Το λάθος πάθος | ΛΑΚΗΣ ΦΟΥΡΟΥΚΛΑΣ - eBooks4Greeks.gr
Το λάθος πάθος | ΛΑΚΗΣ ΦΟΥΡΟΥΚΛΑΣ - eBooks4Greeks.gr
Το λάθος πάθος | ΛΑΚΗΣ ΦΟΥΡΟΥΚΛΑΣ - eBooks4Greeks.gr
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Ένα κρίμα που θα μένει για<br />
πάντα ανείπωτο κρύβεται<br />
στην καρδιά της αγάπης<br />
Ουίλιαμ Γέιτς<br />
Θέλω να ζήσω όσο περισσότερο μπορώ για να συνεχίσεις να ζεις κι εσύ μέσα μου! Λένε<br />
πως το ποτάμι του χρόνου σβήνει τα πάντα. Λάθος κάνουνε. δε σβήνει τίποτα. Απλά μας κάνει να<br />
συμβιβαζόμαστε με κάποια πράγματα, απαλύνει τον πόνο. <strong>Το</strong> μυαλό που και που ξεχνάει, αλλά η<br />
καρδιά πάντα θυμάται. κι αυτή ζει περισσότερο απ’ το νου.<br />
Έζησα για πολύ μόνος, ανάμεσα στις σκιές των ανθρώπων. Όταν σε γνώρισα απέκτησα και<br />
πάλι σάρκα και οστά, και μαζί μ’ αυτά τον πόθο. “Πως είναι δυνατόν ν’ αγαπάς με τέτοιο <strong>πάθος</strong><br />
μια γυναίκα, που δεν πρόκειται να γίνει ποτέ δικιά σου;”, ρωτούσα και ξαναρωτούσα τον εαυτό<br />
μου, αλλά απάντηση δεν έπαιρνα. Ήξερα ότι το παιχνίδι εκείνο της αγάπης ήταν χαμένο, αλλά η<br />
λάμψη δεν έφευγε απ’ τα μάτια μου, μια και όλα είναι ωραία. όλα είναι αγάπη κι αγάπης πόθος<br />
τα ξεφυλλάει.<br />
Προσπάθησα… Προσπάθησα πολύ να σε ξεχάσω, να χαθώ απ’ τη ζωή σου, να γίνω μια<br />
ανάμνηση. Αλλά, δεν τα κατάφερα. Κι ο πόνος ήταν μεγάλος. Κι οι νύχτες ατέλειωτες. Ήθελα να<br />
σε αποβάλω απ’ την ψυχολογία μου, να βάλω λουκέτο στα αισθήματά μου, να σε δω σα μια<br />
απλή φίλη, να πω: “Καλό το όνειρο αλλά υπάρχει κι η ζωή”. Άνιση ήταν η μάχη, κι έχασα. Αλλά,<br />
δε μετανιώνω. Ποτέ. Για τίποτα!<br />
Ξέρεις τι εκτίμησα πάνω απ’ όλα σε σένα Ελένη μου; την ειλικρίνειά σου! Δε μου έδωσες<br />
ποτέ ελπίδες. Δε με άφησες στην αναμονή. Δε με παραμύθιασες. Ήξερες ότι σ’ αγαπούσα και μου<br />
’λεγες να βρω κάποιαν άλλη, να μη σε περιμένω. Δε μου έδωσες καμιά υπόσχεση. Δεν περίμενα<br />
τίποτα από σένα.<br />
Έρχονται στη σκέψη οι γυναίκες που αγάπησα προτού σε γνωρίσω. Ήταν όλες τους<br />
διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος: δίναν σωρό τις υποσχέσεις, ορκίζονταν αιώνια αγάπη,<br />
μου χάιδευαν τ’ αυτιά και τις αισθήσεις με λόγια τρυφερά. Οι φωνές τους ακούγονταν τόσο<br />
γλυκά μαυλιστικές, τα λόγια τους μ’ απογείωναν, τα γράμματά τους με γέμιζαν χαρά.<br />
Κολυμπούσα στη μαγεμένη θάλασσα της ευτυχίας. Αλλά, στο τέλος, η μια μετά την άλλη μ’<br />
εγκατέλειπαν. <strong>Το</strong>υς έδειχνα αγάπη, στοργή, τρυφερότητα. ποτέ δεν ήμουνα σκληρός μαζί τους.<br />
Αλλά, όλες τους φοβόντουσαν την πολλή αγάπη, τις τρόμαζε. Δεν άντεχαν κι όλη εκείνη την<br />
ανασφάλεια. Ήθελαν να ζήσουν το όνειρο, αλλά ακόμη και κείνο επιθυμούσαν να το κρατήσουν<br />
μέσα σε κάποια όρια. Ήθελαν να πετάξουν, αλλά με ψεύτικα φτερά. Ένιωθαν ότι μ’ αγαπούσαν,<br />
μέχρι που αντιλαμβάνονταν ότι δεν αγαπούσαν εμένα αλλά, αυτό που αντιπροσώπευα…<br />
Πάντα δινόμουνα, χαριζόμουνα και δεν περίμενα ποτέ αντάλλαγμα. Ζούσα την κάθε<br />
στιγμή, αλλά πάντα έμενα μόνος. Ακόμη και κείνος που φάνταζε κάποτε στα μάτια μου σαν ο<br />
τέλειος έρωτας, στο τέλος γίνονταν μαχαίρι και με μάτωνε. Μόνο εσύ… Μονάχα εσύ, δε με<br />
πλήγωσες ποτέ αγάπη μου… εσύ, και κάποια άλλη…
Change language