mbyllja e viti jubilar të shën palit - kishadhejeta.com

qershor 2009Kisha dhe jeta3Një Vit Jubilar me Shën PalinTiranë, qershor 2008-2009Predikimi isht. Imzot Rrok Mirdita nëmeshën e mbylljes së Vitit Jubilarkushtuar shën PalitShumë të dashur vëllezër e motra,Duke kremtuar festën e Shën Palit dhe ShënPjetrit, mbyllim vitin jubilar të Apostullit tëkombeve. Gjatë këtij viti kemi pasur mundësinëtë njihemi më nga afër me mesazhin e Ungjillit,të përçuar, të përjetuar e të dëshmuar nga një njerime shpirt të thellë fetar, që, i thirrur nga Krishti,ka rrahur rrugën e vështirë të kthimit. Kur sjellimndër mend Shën Palin, na dalin parasysh letrat etij, ky thesar i paçmueshëm i besimit të krishterë.Këto letra, megjithatë, nuk përmbajnë një doktrinëabstrakte, që nuk e përket ekzistencën epërditshme të njeriut që hyn në marrëdhënieme Zotin. Ato burojnë nga frymëzimi hyjnor,që zhvillohet brenda rrethanave jetësore të Saulit,që, siç thotë vetë, ka qenë farise e bir farizejsh,përndjekës i të krishterëve, mohues i hyjnisë sëKrishtit, i rrënjosur në traditat e të parëve, porqë, i tronditur nga zbulimi hyjnor, i është hapurhirit të thirrjes dhe është bërë imitues i Krishtit.Jemi në këtë Katedrale që i kushtohet kthimittë Shën Palit dhe menjëherë na vjen ndër mendskena e Veprave të Apostujve, që na e paraqetnjeriun krenar, Saulin, të rrëzuar e të verbuar, nëntingujt tronditës të fjalëve të Jezusit nga Nazareti,që e pyet: “Saul, Saul, përse më përndjek?” (Vep9,4). Kjo pyetje e Krishtit, ngjall tek Pali një tjetërpyetje: “Kush je ti, o Zot?” (Vep 9,5).Këtë pyetje e gjejmë edhe në ungjillin e sotëm,në një tjetër formë, dhe këtë herë është Krishti aiqë i pyet apostujt, në fillim: “Kush thonë njerëzitse është Biri i njeriut?” (Mt 16,13) e pastaj: “Poju, kush thoni se jam unë?” (Mt 16,15).Kjo është pyetja themelore e ekzistencësnjerëzore. Njeriu nuk mund ta njohë gjer nëfund veten, nëse nuk ka njohur Birin e Hyjit.Njohja e njeriut kalon nëpër njohjen e Krishtit.I rrëzuar dhe i verbuar, Sauli pyet: “Kush je ti,o Zot?”. Vetëm pasi të ketë marr një përgjigjendaj kësaj pyetjeje, do të mund të kuptojë kushështë ai vetë.Kthimi i vërtetë qëndron pikërisht në përballjenme këtë pyetje. Njeriu nuk mund ta nisërrugën e kthimit, nëse nuk e zhvendos qendrëne ekzistencës nga vetvetja dhe nëse nuk pyet mëparë kush është Zoti. Udha e kthimit është udhae daljes nga rrethi i mbyllur i njeriut, që mendonse e di vetë kush është ai dhe kush është Zoti, dheshkon drejt vendit ku Zoti na befason, sepse nazbulon se ai është ndryshe nga ç’e kishim menduar,dhe se edhe ne jemi ndryshe nën dritën ekëtij zbulimi hyjnor.Sauli ishte nisur për të përndjekur të krishterëtnë emër të Zotit të ushtrive, me zellin e atij qëmendon se duhet të mbrojë çështjen e Besëlidhjessë Vjetër. Në udhën e Damaskut mëson sepërndjekja e të krishterëve është përndjekje e vetëKrishtit. Zëri që dëgjon, i thotë: “Unë jam Jezusinga Nazareti, që ti po përndjek” (Vep 9,5).Nëse Jezusi i përgjigjet Saulit me këto fjalë,Ungjilli i sotëm na tregon edhe përgjigjen e Pjetritndaj pyetjes së Jezusit, na tregon identitetin eplotë të njeriut nga Nazareti: “Ti je Mesia, Biri iHyjit të gjallë!” (Mt 16.16).Cezareja e Filipit dhe Udha e Damaskut janëvendi dhe rruga ku historia e njeriut takohet mehistorinë e Hyjit dhe nga ky takim buron ekzistencae re e njeriut, që merr formën e Krishtit.Cezareja e Filipit dhe Udha e Damaskut janëhistoria e Pjetrit, e Palit dhe e apostujve të tjerë.Sikurse Pjetri dhe Pali, të gjithë të krishterët kanëCezarenë e tyre dhe Udhën e tyre të Damaskut.Në një ditë të jetës sonë, ndoshta edhe shumëditë, sikurse Sauli, edhe ne e kemi pyetur njeriune Nazaretit: “Kush je ti, o Zot?”. Në ndonjë ditëtë jetës sonë, ndoshta edhe çdo ditë, sikurse Pjetri,kemi thënë me tërë bindjen e besimit: “Ti jeMesia, Biri i Hyjit të Gjallë!”Vetëm në këtë dialog zhvillohet shëlbimi.Vetëm në këtë dialog fillon njohja e Zotit dhe,me njohjen e Zotit, njeriu kapërcen çdo fanatizëmqë lidhet me vetveten apo edhe me vetë Zotin. Anuk ishte Sauli një fanatik i fesë së të parëve parase të takonte Krishtin? A nuk ishte i mbushur plotme vetveten dhe i bindur se ishte më i miri, derikur mësoi se shëlbimi nuk është fryt i veprave tëtij, por dhuratë e hirit të Hyjit, që është shfaqurnë mënyrë madhështore dhe bindëse në vdekjendhe ringjalljen e Krishtit?“Kush je ti, o Zot?” Nga kjo pyetje fillonshndërrimi i botës. Prandaj Jezusi i pyet nxënësitnë Ungjillin e sotëm: “Kush thonë njerëzit seështë Biri i Njeriut?” Kisha gjendet në botë përtë ngjallur tek njerëzit këtë pyetje, këtë interestë thellë të zemrës dhe të mendjes njerëzore përnjeriun nga Nazareti.Kisha gjendet në shoqërinë shqiptare tëshekullit të njëzetenjëtë për të mbajtur të gjallëpërpara kësaj shoqërie këtë pyetje themelore.Përgjigjja e Jezusit ndaj Palit dhe përgjigja e Pjetritndaj Jezusit na japin një pamje të përgjithshmetë marrëdhënies së njeriut me Hyjin në dritën eZbulimit të krishterë.“Unë jam Jezusi i Nazaretit që ti përndjek”. Nëkëtë përgjigje Krishti tregon se është identifikuarplotësisht me Kishën e tij, tregon se ai është nëbotë si i përndjekur, tregon se ka diçka në logjikëne botës që është në kundërshtim me logjikën eHyjit dhe se bota i shpall luftë Ungjillit. Gjatëgjithë historisë së krishterimit, kur më shumë ekur më pak, janë bërë përpjekje për ta zvogëluarrëndësinë e ungjillit e për ta mënjanuar kishënnga shoqëria. Shqipëria ka përjetuar formën mëekstreme të luftës ndaj ungjillit në persekutimine egër komunist.Edhe në botën e sotme po përjetojmë njëformë të maskuar të përndjekjes së Kishës, herë nëemër të një laiciteti që përpiqet ta mbyllë marrëdhëniene qytetarit me kishën brenda sferës privatetë ekzistencës së tij, herë në emër të një laicizmi,që sulmon vazhdimisht doktrinën e krishterëgjoja në emër të lirisë e të progresit. Çdo sulm