Plan Gospodarki Odpadami dla Miasta Stołecznego Warszawa na ...

Identyfikacja problemów
W trakcie analizy stanu aktualnego za najwaŜniejszy problem związany z postępowaniem z pojazdami
wycofanymi z eksploatacji uznano tzw. „szarą strefę”. Zgodnie z szacunkami Stowarzyszenia Forum
Recyklingu Samochodów (FORS), trafia do niej 9 z 10 samochodów. Takie postępowanie jest przede
wszystkim efektem niskiej świadomości ekologicznej właścicieli pojazdów, którzy nie zdają sobie
sprawy z ciąŜących na nich obowiązków lub świadomie je lekcewaŜą.
4.2.6. ZuŜyty sprzęt elektryczny i elektroniczny
Zgodnie z przepisami prawnymi w Polsce obowiązuje podział sprzętu elektrycznego i elektronicznego
na następujące grupy: wielkogabarytowe urządzenia gospodarstwa domowego (m.in. lodówki,
zmywarki, pralki, kuchenki, urządzenia wentylacyjne), małogabarytowe urządzenia gospodarstwa
domowego (m.in. odkurzacze, Ŝelazka, wagi, suszarki do włosów), sprzęt teleinformatyczny
i telekomunikacyjny (np. komputery, drukarki, telefony komórkowe, kalkulatory), sprzęt
audiowizualny (np. telewizory, radia, kamery video), sprzęt oświetleniowy (np. oprawy oświetleniowe
do lamp fluorescencyjnych, lampy sodowe), narzędzia elektryczne i elektroniczne, z wyjątkiem
wielkogabarytowych, stacjonarnych narzędzi przemysłowych (np. wiertarki, maszyny do szycia,
kosiarki), zabawki, sprzęt rekreacyjny i sportowy (np. konsole do gier video, kolejki elektryczne),
przyrządy medyczne, z wyjątkiem wszystkich wszczepionych i skaŜonych produktów (np. sprzęt do
radioterapii, do badań kardiologicznych), przyrządy do nadzoru i kontroli (np. czujniki dymu, panele
sterownicze) oraz automaty do wydawania np. napojów). ZuŜyte urządzenia elektryczne
i elektroniczne ze względu na swoją specyfikę są odpadami uciąŜliwymi dla środowiska. Sprzęt
elektryczny i elektroniczny zawiera takie niebezpieczne składniki jak PCB (polichlorowane bifenyle),
baterie, części składowe zawierające rtęć, tworzywo sztuczne, azbest, HC (węglowodory), HCFC
(wodorochlorofluorowęglowodory), HFC (chlorofluorowęglowodory) i inne.
Od 2005 roku obowiązuje Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o zuŜytym sprzęcie elektrycznym
i elektronicznym. Jest to regulacja prawna oparta na koncepcji rozszerzonej odpowiedzialności
producenta. Ustawa wdraŜa postanowienia dyrektywy 2002/96/WE Parlamentu Europejskiego i Rady
z dnia 27 stycznia 2003 r. w sprawie zuŜytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego (WEEE). Istotą
ustawy jest stworzenie warunków dla zapewnienia odpowiedniego poziomu zbierania, odzysku
i recyklingu zuŜytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego.
Zgodnie z Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o zuŜytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym Główny
Inspektor Ochrony Środowiska prowadzi rejestr obejmujący przedsiębiorców uczestniczących
w procesie wprowadzania sprzętu na rynek, zbierania i przetwarzania. Zgodnie z Ustawa z dnia 29
lipca 2005 r. o zuŜytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym przedsiębiorcy są zobligowani do
składania kwartalnych sprawozdań o ilości i masie wprowadzanego sprzętu, o masie zuŜytego sprzętu
zebranego poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi oraz unieszkodliwianiu.
W trakcie opracowywania niniejszego dokumentu dane za 2007 rok pochodzące z bazy nie były
dostępne. Dlatego teŜ w celu określenia ilości powstałego zuŜytego sprzętu elektrycznego
i elektronicznego wytworzonego przez przedsiębiorców posłuŜono się danymi za rok 2006 zawartymi
w Internetowym Systemie Informacji o Bilansach Odpadów Przemysłowych prowadzonym przez
WIOŚ w Warszawie. W 2006 r. zgodnie z ISIBO wytworzono na terenie m.st. Warszawy 833,5 Mg
zuŜytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego.
86