( 1146 kB), przez - Dolnośląska Okręgowa Izba Pielęgniarek i ...

More documents

Recommendations

Info

Pielęgniarstwo nie realizują zadań opiekuńczowychowawczych lub przejawiają nadopiekuńczość, zbytnią surowość, nastawienie na sukces zawodowy lub materialny. Powodem sięgnięcia po narkotyki wśród dzieci i młodzieży mogą być też złe kontakty z kolegami, nauczycielami, niepowodzenia w szkole. Zjawisko uzależnienia związane jest również z właściwościami psychicznymi danej osoby np. z zaburzeniami rozwoju osobowości, brakiem umiejętności radzenia sobie w trudnych sytuacjach. Zazwyczaj powodem sięgnięcia po raz pierwszy po tego typu środki są: - ciekawość - namowa i wpływ kolegów - charakterystyczna często dla młodego wieku postawa buntu - lekceważenie norm i wartości uznanych w rodzinie i społeczeństwie - chęć uniknięcia poczucia samotności - ucieczka od trudności szkolnych czy rodzinnych. Środowiskiem wychowawczym oddziałującym najdłużej na jednostkę jest rodzina. Rodzice, dzięki długotrwałości kontaktów z dzieckiem, mają największą możliwość kształtowania m.in. jego zdrowia i sprawności fizycznej od urodzenia aż do pełnoletności. Wywiązanie się z tej roli zależy od nich samych. Wychowanie zdrowotne w rodzinie polegać powinno na kształtowaniu postaw pro zdrowotnych. Wpływ na ich kształtowanie mają i mody i przesądy, ale też i tradycje mi obyczaje. Współczesna rodzina nieco gubi się w swoich ponadczasowych zadaniach. Przestaje być często wzorem dla dzieci. Coraz częściej obserwujemy rozluźnienie więzi emocjonalnych. Czasy, w których żyjemy niosąc za sobą szybki postęp techniki, coraz większą alienację jednostek w społeczeństwie, natłok informacji, izolację człowieka od środowiska naturalnego, powodują, że potrzeby dziecka często spychane są na dalszy plan. Nie bez znaczenia jest też zwyczajna bieda, bezrobocie, z którymi boryka się coraz więcej rodzin. Przeszkodami w przekazywaniu dzieciom wartości związanych ze zdrowiem są m. in.: brak własnego systemu norm moralnych i właściwej hierarchii celów u rodziców. Badania dowodzą że przykład domu rodzinnego jest bardzo ważny również w kwestii szerzenia się nałogów wśród dzieci i młodzieży. Papieros i alkohol jest wszechobecny w otoczeniu dziecka. Sam zakaz palenia bądź picia nie zadziała, jeżeli nie zostanie poparty postawą i przykładem rodziców. Ilu rodziców zastanawia się nad tym jak palenie tytoniu wpłynie na stan zdrowia ich dzieci Może warto zadać sobie pytania dotyczące swoich zachowań zdrowotnych podejmowanych wobec siebie i dzieci. Powinny to być następujące pytania: - w jaki sposób spędzam swój wolny czas - jak spędza swój wolny czas moje dziecko - ile czasu spędzam wspólnie z dzieckiem - jakie działania podejmuję w trosce o zdrowie moje i dziecka. Odpowiedzi uzyskane na te pytania powinny zachęcić nas do zmiany stylu życia i zwiększenia zachowań pro zdrowotnych. Anna Staniuk Specjalista pielęgniarstwa anestezjologicznego i intensywnej opieki Akademicki Szpital Kliniczny we Wrocławiu, SPEŁNIJMY MARZENIA O WOLNOŚCI Wolność jest przeciwieństwem niewoli. Wolność jest sensem życia każdego człowieka. Ja żyję w niewoli – nie jestem wolny. ADHD jest agresorem, który uzurpuje sobie prawo do moich uczuć i zachowań. Narzuca mi własne zdanie i żąda, bym działał pod jego dyktando. Mój wróg jest potężny, wciąż udowadnia wszystkim, że jestem nic nie wart, leniwy, niezdolny i zły. Ale wierzę, że przyjdzie kiedyś (kiedy – nie wiem) taki dzień, który przyniesie mi wolność. Bo... – Wolność to zdolność kontrolowania własnych impulsów. Wolność, to zdolność utrzymania uwagi. Wolność, to możliwość panowania nad własnym ciałem. Tym właśnie dla mnie jest Wolność – to moje marzenie. Świat istnieje po to, by spełniać dziecięce marzenia – pomyślał, zastanawiając się nad tym, co właśnie napisał. – Wobec tego ja też mam szansę na spełnienie swoich marzeń. Tak, na pewno mam – uśmiechnął się do siebie i swego marzenia. [...] – Chcę być wolny – zdążył pomyśleć, zanim przyszedł sen. Iwona Górka: „Mały nieszczęśliwy człowiek z ADHD” Specjaliści oceniają, że w zależności od badanej grupy i użytych kryteriów diagnostycznych la lepiej zrozumieć świat ich pociech. listy przynosi ulgę dziecku, a rodzicom pozwa- 1-20% dzieci i młodzieży boryka się z problemem nadpobudliwości psychoruchowej. Dzie- są zaburzenia neurologiczne. Problem pojawia Przyczyną nadpobudliwości psychoruchowej dziczny zespół ADHD najmocniej daje się we się w wyniku zaburzenia równowagi między wytwarzaniem i funkcjonowaniem dopaminy i no- znaki dzieciom, jego skutki odczuwają jednak także osoby z najbliższego otoczenia. Zaniedbany lub źle leczony zespół ADHD jest uciążliwym cych komórki mózgu. Dopamina odpowiada za radrenaliny – substancji przekaźnikowych łączą- bagażem na całe życie. Fachowa pomoc specja- selekcję bodźców docierających do mózgu, pozwala skupiać się na jednym z nich. Osoby dotknięte ADHD mają problemy z wyodrębnieniem właściwych bodźców, stąd kłopoty z koncentracją. Lista objawów ADHD jest bardzo długa. Znajduje się na niej m.in.: niska koncentracja, częste rozproszenie uwagi, złe zapamiętywanie szczegółów, szybkie zniechęcenie, denerwowanie się, niedokańczanie rozpoczętych czynności, brak umiejętności planowania, trudności w zasypianiu, nieumiejętność przewidywania niebezpieczeństw, nadmierna ruchliwość i chęć przewodnictwa w grupie. Objawy zespołu ADHD specjaliści układają w trzy zasadnicze grupy. Pierwszą z nich są kłopoty z kontrolą własnej impulsywności, drugą nadmierna aktywność ruchowa, ostatnią zaburzenia koncentracji uwagi. Jednakże kłopoty z koncentracją uwagi, nadruchliwość i nadmierna impulsywność są cechami, co oznacza, że występuje u wielu osób, a różnica polega na nasileniu tych cech. Jeśli jakaś cecha powoduj że człowiek wyraźnie różni się od innych i utrudnia mu to funkcjonowanie, zaczynamy taką cechę nazywać objawem. 18 W CIENIU CZEPKA
Pielęgniarstwo Zachowanie dziecka dotkniętego ADHD może mocno dać się we znaki rodzicom, nauczycielom, rówieśnikom. Brak odpowiedniej diagnozy i właściwego postępowania może jedynie pogorszyć stan dziecka. Nadmierna impulsywność sprawia, że dzieci z ADHD są często karane, mimo że nie potrafią kontrolować swojego zachowania. Ciągłe krytykowanie negatywnie odbija się na ich psychice. Niestety, negatywne skutki takich zachowań odczuwają również sami rodzice, żyjący w poczuciu winy, bo – jak sądzą – nie potrafią wpłynąć na postępowanie swoich pociech. Odpowiedniej wiedzy i reakcji często brak także nauczycielom. Co zatem należy zrobić, by pomóc dziecku Przede wszystkim pamiętajmy, że dziecko borykające się z ADHD nie jest dzieckiem złym, złośliwym; nie jest także dzieckiem upośledzonym. Często osoby z nadpobudliwością psychoruchową są wybitnie zdolne, inteligentne; ważne, by właściwie wykorzystać te umiejętności. Jeśli zauważymy, że wymienione wcześniej objawy występują w sposób nasilony w porównaniu do zachowań innych rówieśników, skonsultujmy się z neurologiem. Pozwoli to wykluczyć inne podłoże pojawiających się zaburzeń. Drugim krokiem jest wykonanie badania EEG głowy. Będziemy potrzebować także pełnej opinii psychologa. Ostateczną i jednoznaczną diagnozę można uzyskać u psychiatry dziecięcego, psychologa lub w poradni psychologicznej. Opinia taka wydawana jest na podstawie obserwacji dziecka oraz wcześniejszych wyników badań neurologa i psychologa. Wykonanie wszystkich badań zajmuje kilka miesięcy, czas ich trwania jest w każdym przypadku inny. Ważne, by przełamać własne obawy, poszukać wsparcia zarówno u specjalistów, jak i u osób, które mają podobne doświadczenia. Właściwe leczenie i terapia dają bardzo dobre efekty, dlatego warto pomóc dziecku. Zaniechanie pomocy dziecku z zespołem ADHD, na przykład z powodu nieuzasadnionego wstydu rodziców, to duży błąd, który będzie rzutował na całe życie dziecka. Warto walczyć o to, by w przyszłości zapewnić im normalne życie. Z myślą o tym, by dać wsparcie dzieciom i ich rodzicom, chciałabym utworzyć specjalną grupę wsparcia na terenie Wrocławia dla osób z podobnymi doświadczeniami. Być może uda się znaleźć miejsce, gdzie możliwe będą spotkania rodziców i dzieci ze specjalistami. Dlatego proszę o kontakt, ludzi zainteresowanych problemem pomocy dzieciom z ADHD i ich rodzicom, pielęgniarki, lekarzy, psychologów. 3) czynniki związane z ciążą i porodem 4) czynniki związane z rozwojem ośrodkowego układu nerwowego Najczęstszymi obserwowanymi czynnikami o charakterze nie biologicznym są: 1) stan cywilny – wolny 2) dryf geograficzny 3) czynniki społeczne 4) trudności w przystosowaniu społecznym – ok. 30,7% Specyficznym czynnikiem o charakterze biologicznym są obciążenia rodzinne. Rozpoznanie schizofrenii opiera się na wywiadzie zebranym od pacjenta, a także nieprawidłowościach w zachowaniu dostrzeżonych przez członków rodziny, przyjaciół lub współpracowników oraz objawach spostrzeżonych przez psychiatrę, pracownika socjalnego, psychologa klinicznego lub innego klinicystę. Do rozpoznania schizofrenii muszą być spełnione określone kryteria, w których uwzględnia się obecność i długości trwania konkretnych objawów. Psychozy przypominające schizofrenię, lecz trwające krócej noszą nazwę zaburzeń schizofreniformicznych. Wstępne postępowanie obejmuje zebranie wszechstronnego wywiadu oraz badanie fizykalne. Chociaż nie istnieją żadne badania laboe-mail: konradsuperop.pl mgr Ksymena Walewska-Lis – Pielęgniarka Oddziałowa Klinicznego Oddziału Psychiatrycznego i Leczenia Stresu Bojowego 4 WSKzP SP ZOZ we Wrocławiu PIELĘGNOWANIE CHOREGO ZE SCHIZOFRENIĄ Pierwsza hospitalizacja pacjenta z podejrzeniem schizofrenii wiąże się z weryfikacją wstępnej diagnozy, a to z kolei z koniecznością uzgodnienia dalszych planów terapeutycznych. W diagnozie pacjenta uwzględnione zostają m.in. badanie psychologiczne, kontekst rodzinny (model biopsychospołeczny), zachowanie pacjenta w społeczności terapeutycznej. Procesowi diagnostycznemu towarzyszą od początku działania terapeutyczne – nawiązanie kontaktu z pacjentem, którego celem jest znalezienie oparcia i zrozumienia w drugiej osobie przez pacjenta znajdującego się często w ciężkiej psychozie. Nabywszy zaufania do terapeuty chory może dzielić się swymi przeżyciami i stopniowo wracać do realnego świata, znajdując w nim swoje miejsce. Taki kontakt sprzyja nawiązywaniu innych kontaktów w społeczności terapeutycznej. Proponowane zajęcia terapeutyczne stymulują pacjentów do aktywnego zaangażowania w proces przezwyciężania własnej choroby i jej negatywnych skutków oraz budowania i rozwijania pozytywnego obrazu samego siebie. Wynika to z trudności funkcjonowania intelektualnego w schizofrenii oraz realizacji społecznych kompetencji, które przejawiają się w: - trudnościach w sformułowaniu i realizacji planów, - trudnościach w rozwiązywaniu problemów – jeśli sposoby rozwiązania nie są znane i oczywiste, - trudnościach w zastosowaniu nowo nabywanych informacji do rozwiązania problemu. Deficyty te mogą być minimalizowane w długoterminowej rehabilitacji poprzez odpowiednie ćwiczenia. Tak więc, aby proces pielęgnowania chorego ze schizofrenią przebiegał w sposób profesjonalny i holistyczny należy mieć na uwadze czynniki ryzyka, objawy i sposoby leczenia. Wśród najczęstszych czynników ryzyka społecznego u osób chorujących na schizofrenię zaobserwować można: 1) niski status społeczny – 3%, 2) wolny stan cywilny – 4%, 3) stres wydarzeń życiowych – 1,5%, 4) imigrację – 1,7 – 10,7%. Wśród najczęstszych biologicznych czynników ryzyka wymienia się: 1) korelację pomiędzy płcią i wiekiem – mężczyźni chorują częściej do 35 roku życia, natomiast kobiety częściej po 35 r. ż. 2) obciążenie rodzinne – pojawianie się schizofrenii w minionych pokoleniach 12 (218) 2009 19
Page 1 and 2: W CIENIU CZEPKA N IEZALEŻNY E MIES
Page 3 and 4: Drogie Koleżanki i Koledzy ! Mija
Page 5 and 6: Informacje cje Dolnośląskiej Okr
Page 7 and 8: Informacje pracodawcy lub zlecając
Page 9 and 10: Informacje - NFZ stra Zdrowia z dni
Page 11 and 12: Informacje - NFZ dza się zgodnie z
Page 13 and 14: Prewencja mgr piel. Ewa Potężna-R
Page 15 and 16: PTP Dolnośląska Okręgowa Rada Pi
Page 17 and 18: Pielęgniarstwo akcji profilaktyczn
Page 19: Pielęgniarstwo z nas nie myśli o
Page 23 and 24: Pielęgniarstwo/ problemy prawne Pr
Page 25 and 26: Położnictwo/ogłoszenia Opracowa
Page 27 and 28: Pamięć i serce O Panie, Ty na nie

( 1146 kB), przez - Dolnośląska Okręgowa Izba Pielęgniarek i ...

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?