kwartalnik centralnej stacji ratownictwa gÃ³rniczego s.a. - Centralna ...

More documents

Recommendations

Info

NR 2/2012 Ratownictwo górnicze nr 67 ROK XVII przez wykonywanie poszczególnych zadań. A do tego wszelkie prace związane z sytuacjami takimi awaryjnymi, gdzie się pewne rzeczy robi na spokojnie, niezwiązane właśnie z akcją, z pośpiechem, z nerwami, z zagrożeniem, ale prace przygotowawcze, prace izolacyjne. Tak że w tym sensie nie uważam, żeby mieli mało praktycznych ćwiczeń. Inny rozmówca stwierdził: Ratownicy biorą udział w pracach profilaktycznych. Powinni. Jakie prace profilaktyczne potrzebne są do wykonania określa kierownik działu wentylacji, zatwierdza kierownik ruchu zakładu i te prace są wykonywane. Kolejny respondent argumentował: Jasne, że ratownicy powinni brać udział w pracach profilaktycznych. Wiadomo, że w dni robocze muszą być dwa zastępy ratownicze, przynajmniej w naszej kopalni, bo to zależy od liczby osób zatrudnionych na zmianie. No to trudno, żeby ci ludzie siedzieli na dole i nie robili nic. Oni biorą udział w lekkich pracach profilaktycznych. W każdej chwili mogą być skierowani do zagrożenia. Nie są to prace, które wyczerpywałyby ich tam, do zera. Po prostu pracują. Dostają sygnał, że jest tam jakieś zagrożenie, są kierowani do usuwania zagrożenia, zabierają sprzęt do usuwania zagrożenia bądź do ratowania ludzi. W tym kontekście zwrócono natomiast uwagę na przeszkody biurokratyczne w sprawnym uruchamianiu środków finansowych na prowadzenie prac profilaktycznych. Jak zauważył jeden z kierowników KSRG: Na każdej kopalni są przydzielone środki finansowe na prowadzenie profilaktyk. Środki są, ale działa tzw. logistyka. Jeśli stwierdzimy, że coś się dzieje i trzeba zadziałać, musimy dysponować pewnymi środkami. Niestety, największy ból polega na tym, że owszem my te środki możemy zamawiać. Tylko, że jak trzeba zadziałać, to trzeba to mieć na miejscu, a jak już nie na miejscu, to możliwość sprowadzenia w ciągu paru godzin. a tutaj, niestety, bierze się biurokracja. Trzeba złożyć zamówienie. Zamówienie musi podpisać jedna, druga, trzecia, czwarta osoba. a dzisiaj nie ma Franka, albo jest na zastępstwie. Ten się boi podpisać. Dobra, udało się zebrać wszystkie podpisy, idziemy do działu gospodarki. Dział gospodarki przyjmuje, idzie to do zakładu logistyki materiałowej. Logistyka ogląda, przegląda. „No, dobrze, my poślemy to do firmy.” I czas leci. I mija dzień, dwa, trzy. Tak że tutaj system jest słaby. Przynajmniej tu, na tę profilaktykę powinien być ten proces bardziej uproszczony. Prace ratownicze w KWK „Murcki-Staszic” z zastosowaniem technik alpinistycznych Od 16 do 25.03.2012r. specjalistyczna grupa ratowników górniczych wykonywała prace udrożnienia zatkanego otworu technologicznego z użyciem technik alpinistycznych. Pionowy otwór długości 77m i średnicy 1200mm stanowiący drogę odstawy węgla z dwóch ścian wydobywczych do poz. 416m uległ zatkaniu. Kopalnia w ciągu dwóch tygodni podejmowała intensywne próby udrożnienia otworu poprzez wykorzystanie ciśnienia hydrostatycznego wody oraz za pomocą techniki wiertniczej. Niestety ze względu na występowanie zatoru w postaci urobku oraz pogiętych i zakleszczonych blach o grubości 10mm wszystkie próby zakończyły się niepowodzeniem. Inspekcja otworu kamerą stanowiącą wyposażenie specjalistycznego pogotowia górniczo-technicznego CSRG S.A. wykazała obecność w nim odspojonych i zniszczonych segmentów stalowej obudowy otworu technologicznego oraz ciągów zerwanych żerdzi wiertniczych. Arkadiusz Grządziel Instruktor <strong>ratownictwa</strong> wysokościowego CSRG S.A. Jan Syty Instruktor <strong>ratownictwa</strong> wysokościowego CSRG S.A. Kierownik Ruchu Zakładu Górniczego w uzgodnieniu z Kierownikiem Jednostki Ratownictwa CSRG S.A. podjął decyzję rozpoczęcia udrażniania otworu technologicznego z użyciem technik alpinistycznych w ramach prac ratowniczych. Opracowana dokumentacja prowadzenia prac przewidywała opuszczanie ratowników na linach alpinistycznych do otworu w celu wycinania żerdzi wiertniczych piłami posuwisto-zwrotnymi, prostowania lub wycinania wygiętych blach narzędziami hydraulicznymi Holmatro, wyciągania zniszczonych segmentów stalowych, ręcznego wybierania i wyciągania kubłem urobku zalegającego w otworze. Ze względu na ciasnotę i brak możliwości zabudowy pomostu bezpieczeństwa w otworze technologicznym przyjęto zasadę każdorazowego 14 wyciągania ratownika przed rozpoczęciem transportu urobku z otworu. Tak w skrócie przedstawiały się okoliczności przed rozpoczęciem prac. A oto przebieg prac ratowniczych prowadzonych. Otrzymaliśmy plan prac ratowniczych i bardzo trudne zadanie do realizacji. A to oznaczało, że grupa ratowników górniczych do prac na wysokości ma bezpiecznie i możliwie szybko udrożnić otwór technologiczny. Rozpoczęliśmy mobilizację ratowników - członków specjalistycznych zastępów do prac w wyrobiskach pionowych. Jako instruktorzy prowadzący zajęcia na kursach i ćwiczeniach wysokościowych osobiście znamy wszystkich ratowników górniczych posiadających kwalifikacje do prac wysokościowych w kopalniach. Pierwszą przeszkodą w możliwości zatrudnienia do prac w KWK „Murcki- -Staszic” dowolnie wybranych ratowników wysokościowych jest brak umów na wykonywanie prac profilaktycznych pomiędzy przedsiębiorcami górniczymi posiadającymi specjalistyczne zastępy. Ogólna liczba ratowników górniczych przeszkolonych do prac na wysokości
ROK XVII Ratownictwo górnicze nr 67 NR 2/2012 w kopalniach węgla kamiennego wynosi około 60 osób. W przypadku prac w kopalniach Katowickiego Holdingu Węglowego S.A. musimy się ograniczyć do grupy przeszkolonych 15 ratowników zawodowych CSRG S.A. oraz 6 ratowników KWK „Mysłowice-Wesoła” ruch Wesoła. Zorganizowaliśmy pracę w systemie trzy zmianowym z następującym obłożeniem: Instruktor - kierownik prac wysokościowych, zastęp ratowników wysokościowych oraz zastęp ratowniczy do prac pomocniczych. Przygotowanie specjalistycznego sprzętu alpinistycznego nie stanowiło problemu. Całość potrzebnego sprzętu jest magazynowana w CSRG S.A w Bytomiu. W ciągu godziny specjalistyczny wóz grupy poszukiwawczo-ratowniczej z ludźmi i sprzętem był gotowy do wyjazdu na kopalnię. Załatwiając formalności na powierzchni kopalni wyczuwaliśmy ogólną atmosferę napięcia związaną z trwającym już dwa tygodnie zatrzymaniem wydobycia dwóch ścian. Podczas krótkiej odprawy z kierownictwem kopalni zauważyliśmy z jednej strony pokładane nadzieje w naszą skuteczność w udrożnieniu otworu i z drugiej strony poważne wątpliwości co do możliwości szybkiego zakończenia prac z użyciem tylko i wyłącznie technik alpinistycznych. Wiedzieliśmy w związku z tym, że będziemy wykonywać zadanie pod presją czasu i ogólnego zainteresowania całej załogi. Od pierwszego dnia na szybie zjazdowym ze względu na nietypowe wyposażenie byliśmy obiektem zainteresowania górników. Otrzymywaliśmy politowania godne spojrzenia dla tych co „porywają się z motyką na słońce” lub przeciwnie słyszeliśmy słowa zachęty i życzenia przebicia zatoru. Rysunek nr 1 przedstawia sytuację w dniu rozpoczęcia prac. Wg pierwszych informacji zatkanie otworu nastąpiło pomiędzy 52 i 66 metrem od góry otworu. Nad zatorem zgromadzony był korek wodny na wysokość około 40m, pod zatorem występował odcinek 14metrów pustego otworu. Zanim dotarliśmy na miejsce, kopalnia z użyciem pompy wypożyczonej z magazynu specjalistycznego pogotowia wodnego CSRG S.A. odpompowała wodę z 35m odcinka otworu. W trakcie zabudowy nad otworem stanowisk alpinistycznych kopalniany oddział wiertniczy wykonał ukośny otwór spływowy z poz. 416m do górnego poziomu zatoru w otworze technologicznym. Po spuszczeniu resztek wody w górnej części otworu nad zatorem uzyskano minimalny przepływ powietrza. Oddział wiertniczy na kolejnych zmianach kontynuował poszerzanie otworu spływowego do średnicy 114mm. Pierwszy ratownik opuszczony na linach do otworu posiadał gotowy do użycia aparat wężowy (zdj. nr 1). zdj. nr 1- aparat wężowy zdj. nr 2- ratownik w otworze 15 Miejsce zabudowy stanowisk alpinistycznych do opuszczania i wycigania ratowników Odcinek otworu wypełniony wod Zatkany odcinek otworu technologicznego Otwór spływowy 114mm Ten rodzaj aparatu umożliwia zdalne zasilanie sprężonym powietrzem maski ratowniczej poprzez wąż ciśnieniowy o długości do 100m. Opuszczany ratownik ubrany był w lekki aparat ratownika podpięty do linii wężowej oraz wyposażony był w maskę oraz pas naramienny z małą, 3 litrową butlą ewakuacyjną. Zestaw butli zasilających linię wężową może znajdować się na stanowisku asekuracyjnym, gdzie operator ma możliwość podmiany kolejnych butli bez przerywania zasilania linii wężowej. Aparaty wężowe przeznaczone są do użycia podczas prac wysokościowych w atmosferze niezdatnej do oddychania. W przypadku prac w udrażnianym otworze w KWK „Murcki-Staszic”, otworem spływowym zapewnione było minimalne przewietrzanie przestrzeni roboczej nad zatorem. Ciągłe pomiary stężeń gazów nie wykazały żadnych przekroczeń. Dlatego też kolejni opuszczani do otworu technologicznego ratownicy wyposażeni byli w typowe aparaty ucieczkowe oraz w przyrządy do ciągłego pomiaru gazów O 2 , CO 2 , CO, CH 4 . Ratownicy byli opuszczani pojedynczo (zdj. nr3) lub w zespołach dwuosobowych w zależności od rodzaju używanego sprzętu do usuwania przeszkód w otworze. Narzędzia hydrauliczne Holmatro użyto do rozpierania odgiętych blach na łączeniu segmentów obudowy stalowej otworu (zdj. nr2) Piłami posuwisto-zwrotnymi ratownicy wycinali odcinki żerdzi wiertniczych pozostawionych w świetle otworu. Do opuszczania i wyciągania ratowników w otworze używano wciągarki o napędzie ręcznym zintegrowanej z wysięgnikiem stabilizowanym na odciągach zamoco-
Page 1 and 2: issn 1426-3092 nr 2 (67) czerwiec 2
Page 3 and 4: ROK XVII Ratownictwo górnicze nr 6
Page 15: ROK XVII Ratownictwo górnicze nr 6
Page 21: Nowoczesne monitorowanie stref - Dr
Page 24 and 25: 1300 Górnicze Urz¹dzenie Py³owe
Page 26 and 27: NR 2/2012 Ratownictwo górnicze nr
Page 40: Centralna Stacja Ratownictwa Górni

kwartalnik centralnej stacji ratownictwa gÃ³rniczego s.a. - Centralna ...

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?