurit u liruan dhe shkuan pranë familjeve të tyre, një “zëdhënës” i “babait të kopilëve”, një ish ministër i (PA)drejtësisë të qeverisë aktuale - përgjegjëse e tragjedisë “Gërdec 2008”, doli dhe u tha shqiptarëve se fajtore për lirimin e të pandehurve ishte “mafia e Edi Ramës”! Dhe si të mos mjaftojnë këto deklarime banale të një ish ministri, na del dhe ministri aktual i (PA)drejtësisë dhe përpiqet të “lajë duart” për skandalin e lirimit të pandehurve nga gjykata duke u justifikuar se ai na paska bërë të gjitha përpjekjet që të parandalohen shtyrjet e seancave gjyqësore e zvarritjet e procesit. Edhe ky funksionar i lartë i qeverisë së “babait të kopilëve”, sipas mësimeve të tij, përpiqet t’i a lejë “kopilin në derë” K.L.D-së (që, pa dyshim ka përgjegjësinë e vet), për t’i u shmangur përgjegjësive të tij. Përpjekje të tilla përbëjnë më shumë se një turp. Ky veprim i “zëdhënësit” të “babait” të krimit e të “kopilit”, tregoi qartazi se marifetit për “t’i a lënë kopilin në derë”... , po i vjen fundi i turpshëm e tragjikomik. Askush nuk i ha më “koqet e ullinit” të Saliut. Marifetit njëzetëvjeçar i “babait” për “t’i lënë kopilin në derë” tjetër kujt, po i vjen fundi. Në demaskimin e plotë e përfundimtar të marifeteve kriminalë që përdor kryeministri “ynë” për të mbuluar krimet serialë që vazhdon të kryejë në dëm të Shqipërisë e kombit shqiptar, nevojitet kontributi i të gjithë shqiptarëve që duan jetën, duan fëmijët e familjet e tyre, që duan një Shqipëri tjetër, një Shqipëri Evropiane. Turqia në BE: Pro & kundër turke qartë se pa dyshim që një bashkëpunim i ngushtë politik ka kuptim, por se Turqia nuk ka identitet evropian. Dhe ja që ky është i domosdoshëm për anëtarësimin. Kjo njohje nuk ka të bëjë me ksenofobi apo me islamofobi. Ajo është thjesht një fakt, i cili as nga Turqia vetë nuk mohohet. Dyshimet janë me vend në lidhje me pyetjen nëse Turqia do dhe mund ta zgjidhë çështjen e Qipros. Dyshimet janë gjithashtu me vend, nëse Turqia do të ishte e gatshme të hiqte dorë nga pjesë të sovranitetit të vet dhe ti nënshtrohej në njëfarë mase Brukselit.Në Turqi Bashkimi Evropian barazohet kryesisht me avantazhe ekonomike. Ato mund të gëzohen edhe në marrëdhënie ekonomike veçanërisht të privilegjuara me ndërkohë 27 shtetet anëtare të Bashkimit Evropian. Bernd Riegert Nga Chris LEFKOW Si të lidhur me rrjetin “Twitter” apo si duke regjistruar në celular rebelimin, ndonjëherë të shtypur edhe me dhunë ekstreme, manifestuesit që shprehin zemërimin kundër drejtuesve të tyre në Lindjen e Mesme përdorin teknologjinë për të kontribuar në tronditjen e regjimeve ekzistuese. Video pas videoje e xhiruar në vendet ku zhvillohen manifestimet e paprecedenta, nga Tunizi në Kajro për të kaluar nga Bahreini, pamjet tregojnë shpesh njerëz, shumica të rinj, që mbajnë në duar telefona celularë me kamera. Pamjet, përgjithësisht tronditëse, përshkruajnë herë manifestime paqësore, herë skena kasaphane dhe që hidhen në rrjet në “Facebook”, “Twitter”, “Flickr”, “YouTube”. Atëherë ndërhyjnë kanalet televizive, si “Al-Jazira” apo “CNN”, që i marrin këto video dhe i transmetojnë. Veçanërisht “YouTube” vë në plan të parë në faqen “CitizenTube” video të xhiruara në Libi nga një përdorues me pseudonimin “enoughgaddafi” (“Gadafi, mjaft”). Në Bahrein dhe në Libi, imazhe bruto të forcave të rendit që shtypin manifestimet i kushtuan drejtuesve të këtyre dy vendeve kritika të ashpra të komunitetit ndërkombëtar dhe shtuan më tepër zemërimin e rrugës. Micah Sifry, bashkëthemelues i faqes “techPresident”, një blog kushtuar politikës dhe teknologjive, vërente në një artikull të kohëve të fundit se hyrja në Lindjen e Mesme e telefonave celularë është gjërësisht më e rëndësishme se ajo e internetit. “Faktori më i rëndësishëm në ato ngjarje duket të jetë pushteti i dalë nga një gjeneratë që jo vetëm është e re, por që banon në qytete dhe që disponon telefona celularë”, shkruan Sifry. “Mundet që ne të asistojmë në maturimin politik të gjeneratës SMS?”, shtron pyetjen ai. Përgjithësisht është e vështirë të thuhet se deri në ç’masë rrjetet sociale dhe telefonat celularë kanë kontribuar në përmbysjen e regjimeve tuniziane dhe 9 Forum Interneti dhe celularët, armët supreme të manifestuesve egjiptiane, pa përmendur këtu lëvizjet në zhvillim në Libi, Algjeri, Bahrein, Iran, Jordani, Marok dhe Jemen. Megjithatë, si ish-presidenti egjiptian Hosni Mubarak ashtu edhe presidenti libian, Muamar Gadafi duket se kanë marrë seriozisht përmasat e kërcënimit që përbën interneti, duke i privuar popujt respektivë nga aksesi në rrjetin botëror. Për informaticienin e ri dhe të punësuarin e “Google”, Wael Ghonim, një nga ikonat e rebelimit popullor në Egjipt, rrjetet sociale kanë luajtur padyshim një rol tepër të rëndësishëm në rënien e Hosni Mubarakut. “Pa ‘Facebook’, pa ‘Twitter’, pa ‘Google’, pa ‘You- Tube’, kjo nuk do të kishte ndodhur kurrë”, tha ai në emisionin “60 Minutes” të televizionit amerikan “CBS”. Edhe administrata Obama është e ndërgjegjshme për rolin e “rrjetit” në lëvizjet që po trondisin Lindjen e Mesme. Alec Ross, këshilltar i sekretares amerikane të Shtetit, Hillary Clinton për çështje të teknologjisë së re, vlerësoi së fundmi se rrjetet sociale kanë luajtur një “rol të rëndësishëm” në ngjarjet në Tunizi dhe Egjipt, por “këto lëvizje nuk i krijoi teknologjia”. “Ne nuk kemi marrë pjesë në revolucione ‘Facebook’ apo revolucione ‘Twitter’”, siguroi ai. “Teknologjia e përshpejtoi rrjedhën e ngjarjeve. Një lëvizje që teorikisht mund të merrte muaj ose vite për t’u përgatitur tani mund të bëhet në një periudhë shumë më të shkurtër”, shtoi Ross. “ ‘Che Guevara’ i shekullit XXI, është rrjeti botëror. Nuk ka më nevojë për një figurë të vetme karizmatike për të galvanizuar dhe organizuar turmat”, përfundoi ai.
Page 1 and 2: Gazeta e vetme shqiptare që botohe
Page 4 and 5: 4 TRIBUNA • E premte, 25.02. 2011

€1 Kujdes nga mashtrimet me llotarinë - Tribuna News

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?