pobierz nowy numer w wersji pdf - EUROSTYL Nowe Spojrzenie

historia marki
h. moser & cie.
Najlepszy
z najdroższych
W tegorocznej edycji odbywającego się w Niemczech od 12 lat
konkursu Goldene Unruh, w najwyżej kategorii cenowej
– dla zegarków kosztujących ponad 25 tys. euro – zwyciężył
Moser Perpetual 1 szwajcarskiej firmy H. Moser & Cie.
tekst: Anna Zawadzka
Niemiecki rynek zegarkowy jest jednym z najważniejszych w Europie nie tylko pod kątem wielkości sprzedaży.
Jest on barometrem powodzenia zegarkowych modeli także w innych krajach Starego Kontynentu.
Z tego powodu wszyscy zawodowcy pilnie obserwują wybór czytelników magazynów Uhren Magazine i Focus,
które są patronami konkursu na najlepsze zegarki w kilku kategoriach cenowych. Dla wszystkich oczywiste
jest, iż faworyzowane są firmy niemieckie, tym bardziej więc na uwagę zasługuje tegoroczny wybór
wśród zegarków najdroższych, czyli tych kosztujących więcej niż 25 tys. euro. Zwyciężył bowiem model
Moser Perpetual 1 ze szwajcarskiej manufaktury H. Moser & Cie. Dalsze miejsca zajęły produkty niemieckie
– zegarek Lange Zeitwerk firmy A. Lange & Söhne oraz Senator Meissen Tourbillon z Glashütte Original.
Sukces marki H. Moser & Cie wynika ze szczególnej konstrukcji mechanizmu oraz odmiennego niż dotychczas
spotykane systemu wskazań w czasomierzach z wiecznym kalendarzem.
Mechanizmy zegarków tej marki wyróżniają elementy wychwytu wykonane ze specjalnie utwardzonego
złota. Takie rozwiązanie pozwala uzyskać wyjątkową gładkość powierzchni, co z kolei zmniejsza znacząco
siły tarcia i wpływ smarowania na dokładność chodu. Dodatkowo cały moduł wychwytu jest elementem
wymiennym, co jest rozwiązaniem zupełnie nowatorskim.
Wskazania wiecznego kalendarza ze względu na możliwość ich ustawiania i korekty wymagają wyróżnienia
dnia miesiąca, samego miesiąca i roku. Praktycznie we wszystkich dotychczasowych rozwiązaniach
na tarczy aż roi się od wskazówek i okienek. W zegarku Moser Perpetual 1, obok panoramicznego datownika
dnia miesiąca (powiększonego w stosunku do zwykle stosowanych), nie widać dodatkowych wskaźników
daty. Miesiąc wyróżniany jest bowiem za pomocą miniaturowej wskazówki wykorzystującej podziałkę
godzinową, a wyróżnik roku znajduje się po stronie mechanizmu zegarka. Swego rodzaju przeciwwagą
dla okienka kalendarza jest wskazówka rezerwy naciągu sprężyny. Taką właśnie czytelność wskazań,
estetykę wykonania i nietuzinkowe rozwiązania techniczne docenili fascynaci zegarków i czytelnicy magazynów
Uhren Magazine i Focus.
Ta nagroda jest dla firmy H. Moser & Cie tym bardziej cenna, że po latach niebytu dopiero niedawno wróciła
ona na rynek.
Zacznijmy jednak od początku…
W 1805 roku, w rodzinie o bogatych zegarmistrzowskich tradycjach urodził się Johann Heinrich Moser. Zarówno
jego dziadek, jak i ojciec zajmowali honorowe stanowisko zegarmistrzów miasta Schaffhausen. Swoją
zawodową przygodę rozpoczął on więc w pracowni ojca. Jednak w 1824 roku wyjechał do Le Locle, szwajcarskiego
centrum zegarmistrzostwa. Tam szybko dał się poznać jako zegarmistrz z pasją i otrzymał propozycje
pracy we Włoszech i w Paryżu. Zdecydował się jednak wyjechać do Sankt Petersburga, by zaledwie
po rocznym pobycie, w wieku 23 lat, założyć własną firmę – przedsiębiorstwo handlowe H. Moser & Cie.
Zegarki, które oferuje charakteryzują się najwyższą jakością. Żaden z nich nie opuszcza sklepu, dopóki
nie zostanie sprawdzony osobiście przez Johanna Heinricha lub przez jednego z jego pracowników.
W ciągu krótkiego czasu klientami firmy zostają książęta, członkowie carskiego dworu i oficerowie carskiej
armii. Obroty rosną, firma H. Moser & Cie otwiera przedstawicielstwa w Moskwie, a następnie w Niżnym
Nowogrodzie i Irbicie. W szwajcarskim Le Locle powstaje też manufaktura, która ma produkować zegarki
dla rosyjskich sklepów Johanna Heinricha Mosera.
Gdy w 1848 r. właściciel H. Moser & Cie wraca na stałe do swego rodzinnego miasta, jest już zamożnym
przedsiębiorcą. Nowe wyzwania widzi w transformacji spokojnego Schaffhausen w dynamiczny i przemysłowo
atrakcyjny ośrodek. Wprawdzie pierwszą inwestycją jest budowa domu, a właściwie zamku nazwanego
Charlottenfels, to w niedługim czasie powstaje też największa w Szwajcarii tama na rzece Ren
i elektrownia wodna. To właśnie tania energia elektryczna była jednym z argumentów dla Florentine
19