TRANSPORT ODPADÓW ZGODNIE Z PRZEPISAMI ADR I USTAWY ...
TRANSPORT ODPADÓW ZGODNIE Z PRZEPISAMI ADR I USTAWY ...
TRANSPORT ODPADÓW ZGODNIE Z PRZEPISAMI ADR I USTAWY ...
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Grzegorz Hejnar<br />
doradca do spraw bezpieczeństwa w zakresie transportu towarów niebezpiecznych<br />
<strong>TRANSPORT</strong> <strong>ODPADÓW</strong> <strong>ZGODNIE</strong> Z <strong>PRZEPISAMI</strong> <strong>ADR</strong> I <strong>USTAWY</strong><br />
O ODPADACH. ROZRÓŻNIANIE TOWARÓW NIEBEZPIECZNYCH<br />
WG <strong>ADR</strong> I <strong>ODPADÓW</strong> NIEBEZPIECZNYCH W PRAKTYCE<br />
<strong>TRANSPORT</strong>OWEJ<br />
0. Spis treści.<br />
1. Wstęp.<br />
2. Definicje i transport odpadów w przepisach o odpadach.<br />
3. Transport odpadów wg przepisów <strong>ADR</strong>.<br />
4. Problem z klasyfikacją.<br />
5. Jak rozstrzygać wątpliwości?<br />
6. Kontrole i konsekwencje.<br />
7. Podsumowanie.<br />
8. Literatura.<br />
9. Streszczenie i słowa kluczowe.<br />
1. Wstęp<br />
Mimo wszelkich ograniczeń nakładanych przez przepisy na swobodę przemieszczania<br />
odpadów i ustawowego obowiązku zagospodarowania ich przede wszystkim w miejscu<br />
powstawania (art. 9. Ust. o Odpadach) [2]), względy społeczne, techniczne i ekologiczne<br />
powodują, że transport odpadów jest w wielu wypadkach nieuchronny. Uzasadnia go<br />
konieczność dostarczenia odpadów z miejsca powstania do miejsc, gdzie mogą być<br />
zastosowane, przetworzone, zneutralizowane, czy wreszcie składowane w sposób<br />
bezpieczny dla ludzi i środowiska. Jednak niektóre odpady w procesie przemieszczania<br />
wywołują dodatkowe zagrożenia dla otoczenia, nawet, jeśli transport ten dotyczy<br />
„miejsc najbliżej położonych” (art. 9. ust. 2.). Te muszą, zatem, być poddane<br />
procedurom oceny ich własności niebezpiecznych wg kryteriów sformułowanych dla<br />
stosowanego środka transportu.<br />
1
Dochodzi do współdziałania przepisów regulujących postępowanie z odpadami i<br />
przepisów stanowiących zasady bezpiecznego transportu. Wynik tego współdziałania to<br />
kompromis potrzeb gospodarczych i reguł bezpiecznego manipulowania odpadami /w<br />
tym transportowania/. W efekcie ma zapewnić bezpieczeństwo i ograniczyć zagrożenia,<br />
jakie stwarzają właściwości odpadów traktowanych również jako /potencjalnie/<br />
materiały niebezpieczne w transporcie. Równoczesne stosowanie przepisów o odpadach<br />
i przepisów o transporcie materiałów niebezpiecznych pozwala do minimum ograniczyć<br />
negatywne skutki zagrożeń, jakie odpady stwarzają dla ludzi i środowiska. Zagrożeń<br />
wynikających również z realizacji procesu transportowego: od miejsca powstawania<br />
odpadu – przez załadunek – transport – odbiór w miejscu przetwarzania/składowania<br />
odpadu, z uwzględnieniem ewentualnego zagrożenia wypadkiem lub awariom pojazdu.<br />
Oczywiście z zachowaniem możliwości skutecznego realizowania celów gospodarczych<br />
w sposób ekonomicznie uzasadniony.<br />
Problem jednak w tym, że w/w przepisy opierają się na różnych kryteriach oceny<br />
zagrożeń, ale używają tej samej terminologii dla określenia zupełnie różnych zjawisk.<br />
„Niebezpieczny” /odpad/ wg ustawy o odpadach [2 i pochodne akty prawne] oznacza<br />
zupełnie coś innego niż „niebezpieczny”/towar/ wg Umowy <strong>ADR</strong> [3] i Ustawy o<br />
transporcie drogowym towarów niebezpiecznych [4, 5, 6]. Dla zupełnego pojęć<br />
pomieszania, jeszcze inaczej przymiotnik ten jest rozumiany w przepisach Ustawy o<br />
substancjach i preparatach chemicznych [8], która stanowi podstawę do bezpiecznego i<br />
zgodnego z prawem postępowania z chemikaliami, także, gdy są one już odpadem lub<br />
składnikiem odpadu /często najistotniejszym dla bezpieczeństwa/, bo dostarcza na<br />
temat chemikaliów wyczerpującej wiedzy o ich właściwościach i zagrożeniach, jakie ze<br />
sobą niosą.<br />
Rezultat tak beztrosko artykułowanych przepisów to chaos pojęciowy i problemy<br />
interpretacyjne wśród wszystkich obowiązanych omawiane przepisy stosować:<br />
wytwórców odpadów, przewoźników, kontrolerów licznych uprawnionych instytucji i<br />
służb, wreszcie części Kolegów Doradców DGSA, którzy wówczas muszą zejść z<br />
twardego gruntu <strong>ADR</strong> w grzęzawisko spekulacji, hipotez i sprzecznych ocen.<br />
Trzeba rzetelnej znajomości szerokiego spektrum zagadnień: od przepisów o ochronie<br />
środowiska, o odpadach, przez chemię, czasem bakteriologię, do wymagań<br />
konstrukcyjnych w odniesieniu do opakowań i pojazdów, by odpowiedzialnie<br />
zdecydować o warunkach bezpiecznego transportu niektórych odpadów.<br />
Zwykle trzeba też dodatkowych badań, by ekspediowany ładunek został dokładnie<br />
poznany, co do jego niebezpiecznych właściwości. Odpowiednio do zagrożeń, jakie one<br />
wywołują, właściwie opakowany i opisany, załadowany do pojazdu gwarantującego<br />
bezpieczny przewóz, a wreszcie zaopatrzony w procedury i narzędzia do skutecznego<br />
prowadzenia akcji ratowniczej, gdy mimo całej przezorności dojdzie do awarii lub<br />
wypadku.<br />
Przedstawiony tu w maksymalnym skrócie schemat myślowy jest fundamentalną zasadą<br />
bezpiecznej realizacji transportu towarów/materiałów 1 niebezpiecznych: „niebezpieczne<br />
zidentyfikować, opakować,<br />
1 Autor w odniesieniu do transportowanego ładunku używa zasadniczo określenia „materiał/materiały”, mimo,<br />
że w przywoływanych przepisach (Ustawa Europejska <strong>ADR</strong> [3], Ustawa o przewozie drogowym towarów<br />
niebezpiecznych [4] używane jest określenie „towar/towary”. W tekście pojawiać się będą one jako synonimy,<br />
zamiennie - w cytatach przepisów i niektórych kontekstach znaczeniowych: towar/towary”, ale w potocznym<br />
znaczeniu transportowany ładunek określany będzie: „materiał/materiały”.<br />
2
oznakować, opisać i przewozić tak, by ryzyko było określone i minimalne”. Zgodnie z<br />
naczelną regułą <strong>ADR</strong> [3] - jeśli zasada ta nie może być spełniona towar/materiał -<br />
również odpad – nie może być transportowany po drogach publicznych.<br />
Podmioty gospodarcze obowiązane do stosowania w praktyce przepisów o odpadach i<br />
transporcie towarów niebezpiecznych często nie są w stanie ogarnąć i na bieżąco<br />
aktualizować wiedzy tak rozległej, jak omawiana tu materia. W praktyce zwykle mają<br />
do czynienia z wąskim wycinkiem zagadnień zdeterminowanych przez właściwości ich<br />
odpadów i środki transportu będące w ich dyspozycji. I dla takiego ograniczonego<br />
wycinka powinni umieć znaleźć metodę osiągania kompromisu pomiędzy przepisami,<br />
bezpieczeństwem, logiką i ekonomią.<br />
Zadaniem autora jest wysupłać z gąszczu szczegółowych przepisów te ogólne reguły,<br />
które przesądzają o bezpieczeństwie i o zgodnym z prawem działaniu oraz wskazać<br />
źródła literaturowe i ludzi (organizacje), które mogą pomóc tam, gdzie specyfika<br />
konkretnego przypadku nie poddaje się już prostej interpretacji.<br />
Omawiane regulacje prawne wiążą ze sobą trzy obszary działalności gospodarczej:<br />
gospodarkę chemikaliami, odpadami i transport. W ostatnich latach, w ramach<br />
unifikacji polskiego prawa z prawem UE, obszary te przeszły prawdziwą rewolucję<br />
zmian. Firmy zobowiązane do wprowadzenia tych zmian w swojej działalności, do<br />
podporządkowania się nowym rygorom, często nie nadążały za kolejnymi<br />
nowelizacjami. Obecnie można stwierdzić, że większość prezentowanych tu przepisów<br />
związanych z transportem i z obrotem chemikaliami osiągnęło postać ostateczną i<br />
przyszłe zmiany będą miały charakter kosmetycznych poprawek, / o przepisach<br />
dotyczących postępowania z odpadami chyba nie można tego na razie powiedzieć/.<br />
Pozostaje wdrożyć wszystkie nowości do praktycznego stosowania. Nie jest to proces<br />
łatwy, pociąga za sobą dodatkowe koszty, zmusza do zmiany starych metod działania.<br />
Jednak to, co obecnie jest nowe i niezrozumiałe, stopniowo stanie się rutynowe i<br />
powszechnie spotykane. Pytanie tylko: kiedy i za ile?<br />
2. Definicje i transport odpadów w przepisach o odpadach.<br />
Pomijając wyłączenia i wyjątki, a pozostając przy pojęciach najbardziej ogólnych<br />
Ustawa o odpadach [2] określa w art. 1. pkt. 1.:<br />
Art. 1.<br />
1. ….. zasady postępowania z odpadami w sposób zapewniający ochronę życia i zdrowia<br />
ludzi oraz ochronę środowiska zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju, a w<br />
szczególności zasady zapobiegania powstawaniu odpadów lub ograniczania ilości<br />
odpadów i ich negatywnego oddziaływania na środowisko, a także odzysku lub<br />
unieszkodliwiania odpadów.<br />
W Art. 3. zdefiniowano:<br />
Pochodzące z tłumaczenia angielskich dokumentów słowo - towary (goods), podstawowe w przepisach<br />
transportowych, wg autora ma w języku polskim tak silną konotację znaczeniową z pojęciem „towar handlowy<br />
/dobro materialne”, że w zastosowaniu do odpadów razi swoim niedopasowaniem.<br />
3
1. Odpady oznaczają każdą substancję lub przedmiot należący do jednej z kategorii,<br />
określonych w załączniku nr 1 do ustawy, których posiadacz pozbywa się,<br />
zamierza pozbyć się lub do ich pozbycia się jest obowiązany.<br />
I dalej w Art. 3. podano niezmiernie pogmatwaną definicję:<br />
2. Odpady niebezpieczne są to odpady:<br />
1) należące do kategorii lub rodzajów odpadów określonych na liście A załącznika nr 2<br />
do ustawy oraz posiadające, co najmniej jedną z właściwości wymienionych w<br />
załączniku nr 4 do ustawy lub<br />
2) należące do kategorii lub rodzajów odpadów określonych na liście B załącznika nr 2<br />
do ustawy i zawierające którykolwiek ze składników wymienionych w załączniku nr<br />
3 do ustawy oraz posiadające co najmniej jedną z właściwości wymienionych w<br />
załączniku nr 4 do ustawy.<br />
Są w tej definicji tak precyzyjne, czysto inżynierskie pojęcia jak, cytuję za załącznikiem<br />
Nr 4. do Ustawy:<br />
H3-A "wysoce łatwopalne":<br />
1) ciekłe substancje mające temperaturę zapłonu poniżej 21°C (w tym nadzwyczaj<br />
łatwopalne ciecze),<br />
Wszak wszyscy wiemy, co to są „nadzwyczaj łatwopalne ciecze” i czym się różnią od<br />
„nienadzwyczaj łatwopalnych cieczy”. To mniej więcej to samo, co napalm, w tym<br />
napalm na palmy. W krakowskim „Przekroju” by tego nie wymyślili.<br />
Mimo takich definicji problem z odpadami niebezpiecznymi byłby może mniejszy,<br />
gdyby w całości została zrealizowana delegacja dla Ministra Ochrony Środowiska dana<br />
w art. 4.:<br />
Art. 4.<br />
1. Minister właściwy do spraw środowiska, kierując się kategoriami oraz rodzajami<br />
odpadów wymienionymi w załącznikach nr 1 i 2, składnikami odpadów wymienionymi<br />
w załączniku nr 3 oraz właściwościami odpadów wymienionymi w załączniku nr 4,<br />
określi w drodze rozporządzenia:<br />
4
1) katalog odpadów z podziałem na grupy, podgrupy i rodzaje, uwzględniający źródła<br />
powstawania odpadów, wraz z listą odpadów niebezpiecznych oraz ze sposobem<br />
klasyfikowania odpadów,<br />
2) metodykę referencyjną badań odpadów wymienionych na liście odpadów<br />
niebezpiecznych pozwalającą na stwierdzenie, że nie posiadają one właściwości lub<br />
składników i właściwości, które powodują, że odpady te stanowią odpady niebezpieczne.<br />
Niestety, do dziś wykonany jest tylko jej punkt 1. Nadal nie ma opisanej w punkcie 2.<br />
metodyki referencyjnej dla klasyfikacji odpadów, w szczególności zaś odpadów<br />
niebezpiecznych. Wytwórcy odpadów i inni zaangażowani w obrót nimi, są więc skazani<br />
na własną pomysłowość i posługują się takimi metodami klasyfikacji, jakie są im<br />
wygodne lub dostępne. O Globalnie Zharmonizowanym Systemie Klasyfikacji i<br />
Oznakowania Produktów Chemicznych omawianym w publikacji B. Hancyka [14]<br />
możemy myśleć za kilka lat, choć ten - mądrze zaprojektowany i wprowadzony do<br />
istniejącego prawa - rozwiązałby wiele obecnych problemów.<br />
Logika nakazywałaby, zatem, stosować procedury klasyfikacyjne podawane na<br />
podstawie Ustawie o substancjach i preparatach chemicznych [8, 8a], mimo, że ta<br />
odżegnuje się od odpadów już na wstępie:<br />
„Rozdział 1<br />
Przepisy ogólne<br />
Art. 1. Przedmiot uregulowania ustawowego<br />
1. Ustawa [o subst. i preparatach chemicznych - 8] określa warunki, zakazy lub<br />
ograniczenia produkcji, wprowadzania do obrotu lub stosowania substancji i<br />
preparatów chemicznych, w celu ochrony przed szkodliwym wpływem tych<br />
substancji i preparatów na zdrowie człowieka lub na środowisko.<br />
2. Ustawa nie dotyczy warunków transportu substancji i preparatów chemicznych, w<br />
tym również warunków transportu w tranzycie, jeżeli nie są w trakcie tranzytu<br />
przetwarzane lub przepakowywane.<br />
3. Przepisów ustawy nie stosuje się do:<br />
……………….<br />
2) substancji chemicznych i ich mieszanin w formie odpadów, z wyjątkiem przepisów art.<br />
25-28 ……….”<br />
5
Nie wiadomo zresztą, dlaczego pozostawia swoje kompetencje Ustawie o odpadach,<br />
która żadnych kompetencji w tym zakresie nie przejawia. Czy cyjanek odpadowy mniej<br />
szkodzi niż czysty?<br />
Wygodne i skuteczne byłoby klasyfikowanie odpadów np. wg <strong>ADR</strong> i cytowanego tam<br />
„Podręcznika badań i kryteriów”, ale nie ma na to prawnego umocowania, więc to tylko<br />
domysł. Ciągle rozsądek nie jest jeszcze w randze obowiązującego prawa. Każdy robi<br />
jak uważa.<br />
Oczywiście rozbieżności w takich klasyfikacjach można się spodziewać gigantycznych.<br />
A ich wpływ na bezpieczeństwo? Jest nieprzewidywalny.<br />
Byleby było taniej, a <strong>ADR</strong> do tanich nie należy. Oczywiste jest to zwłaszcza w świetle<br />
kolejnych zapisów:<br />
3. Ilekroć w ustawie [2] jest mowa o:<br />
1) gospodarowaniu odpadami - rozumie się przez to zbieranie, transport, odzysk i<br />
unieszkodliwianie odpadów, w tym również nadzór nad takimi działaniami oraz nad<br />
miejscami unieszkodliwiania odpadów,<br />
i dalej:<br />
4. Transport odpadów niebezpiecznych z miejsc ich powstawania do miejsc odzysku lub<br />
unieszkodliwiania odpadów odbywa się z zachowaniem przepisów obowiązujących przy<br />
transporcie materiałów niebezpiecznych.<br />
5. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do<br />
spraw gospodarki, kierując się koniecznością ograniczania negatywnego<br />
oddziaływania na środowisko wynikającego z transportowania odpadów<br />
niebezpiecznych, określi w drodze rozporządzenia, zakres i sposób stosowania<br />
przepisów o transporcie materiałów niebezpiecznych do transportu odpadów<br />
niebezpiecznych.<br />
Młodsza od Ustawy o Odpadach [2] Ustawa o transporcie drogowym towarów<br />
niebezpiecznych [4] powtarza to dodatkowo /słowo w słowo/:<br />
Art. 35. W ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62, poz. 628 oraz z<br />
2002 r. Nr 41, poz. 365 i Nr 113, poz. 984) w art. 11 ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie:<br />
6
"4. Transport odpadów niebezpiecznych z miejsc ich powstawania do miejsc odzysku lub<br />
unieszkodliwiania odpadów odbywa się z zachowaniem przepisów obowiązujących przy<br />
transporcie towarów niebezpiecznych.<br />
5. Minister właściwy do spraw transportu, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw<br />
gospodarki, kierując się koniecznością ograniczania negatywnego oddziaływania na<br />
środowisko wynikającego z transportowania odpadów<br />
niebezpiecznych, określi, w drodze rozporządzenia, zakres i sposób stosowania przepisów o<br />
przewozie drogowym towarów niebezpiecznych do transportu odpadów niebezpiecznych."<br />
Minister Infrastruktury delegację swoją zrealizował lapidarnym rozporządzeniem z<br />
dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie zakresu i sposobu stosowania przepisów o przewozie<br />
drogowym towarów niebezpiecznych do transportu odpadów niebezpiecznych.[5].<br />
Stwierdza ono jednak najistotniejsze:<br />
„§ 1. Przepisy o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych stosuje się<br />
odpowiednio do transportu odpadów niebezpiecznych spełniających określone w tych<br />
przepisach kryteria klasyfikacyjne dla zaliczenia ich do jednej z następujących klas<br />
towarów niebezpiecznych:…..”<br />
Tu wymieniono 12 klas <strong>ADR</strong>, /klasa 7. – materiały radioaktywne - wyłączone są do<br />
odrębnych regulacji prawnych/. A dla transportowców taki zapis jest wystarczającą<br />
przesłanką do tego, by całe mnóstwo „odpadów niebezpiecznych” transportować bez<br />
stosowania przepisów <strong>ADR</strong>, jeśli tylko kryteria zaliczenia do klas zagrożeń <strong>ADR</strong> nie są<br />
spełnione. Na podstawie tego rozporządzenie możemy spokojnie opuścić niepewny grunt<br />
Ustawy o odpadach i powrócić do znanej, solidnej podstawy przepisów <strong>ADR</strong>.<br />
Jeżeli konsekwentnie je zastosować, na pewno nie popełnimy w transporcie żadnego błędu.<br />
Taka też była chyba intencja prawodawcy. Widać ją w poniższym uzasadnieniu<br />
wprowadzenia cytowanego rozporządzenia, na etapie dyskutowania projektu, choć<br />
trzeba się dobrze wczytać, by ten sens wyłowić:<br />
Projekt 13.11.2002 r.<br />
…O zakresie stosowania przepisów o przewozie towarów niebezpiecznych do transportu<br />
odpadów niebezpiecznych stanowi przyjęcie klasyfikacji transportowej do klasyfikacji<br />
odpadów, natomiast sposób stosowania tych przepisów powinien być odpowiedni, tj. taki,<br />
7
jaki obowiązuje w stosunku do towarów o tych samych właściwościach niebezpiecznych,<br />
lecz nie będących odpadami.<br />
Niestety, radość przewoźników odpadów może być przedwczesna – <strong>ADR</strong> w wersji 2005<br />
dostarczy nam sporo problemów wynikających z niejednoznacznych kryteriów<br />
klasyfikacji, o czym dalej / rozdz. 4./ [12].<br />
3. Transport odpadów wg przepisów <strong>ADR</strong>.<br />
Cytuję...<br />
W rozumieniu <strong>ADR</strong>:<br />
„Odpady” oznaczają materiały, roztwory, mieszaniny lub przedmioty, które nie<br />
są przewidziane do bezpośredniego zastosowania, ale są przewożone w celu ich<br />
utylizacji, składowania lub zniszczenia przez spalenie lub w inny sposób;<br />
Definicja bardzo podobna do przyjętej w Ustawie o odpadach [2], podanej w rozdz. 2.<br />
Różnica polega na tym, że w <strong>ADR</strong> dodane są precyzyjne metody oceny zagrożeń, jakie<br />
odpad stwarza.<br />
2.1.3 Klasyfikacja materiałów, włącznie z roztworami i mieszaninami (takimi jak<br />
preparaty i odpady), nie wymienionych z nazwy<br />
2.1.3.1 Materiały, włącznie z roztworami i mieszaninami, nie wymienione z nazwy,<br />
powinny być klasyfikowane zgodnie ze stopniem stwarzanego przez nie<br />
zagrożenia, na podstawie kryteriów wymienionych w podrozdziale 2.2.x.1<br />
różnych klas. Zagrożenie(a) stwarzane przez materiał powinno być określane na<br />
podstawie jego charakterystyki fizycznej i chemicznej oraz właściwości<br />
fizjologicznych. Takie charakterystyki i właściwości powinny być również brane<br />
pod uwagę w przypadku, gdy wyniki doświadczeń wskazują na ostrzejszą<br />
klasyfikację.<br />
I dalej:<br />
2.1.3.5.2 Jeżeli takie ustalenie nie jest możliwe bez poniesienia nadmiernych kosztów lub<br />
obciążeń (np. dla niektórych rodzajów odpadów), to materiały, roztwory lub<br />
mieszaniny, powinny być klasyfikowane do klasy składnika stwarzającego<br />
największe zagrożenie.<br />
2.1.3.5.3 Jeżeli charakterystyki zagrożeń materiałów, roztworów lub mieszanin<br />
odpowiadają więcej niż jednej klasie lub grupie materiałów wymienionych<br />
poniżej, to te materiały, roztwory lub mieszaniny powinny być klasyfikowane do<br />
klas lub grup materiałów odpowiednich dla stwarzanego przez nie zagrożenia<br />
głównego na podstawie następującego uszeregowania pierwszeństwa:<br />
Niestety, nie wszystko da się określić precyzyjnie:<br />
8
2.1.3.8 W rozumieniu <strong>ADR</strong>, materiały, roztwory i mieszaniny (takie jak preparaty i<br />
odpady), które nie mogą być zaklasyfikowane do klas 1 do 8 lub do klasy 9 do<br />
pozycji o numerach innych niż UN 3077 i UN 3082, ale które mogą być<br />
zaklasyfikowane do UN 3077 lub UN 3082 na podstawie metod badań<br />
i kryteriów zawartych w rozdziale 2.3.5, powinny być uważane za<br />
zanieczyszczające środowisko wodne. Roztwory i mieszaniny (takie jak preparaty<br />
i odpady), dla których brak jest danych odpowiadających stosowanym kryteriom,<br />
powinny być uważane za zanieczyszczające środowisko wodne, jeżeli LC 50 (patrz<br />
definicja pod 2.3.4.7) obliczone zgodnie z następującym wzorem:<br />
LC 50 materiału zanieczyszczającego środowisko × 100<br />
LC 50 =<br />
zawartość w % masowych materiałów zanieczyszczających środowisko<br />
(b)<br />
jest równe lub mniejsze niż:<br />
(a) 1 mg/l, lub<br />
10 mg/l, jeżeli materiał zanieczyszczający środowisko nie ulega łatwo rozkładowi,<br />
lub będąc materiałem ulegającym rozkładowi, ma wartość log P ow ≥ 3,0 (patrz<br />
również 2.3.5.6).<br />
Ale i tak sytuacja jest klarowna:<br />
Transport odpadów niebezpiecznych musi odbywać się z zachowaniem przepisów<br />
obowiązujących przy transporcie towarów/materiałów niebezpiecznych ([2] art. 11 ust.<br />
4). Zakres i sposób stosowania przepisów o transporcie towarów/materiałów<br />
niebezpiecznych do transportu odpadów jest przedmiotem rozporządzenia Min.<br />
Infrastruktury z dn. 19 grudnia 2002 r. w sprawie zakresu i sposobu stosowania<br />
przepisów o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych do transportu odpadów<br />
niebezpiecznych [5]. Minister Infrastruktury wykorzystał tę delegację tylko do regulacji<br />
w zakresie transportu drogowego odpadów niebezpiecznych. Nie ma obecnie<br />
analogicznych aktów prawnych, dotyczących innych rodzajów transportu /kolejowego,<br />
śródlądowego i innych – tam problemów będzie dużo więcej./.<br />
Dwukrotnie użyte w tym rozporządzeniu określenie „niebezpiecznych” ma dwa,<br />
zasadniczo różne znaczenia. Ponownego podkreślenia wymaga fakt różnych kryteriów<br />
klasyfikacji stosowanych w przepisach do uznania odpadu za niebezpieczny i do<br />
określenia stopnia zagrożenia /niebezpieczeństwa/ stwarzanego przez towary<br />
niebezpieczne w transporcie. W Ustawie o odpadach [2] stosowane są kryteria uznające<br />
odpady za niebezpieczne z punktu widzenia racjonalnej gospodarki odpadami i<br />
ograniczenia ich potencjalnie negatywnych oddziaływań na ludzi i środowisko [2 - art.<br />
3. ust. 2.]. Natomiast w przepisach dotyczących transportu towarów/materiałów<br />
niebezpiecznych, przyjęto kryteria doraźnego zapewnienia bezpieczeństwa w procesie<br />
transportowym, podane w formie tabel klasyfikacyjnych i reguł oceny<br />
właściwości materiału, powodujących zagrożenie /palność, wybuchowość, toksyczność i<br />
inne/. Reguły te zawarte są w „Zaleceniach ONZ dotyczących transportu towarów<br />
niebezpiecznych - Podręcznik badań i<br />
kryteriów”, („United Nations Recommendations on the Transport of Dangerous Goods.<br />
Manual of Tests and Criteria”), trzecie poprawione wydanie, opublikowane przez ONZ<br />
(ST/SG/AC.10/11/Rev.3).<br />
9
Ponieważ kryteria i metody oceny „niebezpieczeństwa” dla omawianych dwu sfer<br />
działalności – gospodarki odpadami i transportu - istotnie różnią się one od siebie,<br />
rozbieżne są też wyniki klasyfikacji: wiele odpadów uznawanych za niebezpieczne wg<br />
klasyfikacji Ustawy o odpadach [2] nie spełnia ostrych warunków uznania je za<br />
niebezpieczne w transporcie [3, 4].<br />
Najczęściej nie można zastosować żadnych uproszczonych algorytmów porównania<br />
właściwości odpadów wg tych dwu odmiennych regulacji i nie opracowano dotychczas<br />
prostych metod oceny: czy odpad niebezpieczny jest materiałem niebezpiecznym w<br />
transporcie. Nie mniej pokuszę się /rozdz. 4./o próbę przedstawienia podstawowych<br />
zasad postępowania z odpadami niebezpiecznymi, tak, by ich transport odbywał się z<br />
poszanowaniem odpowiednich przepisów przewozowych.<br />
Relacja odwrotna najczęściej jest spełniona: odpady zaklasyfikowane jako<br />
niebezpieczne wg kryteriów transportowych zwykle spełniają kryteria klasyfikacyjne<br />
podane w [2. art. 3. ust. 2. pt. 1 i 2.], tzn. najczęściej posiadają właściwości wymienione<br />
w załączniku Nr 4. do Ustawy o Odpadach [2].<br />
Trzeba zaznaczyć, że w praktyce niektóre odpady nie zaklasyfikowane jako<br />
niebezpieczne wg kryteriów Ustawy o odpadach, spełniają kryteria klasyfikacji<br />
transportowej. Zazwyczaj przyczyną tego jest zbyt łagodna ocena ich właściwości<br />
niebezpiecznych wymienionych w załączniku 4. [2]<br />
4. Problem z klasyfikacją.<br />
5. Jak rozstrzygać wątpliwości.<br />
6. Kontrole i konsekwencje.<br />
Skutki nieprzestrzegania przepisów prawa regulującego transport odpadów<br />
niebezpiecznych to najbardziej kosztowna i stresująca strona działalności gospodarczej<br />
związanej z gospodarką odpadami i ich transportem. Nowe prawo powołało do życia<br />
Instytucje uprawnione i dobrze wyszkolone do egzekwowania przepisów w tym<br />
zakresie. Stosownie do przypisanych obowiązków, przewidziane są kontrole nie tylko<br />
realizujących przewozy, tj. przewoźników i kierowców, ale też przedsiębiorstw<br />
wytwarzających, nadających odpady do przewozu i pośredniczących w obrocie nimi. Ze<br />
względu na skalę zagrożeń w przypadku awarii, wypadków, przedostania się odpadów<br />
do środowiska naturalnego, zagrożenia przez nie zdrowia i życia ludzi, podmioty<br />
gospodarcze realizujące ich transport powinny również liczyć się z odpowiedzialnością<br />
cywilna, a w pewnych przypadkach z odpowiedzialnością karną.<br />
Skalę zagrożeń dobrze ilustruje cytat z rozp. M. I z dnia 3 lipca 2002 r. w sprawie<br />
wysokości kar pieniężnych w transporcie drogowym ze zmianami z dn. 12. maja 2003 r.<br />
[7]:<br />
7.65 - przewóz towarów niebezpiecznych bez wymaganego zezwolenia – 8 000 zł,<br />
7.66 – przewóz towarów innych niż niebezpieczne bez wymaganego zezwolenia – 3 000 zł<br />
7.67 - przewóz towarów niebezpiecznych bez wymaganego zezwolenia – w tranzycie przez<br />
terytorium RP<br />
- 6 000 zł,<br />
Samo zezwolenie kosztuje u Starostów ca 700 zł, ale wielu przewoźników świadczących<br />
usługi nie wie o tych przepisach. Nawet, jeśli pracują w prominentnych firmach i nawet,<br />
10
jeśli te firmy doskonale o tym wiedzą. Nie powiem jeszcze tym razem, które mam na<br />
myśli.<br />
7. Podsumowanie.<br />
Często Firmy wdrażające nowe przepisy do swej działalności, ponoszące znaczne tego<br />
koszty, wymuszające na swych kontrahentach dostosowanie ich działalności do nowych<br />
reguł, ryzykujące utratę klientów nakładając na nich „irracjonalne” obowiązki,<br />
stawiają pytanie:<br />
Po co to? Przecież konkurencja nic nie robi i ma się lepiej niż my.<br />
Rzeczywiście – dziś tak jest. Świadomość obowiązywania nowych zasad jest znikoma.<br />
Szacuje się ją na 30 – 50% obowiązanych podmiotów. Spośród świadomych tylko<br />
niektóre zdecydowały się podjąć trud i koszty przystosowania swej działalności do<br />
obowiązującego prawa. Pozostali czekają na lepsze czasy i oszczędzają. Liczą, że jakoś<br />
to będzie lub z premedytacją liczą na bezkarność.<br />
Zostaje nadzieja, że nowe prawo zostanie jednak powszechnie zaakceptowane, mimo<br />
jego zawiłości, uciążliwości i wysokich kosztów wdrożenia. Nadzieja, że egzekwowanie<br />
go nie stanie się kolejnym instrumentem fiskalnym pazernego Państwa, lecz skutecznym<br />
instrumentem korygowania błędów tych, którzy błądzą i nawracania tych, którzy<br />
postanowili je ignorować, „bo to się bardziej opłaca”. I wiara, że poprawią się i<br />
porządek, i środowisko naturalne, i bezpieczeństwo. Bo taka jest intencja i końcowy<br />
skutek działania tych przepisów w ujęciu idealistycznym. Optymistycznym przykładem<br />
na to, że wiara ta ma uzasadnienie jest środowisko przewoźników drogowych towarów<br />
niebezpiecznych, gdzie świadomość zagrożenia, jakie stwarza ich codzienna działalność<br />
jest bardzo duża, stosunek do przepisów bardzo rzetelny, a w efekcie przy rosnącej<br />
liczbie przewozów, poziom wypadków i awarii pozostaje do kilku lat na podobnym,<br />
stosunkowo niskim poziomie 100 do 200/ rok. W tym groźnych w skutkach kilkanaście<br />
rocznie w okresie od 1998 r. do 2002 r.<br />
W prezentowanej publikacji całkowicie pominie zostały zagadnienia „transgraniczne” –<br />
importu, eksportu i tranzytu odpadów, jakkolwiek warte są one szczególnej uwagi, bo<br />
nieuchronne są znaczące przemieszczenia odpadów przez granice Polski i UE. Ustawa o<br />
odpadach jeszcze chyba nie zauważyła /czujnymi oczętami posłów /, że już jesteśmy w<br />
UE.<br />
8. Literatura.<br />
1) Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. 2001 Nr 62 poz.<br />
627) ze zmianami.<br />
2) USTAWA z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach. (Dz. U. z dnia 20 czerwca 2001 r.) ze<br />
zmianami.<br />
3) Umowa europejska dotycząca międzynarodowego przewozu drogowego towarów<br />
niebezpiecznych (<strong>ADR</strong>), sporządzona w Genewie dnia 30 września 1957 r. (Dz. U.<br />
z 1975 r. Nr 35, poz. 189 i 190, z 1977 r. Nr 36, poz. 157, z 1978 r. Nr 31, poz. 134,<br />
z 1981 r. Nr 32, poz. 180, z 1982 r. Nr 38, poz. 249, z 1986 r. Nr 14, poz. 81, z 1990 r.<br />
11
Nr 84, poz. 490, z 1993 r. Nr 61, poz. 293, z 1995 r. Nr 50, poz. 270, z 1997 r. Nr 59,<br />
poz. 367 i z 1999 r. Nr 30, poz. 287),<br />
tekst jednolity wg stanu prawnego na dzień 1. stycznia 2001r., Dz. U. Nr 194, poz. 1629, z<br />
roku 2002,<br />
zmiany wprowadzone w roku 2003 Dz. U. Nr 207, poz. 2013 i 2014. z roku 2003,<br />
zmiany w 2005 r. dokumenty EKG ONZ nr: TRANS/WP.15/AC.1/94/Add.1-7, TRANS/<br />
WP.15/170, TRANS/WP.15/172, TRANS/WP.15/174/Add.1. – dostępne na:<br />
http://www.tdt.pl/start.php?id=stacje_kontroli_pojazdow&sub=adr&nr=1<br />
4) USTAWA z dnia 28 października 2002 r. o przewozie drogowym towarów<br />
niebezpiecznych. (Dz. U. Nr 199, poz. 1671)<br />
5) ROZPORZĄDZENIE MINISTRA Infrastruktury z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie<br />
zakresu i sposobu stosowania przepisów o przewozie drogowym towarów<br />
niebezpiecznych do transportu odpadów niebezpiecznych..(Dz. U. Nr 236, poz. 1986).<br />
6) Ustawa z dnia 30 lipca 2004 r. międzynarodowym obrocie odpadami. (Dz. U. z dnia 20<br />
czerwca 2001 r.).<br />
7) ROZPORZĄDZENIE MINISTRA Infrastruktury z dnia 3 lipca 2002 r. w sprawie<br />
wysokości kar pieniężnych w transporcie drogowym (Dz. U. Nr 115, poz. 999, Dz. U.<br />
Nr 236, poz.1985. ), ze zmianami z dn. 12. maja 2003 r. (Dz. U. Nr 89, poz. 834).<br />
8) USTAWA z dnia 11 stycznia 2001 r. o substancjach i preparatach chemicznych. ( Dz.<br />
U. z dnia 14 lutego 2001 r. )<br />
a) ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA z dnia 11 lipca 2002 r. w sprawie<br />
kryteriów i sposobu klasyfikacji substancji i preparatów chemicznych.(Dz. U. Nr<br />
140, poz. 1172)<br />
b) ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA z dnia 11 lipca 2002 r. w sprawie<br />
oznakowania opakowań substancji niebezpiecznych i preparatów niebezpiecznych.<br />
(Dz. U. Nr 140, poz. 1173)<br />
c) ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA z dnia 3 lipca 2002 r. w sprawie karty<br />
charakterystyki substancji niebezpiecznej i preparatu niebezpiecznego. (Dz. U. Nr<br />
140, poz. 1171)<br />
9) Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 125, poz. 1371<br />
oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253 i Nr 89, poz. 804);<br />
10) Wydawnictwo FORUM „Odpady i opakowania – nowe regulacje prawne” pod red.<br />
Wł. Urbaniaka, Poznań 2001 – 2005.<br />
12
11) Malicka Monika, „Odpady niebezpieczne, czyli nikt nic nie wie” – referat na<br />
Seminarium Stowarzyszenia Doradców DGSA – Gdańsk 2003.<br />
12) Hancyk Bolesław, KLASYFIKACJA <strong>ODPADÓW</strong> JAKO TOWARÓW<br />
NIEBEZPIECZNYCH, referat na stronie www Stowarzyszenia Doradców DGSA –<br />
Kraków 2004, www.dgsa.krakow.pl/.<br />
13) Hancyk Bolesław, Instytut Przemysłu Organicznego, Warszawa 2005, „<strong>ADR</strong> 2005 –<br />
wszechstronny system bezpieczeństwa w przewozach towarów niebezpiecznych”.<br />
referat na stronie www Stowarzyszenia Doradców DGSA – Kraków 2005,<br />
www.dgsa.krakow.pl/.<br />
14) Hancyk Bolesław, Instytut Przemysłu Organicznego, Warszawa 2005, „ GLOBALNIE<br />
ZHARMONIZOWANY SYSTEM KLASYFIKACJI I ZNAKOWANIA<br />
CHEMIKALIÓW (GHS). Cz. I i II „referat na stronie www Stowarzyszenia Doradców<br />
DGSA – Kraków 2005, www.dgsa.krakow.pl/.<br />
15)<br />
Kraków, 8. 06. 2005 r.<br />
Grzegorz Hejnar<br />
DGSA 370/02<br />
gregorh@wp.pl<br />
Pełny tekst referatu na:<br />
http://um.wrotamalopolski.pl/Gospodarka/<strong>ADR</strong>/<br />
13