Το λάθος πάθος | ΛΑΚΗΣ ΦΟΥΡΟΥΚΛΑΣ - eBooks4Greeks.gr
Το λάθος πάθος | ΛΑΚΗΣ ΦΟΥΡΟΥΚΛΑΣ - eBooks4Greeks.gr
Το λάθος πάθος | ΛΑΚΗΣ ΦΟΥΡΟΥΚΛΑΣ - eBooks4Greeks.gr
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Η ζωή μας δίδαξε ότι η αγάπη<br />
δε συνίσταται στο να κοιτάμε<br />
ο ένας τον άλλο, αλλά στο να<br />
κοιτάμε προς την ίδια κατεύθυνση.<br />
Αντουάν ντε Σαντ-Εξιπερί<br />
Ο Ν. με τη Μαρία! Δε θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ μαζί αυτούς τους δυο. Κι όμως, κάτι<br />
φαίνεται να συμβαίνει ανάμεσά τους. <strong>Το</strong> διάβασα απόψε στα φλογισμένα τους βλέμματα, όταν η<br />
Μαρία τέλειωσε την απαγγελία του ποιήματός της. Αλλά, η Μαρία είναι με τον Κώστα από τότε<br />
που τη γνώρισα. Λες να υπήρξε κάτι ανάμεσα σ’ αυτήν και το Ν. στο παρελθόν; Κι αν υπήρξε,<br />
γιατί δε μίλησαν ποτέ γι’ αυτό;<br />
Πάντως, κακά τα ψέματα, οι δυο τους ταιριάζουν. Είναι αέρινα πλάσματα. Δεν μπορούν να<br />
μένουν αδρανείς, θέλουν να ψάχνουν συνέχεια για να βρουν το καινούριο, να μάθουν νέα κόλπα<br />
- όπως λένε -, νέα πράγματα. Είναι άτομα που δε θα ανακαλύψουν ποτέ τη γαλήνη, που δε θα<br />
στεριώσουν ποτέ, πουθενά…<br />
Αλλά, ίσως αυτά που τους ενώνουν, να είναι και τα ίδια που τους χωρίζουν. Όταν όλα<br />
φαντάζουν τέλεια, τότε κάτι δεν πάει καλά. Κι αυτοί το ξέρουν. Είναι μεγάλες ψυχές. Ο ένας<br />
έκανε την αγάπη του τραγούδι, κι ο άλλος τρόπο ζωής!<br />
Όταν τους βλέπω μαζί, σκέφτομαι ότι θα μπορούσαν να φτιάξουν ίσως το τέλειο ζευγάρι,<br />
και κάπου… ζηλεύω! Ζηλεύω την ευτυχία, που δεν έχουν κατακτήσει! Ζηλεύω τον έρωτα που δεν<br />
έζησαν! Ή μήπως τον έζησαν;<br />
Πως μπορεί να ζηλεύει κάποιος με τον τρόπο που ζηλεύω εγώ; Να ζηλεύει, επειδή ο<br />
άνθρωπος που την αγαπά, θα μπορούσε να γίνει ευτυχισμένος με κάποιαν άλλη! Γιατί, αλήθεια,<br />
δεν ανταποκρίνομαι στην αγάπη, στον έρωτά του; Η ψυχή μου και η αγάπη γεννήθηκαν την ίδια<br />
μέρα. Αυτό το νιώθω μέσα μου. Κι όμως δεν πιστεύω ότι θα υπάρξει μέρα που θα μου αποδείξει<br />
ότι αγαπώ αληθινά.<br />
Ο Ν. ξυπνά μέσα μου τις ενοχές. τις ενοχές, επειδή δε θα μπορούσα ποτέ να αγαπήσω,<br />
όπως εκείνος αγαπά. επειδή, δεν έχω το λευκό σεντόνι που έχει στην ψυχή. επειδή, δεν είμαι μια<br />
γυναίκα των έντονων συναισθημάτων, αντάξιά του! Λάθος άτομο ερωτεύτηκε! Λάθος άτομο. Εγώ<br />
είμαι, το <strong>λάθος</strong> <strong>πάθος</strong> του. Στη ζωή του δε θα μπορούσα να ’μαι τίποτ’ άλλο παρά μια σκιά. Πως<br />
θα μπορούσα να γεμίσω ποτέ, την καρδιά του ποιητή; του ονειροπόλου;<br />
Η υπερβολική αγάπη τρόμαζε ανέκαθεν τη γυναίκα. Μόνο οι αληθινά γενναίες καρδιές<br />
πέφτουν με τα μούτρα στη ζεστασιά της φλόγας της, στη φωτιά της, κι ας γνωρίζουν ότι υπάρχει<br />
ο κίνδυνος κάποια μέρα να καούν από αυτή. Μόνο η Μαρία, η Έμιλι, η Άννα… Μονάχα αυτές οι<br />
γυναίκες, απ’ όλες όσες ξέρω δίνονται μ’ όλη τους την ψυχή, ολοκληρωτικά στην αγάπη. Ίσως να<br />
κάηκαν πολλές φορές, αλλά δε μετανιώνουν για τίποτα. <strong>Το</strong>υλάχιστον, έτσι θέλω να πιστεύω!
Change language